The Cure

The Cure
The Cure
	Συναυλία των Cure το 2007 στην Σιγκαπούρη
Πληροφορίες
Προέλευση	Αγγλία
Μουσικά είδη	Εναλλακτικό ροκ, Γκόθικ ροκ, Ποστ πανκ, new wave
Παρουσία	1976 - σήμερα
Μέλη	Ρόμπερτ Σμιθ; Πορλ Τόμπσον; Σιμόν Γκάλοπ; Τζέισον Κούπερ
Πρώην μέλη	Λολ Τολχαρστ, Μάικλ Ντίμπσεϊ, Μάθιου Χάρτλεϊ, Φιλ Θόρνείλ, Άντι Άντερσον , Μπόρις Γουίλιαμς, Ρότζερ Ο΄Ντόνελ, Πέρι Μπέιμοντ
Ιστότοπος
	http://www.thecure.com
	wikidata (π)

Η εκτυπώσιμη έκδοση δεν υποστηρίζεται πλέον και μπορεί να έχει σφάλματα μορφοποίησης. Παρακαλούμε ενημερώστε τους σελιδοδείκτες του περιηγητή σας και παρακαλούμε χρησιμοποιήστε εναλλακτικά την προεπιλεγμένη λειτουργία εκτύπωσης του περιηγητή σας.

Οι The Cure είναι ένα αγγλικό συγκρότημα που σχηματίστηκε στο Κρώλεϊ (Crawley) (Δυτικό Σάσσεξ) το 1976. Το συγκρότημα βίωσε πολλές αλλαγές στα μέλη του, με μοναδικό σταθερό μέλος τον Ρόμπερτ Σμιθ (βασικός στιχουργός, τραγουδιστής, κιθαρίστας).

Ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του 70 κυκλοφορώντας τον πρώτο δίσκο τους Three Imaginary Boys (1979) καθώς και διάφορα σινγκλς. Με αυτόν το δίσκο το συγκρότημα θεωρήθηκε μέλος του Ποστ-Πανκ και Νew Wave κινήματος που είχε εξαπλωθεί στην Αγγλία με την Πανκ Ροκ επανάσταση. Οι "The Cure", στα πρώτα τους βήματα, δέχτηκαν πολλές κριτικές οι οποίες σύγκριναν την μουσική τους με εκείνη των Buzzcocks,^[1] Siouxsie and the Banshees,^[2] και Joy Division.^[3] Στις αρχές της δεκαετίας του 80 ο "σκοτεινός και βασανιστικός" ήχος της μουσικής τους καθιέρωσε το Γκόθικ Ροκ είδος.

Μετά τη κυκλοφορία του Pornography (1982) το μέλλον του συγκροτήματος ήταν αβέβαιο και ο Ρόμπερτ Σμιθ ήταν πρόθυμος να αφήσει στο παρελθόν την μελαγχολικό, καταθλιπτικό αποτύπωμα που είχε αποκτήσει το συγκρότημα. Με το σινγκλ "Let's Go to Bed" (1982) o Smith άρχισε να υιοθετεί μια ποπ αίσθηση μουσικής. Η δημοτικότητα τους αυξανόταν καθώς περνούσε η δεκαετία και πιο συγκεκριμένα, στις Ηνωμένες Πολιτείες τα τραγούδια "Just Like Heaven", "Lovesong" και το "Friday I'm In Love" εισήχθηκαν ��το Billboard Hot 100 chart. Στις αρχές της δεκαετίας του 90 οι The Cure ήταν ένα από τα δημοφιλέστερα εναλλακτικής Ροκ συγκροτήματα του κόσμου. Υπολογίζεται ότι είχαν πουλήσει 27 εκατ. άλμπουμ μέχρι το 2004 (13 στούντιο άλμπουμ και πάνω από 30 σινγκλς). Από το 2010 δουλεύουν στο 14ο άλμπουμ τους.

Δισκογραφία

Three Imaginary Boys (1979)
Seventeen Seconds (1980)
Faith (1981)
Pornography (1982)
The Top (1984)
The Head on the Door (1985)
Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me (1987)
Disintegration (1989)
Wish (1992)
Wild Mood Swings (1996)
Bloodflowers (2000)
The Cure (2004)
4:13 Dream (2008)
Songs of a Lost World (2024)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
The Cure

Επίσημος ιστότοπος (Αγγλικά)
Οι Cure στην Αθήνα του 1985

Παραπομπές

↑ McCullough, Dave (12 December 1979). «Cure Pop for Now People». Sounds. «"Grinding Halt", [...] a pop song that reminds you of the Isley Brothers or the Buzzcocks"».
↑ Birch, Ian (24 March 1979). «Practical Poprock». Melody Maker. «As [Siouxsie and the Banshees]'s 'Hong Kong Garden' used a simple Oriental styled riff to striking effect, so ["Killing An] Arab" conjures up edginess through a Moorish-flavour guitar pattern"».
↑ Nicholls, Mike (18 April 1981). «Grinding halt for the Cure [Faith album review]». Record Mirror. «The Cure remain stuck in the hackneyed doom-mongering that should have died with Joy Division».

Αυτό το λήμμα σχετικά με τη μουσική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[McCullough-1] McCullough, Dave (12 December 1979). «Cure Pop for Now People». Sounds. «"Grinding Halt", [...] a pop song that reminds you of the Isley Brothers or the Buzzcocks"».

[2] Birch, Ian (24 March 1979). «Practical Poprock». Melody Maker. «As [Siouxsie and the Banshees]'s 'Hong Kong Garden' used a simple Oriental styled riff to striking effect, so ["Killing An] Arab" conjures up edginess through a Moorish-flavour guitar pattern"».

[3] Nicholls, Mike (18 April 1981). «Grinding halt for the Cure [Faith album review]». Record Mirror. «The Cure remain stuck in the hackneyed doom-mongering that should have died with Joy Division».

[1]