Vidi fonton por Nudeco (arto)

Vi ne rajtas redakti ĉi tiun paĝon, pro la jena kialo:
Your IP address is in a range that has been blocked on all Wikimedia Foundation wikis.
The block was made by ‪Jon Kolbert‬. The reason given is Open proxy/Webhost: See the help page if you are affected .
Start of block: 05:40, 21 feb. 2024
Expiry of block: 05:40, 21 feb. 2029
Your current IP address is 54.158.15.24. The blocked range is 54.158.0.0/16.
Bonvolu inkluzivi ĉiujn suprajn detalojn en iuj demandoj, kiujn vi sendas. If you believe you were blocked by mistake, you can find additional information and instructions in the No open proxies global policy.
Otherwise, to discuss the block please post a request for review on Meta-Wiki. You could also send an email to the stewards VRT queue at stewards@wikimedia.org including all above details.
Vi povas vidi kaj kopii la vikitekston de tiu ĉi paĝo:
[[Dosiero:Michelangelo's David - right view 2.jpg|eta|alt=Michelangelo's David|''[[Davido de Mikelanĝelo|Davido]]''&nbsp;(1504) <br /> "Kiu spirito estas tiel malplena kaj blinda, ke ĝi ne povas rekoni la fakton, ke la piedo estas pli nobla ol la ŝuo kaj haŭto pli bela ol la vesto, per kiu ĝi estas vestita?" <br />— [[Mikelanĝelo]]<ref>{{citaĵo el la reto| url=https://www.michelangelo-gallery.com/michelangelo-quotes.aspx| titolo=Michelangelo Gallery| alirdato=7an de januaro 2018}}</ref>]]
La '''nudeco''' estas arta ĝenro, kiu konsistas el la reprezentado en diversaj artaj komunikiloj, [[Pentrado|pentrarto]], [[skulptaĵo]]j aŭ, pli ĵuse, [[kino]] kaj [[fotarto]], de la nuda [[homa korpo]]. Ĝi estas konsiderata unu el la akademiaj klasifikoj de artaĵoj. La nudeco en arto ĝenerale reflektis la [[Socia normo|sociajn normojn]] pri [[estetiko]] kaj [[Moralo|moraleco]] de la periodo en kiu la artaĵo estis farita. Multaj kulturoj toleras nudecon en arto pli multe ol nudeco en reala vivo, kun malsamaj parametroj pri kio estas akceptebla:.<ref name=Hagen>{{citaĵo el libro|familia nomo=Hagen|persona nomo=Rose-Marie|titolo=What Great Paintings Say, Volume 2|jaro=2002|eldoninto=Taschen|loko=Kolonjo|isbn=9783822813720|url=https://books.google.com/books?id=OWe3lPyY_GIC|aŭtoro2=Rainer Hagen|paĝo=205}}</ref> ekzemple, eĉ en [[muzeo]] kie nudaj verkoj estas montritaj, nudeco ĝenerale ne estas akceptita de la vizitanto. Kiel ĝenro, la nudeco estas kompleksa temo por trakti siajn multajn variantojn, kaj formalajn kaj estetikajn kaj ikonografiajn, kaj estas artaj historiistoj, kiuj konsideras ĝin la plej grava temo en la historio de okcidenta arto.<ref>Charlton T. Lewis, Charles Short, ''A Latin Dictionary'', 1879, [http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0059%3Aentry%3DVenus1 "Venus", (B, Transf.)], at perseus.org. Ekzistas konektoj inter ''venerari'' (honori, kulti, peti) kaj ''venia'' (graco, favoro) kun eblaj komunaj hindaŭropaj radikoj ''*wenes-'', komparebla kun la sanskrita ''vanas-'' "deziro".</ref><ref>{{citaĵo el la reto|url=http://www.etymonline.com/index.php?term=Venus|titolo=Venus - Origin and meaning of the name Venus by Online Etymology Dictionary|website=www.etymonline.com}}</ref><ref>William W. Skeat ''Etymological Dictionary of the English Language'' New York, 2011 (first ed. 1882) s. v. venerable, venereal, venial.</ref>

Kvankam ĝi kutime rilatas al [[erotiko]], la nudeco povas havi malsamajn interpretojn kaj signifojn, el [[mitologio]] al [[religio]], per anatomia studo, aŭ kiel reprezentado de [[Belo|beleco]] kaj estetika [[idealo]] de [[perfekteco]], kiel en [[Antikva Grekio]]. [[Arto]] ĉiam estis reprezento de la mondo kaj de la [[homo]], reflektado de la vivo. Sekve, la nudeco ne ĉesis aperi en arto, precipe en tempoj antaŭ la invento de teknikaj proceduroj por kapti bildojn de naturo ([[foto]], [[filmo]]), kiam [[pentrado]] kaj [[skulptaĵo]] estis la ĉefaj rimedoj por reprezenti la vivon.<ref name="Burkert1985Poseidon">{{citaĵo el libro | familia nomo=Burkert |persona nomo=Walter | titolo=Greek Religion | jaro=1985 | eldoninto=Harvard University Press |loko=Kembriĝo | isbn=0-674-36281-0 | pages=136–39}}</ref> Tamen, ĝia reprezentado variis laŭ la sociaj kaj kulturaj valoroj de ĉiu epoko kaj ĉiu popolo, kaj koncerne la grekojn la korpo estis fonto de [[fiero]], ĉar la [[judoj]], kaj tial por la [[kristanismo]], estis kialo honta, ĝi estis la kondiĉo de la [[Sklaveco|sklavoj]] kaj la [[Mizero|mizeruloj]].<ref>Schilling, R., p. 146.</ref>

La studado kaj arta reprezentado de la homa korpo estis konstanta tra la tuta [[historio de arto]], el [[Prahistorio|antaŭhistorio]] ([[Venuso de Willendorf]]) ĝis hodiaŭ. La homo sentis ekde la pasinteco la neceson enprofundiĝi en sia esenco, koni sin mem, kaj en la ekstera kaj interna aspekto. La korpo donas [[plezuro]]jn kaj [[doloro]]jn, malgajon kaj [[ĝojo]]n, sed ĝi estas akompananto ĉe ĉiuj aspektoj de la vivo, per kiuj la homo transiras la mondon, kaj por kiu li sentas la bezonon esplori sian scion, siajn detalojn, fizike kaj kiel ujo de sia "interna memo".<ref name = "dundesintro">Dundes, Introduction, p. 1</ref><ref name="Kirk-p57,74">Kirk, "Defining", p. 57; Kirk, ''Myth'', p. 74; Simpson, p. 3</ref> El ĝia pli sekulara flanko, ligita al erotiko, al la plej [[Spiriteco|spirita]], kiel idealo de beleco, la nudeco estis ripeta temo en arta produktado en preskaŭ ĉiuj kulturoj, kiuj okazis en la mondo tra la tempo.<ref>R. Schilling ''La religion romaine de Vénus, depuis les origines jusqu'au temps d' Auguste'' Paris, 1954, pp. 13–64</ref><ref>R. Schilling "La relation Venus venia", ''Latomus'', 21, 1962, pp. 3–7</ref>

La nudeco havas ekde antikvaj tempoj - aparte de la klasikaj formuladoj de [[Antikva Grekio]] - rimarkindan estetikan komponanton, ĉar la homa korpo estas celo de erotika [[allogo]], kaj konstituas idealon de beleco, kiu ŝanĝiĝas laŭ la tempo kaj laŭ gusto.<ref>[[Ovid]]. ''[[Metamorphoses]]''. Book VIII, 306.</ref>

== Historio ==
Nudaj inaj figuroj nomataj figuroj de [[Venuso (diino)|Venuso]] troviĝas en la arto de la [[Paleolitika arto|Malfrua Paleolitiko]], kaj en historiaj tempoj, similaj bildoj reprezentas fekundecajn diaĵojn<ref name="Graves">Graves</ref>. Reprezentoj de dioj kaj diinoj en [[Babilono]] kaj [[Arto de Antikva Egiptio|Antikva Egipta arto]] estas la antaŭuloj de la verkoj de [[Okcidenta civilizo|Okcidento]] ekde antikva tempo. Aliaj signifaj ne-okcidentaj tradicioj pri nudaj bildoj devenas de [[Barato]] kaj [[Japanio]], sed la nudeco ne gravas en la [[ĉina arto]].<ref name="Rodgers_&_Plantzos"/> Templaj skulptaĵoj kaj [[Surroka pentraĵo|surrokaj pentraĵoj]], iuj tre klaraj, estas parto de la [[Hinduismo|hindua tradicio]] de la valoro de [[sekseco]], kaj, ĉar en multaj varmaj klimatoj parta aŭ kompleta nudeco estis ofta en la ĉiutaga vivo. Japanio havis tradicion de miksita [[Banejo|komunuma banado]] kiu ekzistis ĝis antaŭ nelonge, kaj ofte estis portretita per [[ksilografio]].<ref name="Rodgers_&_Plantzos"/>

[[Dosiero:Kouros anavissos.jpg|eta|200px|[[Kroiso Kuroso]], c. 530 BC]]

=== Antikva Grekio ===
La plej frua greka skulptaĵo, de la frua [[Bronzepoko]], [[Ciklada kulturo|Cikladaj civilizoj]] konsistas ĉefe el stiligitaj viraj figuroj kiuj supozeble estas nudaj. Ĉi tio certe estas la kazo de ''[[kuroso]]'', granda staranta figuro de maskla nudulo, kiu estis la kolono de arkaika greka skulptaĵo. La unuaj realismaj skulptaĵoj de nudaj maskloj, la kurosoj, priskribas nudajn junulojn kiuj staras rigide kun unu [[piedo]] antaŭen. Ekde la [[5-a jarcento a.K.]], la majstreco de grekaj skulptistoj rezultigis pli grandan naturecon kaj pli diversajn sintenojn. Grava novaĵo estis [[kontraposto]] - la nesimetria sinteno de figuro staranta kun unu kruro kun la korpopezo kaj la alia malstreĉita. Frua ekzemplo de ĉi tio estas la skulptaĵo ''[[Doriforo]]'' de [[Polikleto]] (ĉ. 440 a.K).

En la kunveno de [[heroa nudeco]], dioj kaj herooj estis montritaj nude, dum ordinaraj mortuloj estis malpli verŝajne, kvankam [[atleto]]j kaj [[militisto]]j en [[batalo]] ofte estis priskribitaj nudaj.<ref>Maurice Brock, ''Bronzino'' (Paris: Flammarion; London: Thames & Hudson, 2002).</ref><ref>Deborah, Parker, ''Bronzino: Renaissance Painter as Poet'' (Cambridge and New York: Cambridge University Press, 2000).</ref>

En [[Antikva Grekio]], kie la milda klimato favoris esti malpeze vestita aŭ nuda kiam ajn oportune, kaj viraj atletoj konkuris ĉe religiaj festoj tute nudaj, kaj festis la [[Homa korpo|homan korpo]]n, estis tute nature ke la grekoj asociis la viran nudan formon kun [[triumfo]], [[gloro]], kaj eĉ [[Moralo|morala]] perfekteco. La greka diino [[Afrodito]] estis [[diaĵo]] kiun la grekoj preferis vidi vestita. Meze de la [[4-a jarcento a.K.]], la skulptisto [[Praksitelo]] faris nudan Afroditon, kiu nomiĝis ''Knidia'', kiu establis novan tradicion por la ina nudeco, havante idealajn proporciojn bazitaj sur matematikaj [[kvociento]]j kiel la nudaj viraj statuoj.<ref>{{citaĵo el la reto|url=http://www.primitivism.com/nudity.htm|titolo=Nudity in Ancient to Modern Cultures|persona nomo=Aileen|familia nomo=Goodson|alirdato=Septembro 3, 2013|arkivurl=https://web.archive.org/web/20100306045104/http://www.primitivism.com/nudity.htm|arkivdato=2010-03-06}}</ref> La nuduloj de [[Grek-romia mondo|grek-romia arto]] estas koncepte perfektigitaj idealaj personoj, ĉiu unu [[vizio]] de [[sano]], [[juneco]], geometria klareco kaj organika ekvilibro. [[Kenneth Clark]] konsideris idealigon la karakterizaĵo de veraj nuduloj, male al pli priskribaj kaj malpli artifikaj figuroj, kiujn li konsideris simple nuda. Lia emfazo sur idealigo montras esencan aferon: altira kaj alloga kiel nuduloj en arto, ili celas movi la [[menso]]n same kiel la [[pasio]]jn.<ref>{{citaĵo el la reto| aŭtoro=Sorabella, Jean|titolo=The Nude in Western Art and its Beginnings in Antiquity, In Heilbrunn Timeline of Art History|loko=Novjorko| eldoninto=The Metropolitan Museum of Art| url=http://www.metmuseum.org/toah/hd/nuba/hd_nuba.htm|dato=Januaro 2008|alirdato=25an de oktobro 2012}}</ref>

<gallery widths="200" heights="200" caption="antikvaj grekaj skulptaĵoj">
File:Hermes di Prassitele, at Olimpia, front 2.jpg|[[Hermeso]] portanta la infanon [[Dionizo]], de Praksitelo, [[Nacia Arkeologia Muzeo de Ateno]]
File:NAMA X15118 Marathon Boy 3.JPG|The ''[[Efebo de Maratono]]'', bronza statuo el la 4a jc. a.K., eble de [[Praksitelo]], [[Nacia Arkeologia Muzeo de Ateno]].
File:0002MAN-Hermes.jpg|[[Hermeso]], eble de [[Lisipo]], [[Nacia Arkeologia Muzeo de Ateno]].

</gallery>

=== Mezepoko kaj Renesanco ===
[[Dosiero:Sandro Botticelli - La nascita di Venere - Google Art Project - edited.jpg|eta|alt=Adam and Eve|''[[Naskiĝo de Venuso|La naskiĝo de Venuso]]'' de [[Sandro Botticelli]]]]
[[Dosiero:Tizian 099.jpg|eta|''[[Venuso kaj muzikisto]]'' (1565–1570) de [[Ticiano]]]]
Kristanaj sintenoj dubas pri la valoro de la [[homa korpo]], kaj la kristana emfazo pri [[ĉasteco]] kaj [[fraŭleco]] plue malinstigis bildigojn de nudeco, eĉ en la malmultaj postvivantaj fruaj Mezepokaj postvivaĵoj de laika arto. Tute nudaj figuroj estas raraj en mezepoka arto, la rimarkindaj esceptoj estas [[Adamo kaj Evo]] kaj la kondamnitoj en la sceno de la ''[[Lasta juĝo]]'', kaj la idealaj formoj de grek-romiaj nuduloj estas tute perditaj, transformitaj en simbolojn de honto kaj peko, malforto kaj sendefendo.<ref>Clark, pp.&nbsp;300–309</ref> Ĉi tio estis vera ne nur en [[Okcidenta Eŭropo]], sed ankaŭ en [[bizanca arto]]<ref>Ryder</ref>. Ĉiam pli [[Kristo]] estis montrita nude en scenoj de sia [[Pasiono]], precipe la [[Krucumado]],<ref>Clark, pp.&nbsp;221–226</ref>, kaj eĉ glorata en la ĉielo, por permesi al li montri la vundojn, kiujn implikis liaj suferoj. La [[Virgulino mamnutranta]] kaj nuda "Pentanta [[Maria Magdala]]", same kiel la [[infano Jesuo]], kies peniso estis foje emfazita pro teologiaj kialoj, estas aliaj esceptoj kun elementoj de nudeco en [[Mezepoko|mezepoka]] [[religia arto]].<ref>Isidore, ''Etymologies'' 8.11.80.</ref>

Je la malfrua mezepoka periodo inoj nudaj celis esti allogaj kaj iĝis arto, precipe en la relative privata rimedo de la [[Miniaturo (pentraĵo)|prilumita manuskripto]], kaj en klasikaj kuntekstoj kiel la [[Zodiako|Signoj de la Zodiako]] kaj ilustraĵoj de [[Ovidio]]. La formo de la "gotika nuda" ino estis tre malsama de la klasika idealo, kun longa korpo formita per mildaj kurboj, mallarĝa brusto kaj alta talio, malgrandaj rondaj mamoj kaj elstara ŝvelaĵo ĉe la stomako (kiel tiu de [[Hugo van der Goes]])<ref>Clark, pp.&nbsp;307–312</ref>. Viraj nuduloj tendencis esti maldikaj kaj ne tro altaj, verŝajne utiligante metilernantojn uzitaj kiel modeloj, sed estis pli kaj pli precize observitaj.<ref>[[Heziod0]], ''Teogonio'' 921; [[Homero]], ''Odiseado'' 11. 601; [[Pindaro]], "Kvara istma odo"; Pseŭdo-Apolodoro, ''Βιβλιοθήκη, Bibliothēkē'' 1.13, kaj postaj verkintoj.</ref>

La remalkovro de klasika kulturo en la [[Renesanco]] restarigis la nudecon al arto. [[Donatello]] faris du statuojn de la biblia heroo [[Davido]], simbolo por la [[Florenco|Respubliko Florenco]]: lia unua (sur marmoro, 1408-1409) montras vestitan figuron, sed lia dua, probable de la 1440-aj jaroj, estas la unua sendependa statuo de nudulo ekde antikva tempo<ref>Clark, pp.&nbsp;48–50</ref> , plurajn jardekojn antaŭ la konata [[Davido de Mikelanĝelo|Davido]] de [[Mikelanĝelo]] (1501-04). Nude en la plafono de la [[Siksta Kapelo]] de Mikelanĝelo reestablis tradicion de viraj nuduloj en bildigoj de bibliaj rakontoj; la temo de la martiriĝo de la preskaŭ nuda [[sankta Sebastiano]] jam fariĝis tre populara. La monumenta ina nudulo revenis al okcidenta arto en 1486 per ''[[Naskiĝo de Venuso|La naskiĝo de Venuso]]'' de [[Sandro Botticelli]] por la familio [[Mediĉoj]], kiu ankaŭ posedis la klasikan ''[[Venuso de Mediĉoj]]'', kies proponon Botticelli adaptis.<ref>[https://www.jstor.org/stable/3298110 "Handmaidens of Artemis?"], ''The Classical Journal'' '''92'''.3 (Februaro 1997), pp. 249-257.</ref>

''[[La dormanta Venuso]]'' en [[Dresdeno]] de [[Giorgione]] (ĉ. 1510), ankaŭ uzante klasikajn modelojn, montris sin kuŝanta en pejzaĝo, komencante longan linion de famaj pentraĵoj inkluzive de la [[Venuso de Urbino]] ([[Ticiano]], 1538), la [[Venuso ĉe ŝia spegulo]] ([[Diego Velázquez]]) (1650), ''[[La maja desnuda]]'' de [[Goya]] (ĉ. 1798) kaj [[Olympia]] de [[Édouard Manet|Manet]] (1863). Kvankam ili reflektas la proporciojn de praa statuaro, figuroj kiel ''[[Venuso kaj muzikisto]]'' de Ticiano kaj Venuso de Urbino reliefigas la seksecon de la ina korpo anstataŭ sia ideala geometrio. Aldone al plenkreskaj viraj kaj inaj figuroj, la klasika bildigo de [[Eroso]] fariĝis la modelo por la nuda [[infano Jesuo]].<ref>{{citaĵo el la reto| aŭtoro=Sorabella, Jean|titolo=The Nude in the Middle Ages and the Renaissance, In Heilbrunn Timeline of Art History| loko=Novjorko|eldoninto=The Metropolitan Museum of Art| url=http://www.metmuseum.org/toah/hd/numr/hd_numr.htm|dato=Januaro 2008|alirdato=25an de oktobro}}</ref>

[[Rafaelo]] en siaj lastaj jaroj estas kutime kredita kiel la unua artisto kiu konsekvence uzis inajn modelojn por la desegnaĵoj de inaj figuroj, prefere ol studaj metilernantoj aŭ aliaj knaboj kun brustoj aldonitaj, kiuj antaŭe estis uzitaj. La suspektema studo de [[Mikelanĝelo]] pri [[studo de surgenua nuda knabino por entombigo]] ([[Luvro]], ĉ. 1500), kiu kutime diras, ke ĝi estas la unua nuda ina figuro, antaŭas kaj estas ekzemplo de kiel eĉ figuroj, kiuj estos montritaj vestitaj per la fina laboro ofte estis prilaborita en nudaj studoj, tiel ke la formo sub la vestoj estis komprenita. La desegnaĵo de nudaj figuroj aŭ studo de figuroj de viva modelo rapide fariĝis grava parto de arta praktiko kaj trejnado, kaj restis tiel ĝis la [[20-a jarcento]].<ref>Danuta Shanzer, ''A Philosophical and Literary Commentary on Martianus Capella's ''De Nuptiis Philologiae et Mercurii'' Book 1'' (University of California Press, 1986), p. 69.</ref>

<gallery widths="200" heights="200" perrow="5" caption="16-a jarcento">
File:Albrecht Dürer - Adam and Eve (Prado) 2.jpg| ''[[Adamo kaj Evo (Durero)|Adamo kaj Evo]]'' (1507) de [[Albrecht Dürer|Durero]]
File:Creaci��n de Adán.jpg | ''Kreado de Adamo'' (1512) de [[Mikelanĝelo]]
File:Lucas Cranach the Elder-Adam and Eve 1533.jpg | ''Adamo kaj Evo'' (1533) de [[Lucas Cranach la Maljuna]]
File:Lucas Cranach d. Ä. - Reclining Nymph - WGA05637.jpg|''Kuŝanta Nimfo'' de [[Lucas Cranach la Maljuna]]
File:Tizian 102.jpg|''[[Venuso de Urbino]]'' (1538) de [[Ticiano]]
File:Michelangelo-The Rebellious Slave2.jpg |''Ribelema sklavo'' (1545) de [[Mikelanĝelo]]
File:Lucas Cranach the Elder - Venus - Google Art Project.jpg|''Venuso'' de [[Lucas Cranach la Maljuna]]
File:Hugo van der Goes - The Fall - WGA9650.jpg|''La Falo'' (1467–1468) de [[Hugo van der Goes]]
</gallery>

=== El Baroko al Modernismo ===
[[Dosiero:The Three Graces, by Peter Paul Rubens, from Prado in Google Earth.jpg|eta|''[[Gracioj|La Tri Gracioj]]'' (1636–1638) de [[Petro Paŭlo Rubens]]]]
En [[Baroko|baroka arto]], la daŭra fascino de klasika antikvaĵo influis artistojn por renovigi sian aliron al la nudeco, sed kun pli naturecaj, malpli idealigitaj bildoj, eble pli ofte laborante kun vivaj modeloj. Ambaŭ genroj estas reprezentitaj; la masklo en la formo de herooj kiel [[Herkulo]] kaj [[Ŝimŝono]], kaj ino en la formo de [[Venuso (diino)|Venuso]] kaj la [[Gracioj|Tri Gracioj]]. [[Petro Paŭlo Rubens]], kiu kun evidenta ĝojo pentris virinojn kun malavara figuro kaj radianta karno, donis sian nomon al la adjektivo ''rubenesko''.<ref>{{citaĵo el la reto|url=http://www.mfa.org/exhibitions/degas-and-nude|publisher=Museum of Fine Arts, Boston|titolo=Degas and the Nude|alirdato=10an de novembro 2012}}</ref>

En la pli posta baroko aŭ [[rokoko]], aperis pli ornama kaj ludema stilo, ekzempligita ĉe ''Venuso konsolas la amon'' de [[François Boucher]], verŝajne komisiita de [[Madamo de Pompadour|Madame Pompadour]].

En la 18-a kaj 19-a jarcentoj, klasikaj temoj restis popularaj, kune kun nuduloj en historiaj pentraĵoj. En la malfrua 19-a jarcento, akademiaj pentristoj daŭrigis kun klasikaj temoj, sed estis defiitaj de la [[Impresionismo|impresionistoj]]. [[Édouard Manet|Eduard Manet]] ŝokis publikon de sia tempo pentrante nudajn virinojn en ĉiutagaj situacioj en sia [[La tagmanĝo sur la herbo]] (1863) kaj [[Olympia]] (1865), kaj [[Gustave Courbet]] kritikis per portretado en sia [[Virino kun papago]] nuda prostituitino sen spuroj de diino aŭ nimfo. [[Edgar Degas]] pentris multajn nudajn virinojn en ordinaraj cirkonstancoj, kiel ekzemple banante sin. [[Auguste Rodin]] defiis klasikajn regulojn pri idealigo en sia esprimive distordita Adamo. Kun la invento de fotado, artistoj komencis uzi la novan medion kiel fonton por pentraĵoj, [[Eugène Delacroix]] estis inter la unuaj.<ref>{{citaĵo el la reto| aŭtoro=Sorabella, Jean|titolo=The Nude in Baroque and Later Art, In Heilbrunn Timeline of Art History| location=New York| publisher=The Metropolitan Museum of Art| url=http://www.metmuseum.org/toah/hd/nuba/hd_nuba.htm|dato=Januaro 2008|alirdato=25an de oktobro 2012}}</ref>

<gallery widths="200" heights="200" perrow="5" caption="El Baroko al Modernismo">
File:Rembrandt Harmensz. van Rijn 016.jpg|''Batŝeba en ŝia banujo'' (1654) de [[Rembrandt]]
File:Goya-Guerra (37).jpg | No. 37 el erio de 80 akventrimoj kreitaj de [[Francisco Goya]] en la 1810aj jaroj priskribante horon de la militoj
File:Tanyo Shinkin bank Hall02bs2700.jpg|''Bronzepoko'' (1877) de [[Auguste Rodin|Rodin]], modelita de belga soldato
File:Pierre-Auguste Renoir, French - The Large Bathers - Google Art Project.jpg|[[Pierre-Auguste Renoir]], ''La grandaj sinbanemulinoj'', 1884-1887
File:William-Adolphe Bouguereau (1825-1905) - The Wave (1896).jpg|''La ondo'' (1896) de [[William-Adolphe Bouguereau]]
File:Joaquin Sorolla Ninos A La Orilla Del Mar.jpg|'' Infanoj ĉe la marbordo'' (1903) de [[Joaquín Sorolla]]
File:Modigliani - Nu couché.jpg|''Kuŝanta nudulo'' (1917) de [[Amedeo Modigliani]]
</gallery>

=== Modernismo ===
[[Dosiero:Standing woman2.jpg|eta|maldekstra|''Staranta virino'' (1932) de [[Gaston Lachaise]]]]
Kvankam ambaŭ, kaj la akademia tradicio kaj la [[Impresionismo|impresionistoj]] perdis sian kulturan superecon ĉe la komenco de la 20-a jarcento, la nudeco restis kvankam transformita ĉirkaŭ la ideoj de [[modernismo]]. La idealigita [[Venuso (diino)|Venuso]] estis anstataŭita de la virino intime priskribita en privataj scenejoj, kiel en la verko de [[Egon Schiele]]. La simpligitaj modernaj formoj de [[Jean Metzinger]], [[Amedeo Modigliani]], [[Gaston Lachaise]] kaj [[Aristide Maillol]] memoras la originajn diinojn de fekundeco pli ol grekajn diinojn.<ref>Borzello, p. 30</ref> En fruaj abstraktaj pentraĵoj, la korpo povus esti fragmentita aŭ malmuntita, kiel ĉe [[Les Demoiselles d'Avignon]] de [[Pablo Picasso|Picasso]], sed ankaŭ estas abstraktaj versioj de klasikaj temoj, kiel ekzemple la dancistoj kaj banistoj de [[Henri Matisse]].<ref>{{citaĵo el gazeto |familia nomo=Patricia Cox |persona nomo=Miller |titolo='The Little Blue Flower Is Red': Relics and the Poeticizing of the Body |gazeto=Journal of Early Christian Studies |volumo=8 |issue=2 |jaro=2000 |paĝoj=213–236 [p. 229] |doi=10.1353/earl.2000.0030 }}</ref>

En la postmilita erao, [[Abstrakta ekspresionismo]] movis la centron de okcidenta arto de [[Parizo]] al [[Novjorko]]. Unu el la ĉefaj influoj en la pliiĝo de abstraktado, la kritikisto [[Clement Greenberg]], subtenis la fruan abstraktan laboron de Kooning. Malgraŭ la konsiloj de Greenberg, la artisto, kiu komencis kiel metafora pentristo, revenis al la homa formo komence de 1950 per sia serio [[Virino III]]. Kvankam havante iujn referencojn al la tradicioj de ununuraj inaj figuroj, la virinoj estis portretitaj kiel voremaj, distorditaj kaj duon-abstraktaj. Laŭ la artisto, li volis "krei la koleran humuron de tragedio"; havante la furiozan aspekton de la atoma epoko, mondo en tumulto, mondo bezonanta komikan trankviliĝon. Poste li diris "Eble ... mi pentris la virinon en mi. Arto ne estas tute vira okupo, vi scias. Mi konscias, ke kelkaj kritikistoj prenos ĉi tion kiel agnoskon de latenta [[samseksemo]] ... Se mi pentris belajn virinojn, ĉu tio farus min ne-geja? Mi ŝatas belajn virinojn. En la karno - eĉ la modeloj en revuoj. Virinoj kelkfoje incitas min. Mi pentris tiun koleron en la Virina serio. Tiaj ideoj ne povis esti esprimitaj nur de pura abstraktado.<ref>Scala, Ch 2. "The Influence of Anxiety" by Susan H. Edwards</ref> Iuj kritikistoj tamen vidas la virinajn seriojn kiel [[mizogineco]].<ref>{{citaĵo el gazeto|titolo=Unveiling the American Nude|familia nomo=Monaghan|persona nomo=Peter|verko=The Chronicle of Higher Education|dato=2an de januaro 2011}}</ref>

Aliaj novjorkaj artistoj de ĉi tiu periodo retenis la figuron kiel sian ĉefan temon. [[Alice Neel]] pentris nudulojn, inkluzive de sia propra memportreto, en la sama simpla stilo kiel vestitaj homoj,<ref>Leppert, pp.&nbsp;154–155</ref> estanta ĉefe koncernita kun koloro kaj emocia enhavo. Philip Pearlstein uzas unikan plantadon kaj perspektivon por esplori la abstraktajn kvalitojn de nuduloj. Kiel juna artisto en la 1950-aj jaroj, Pearlstein elmontris kaj abstraktaĵojn kaj figurojn, sed estis Kooning kiu konsilis al li daŭrigi la figuran laboron.<ref>Borzello, p. 90</ref>

Ĉirkaŭ 1970, el [[Feminisma movado|feminismaj]] principoj, Sylvia Sleigh pentris serion de verkoj inversigantaj stereotipajn artajn temojn prezentante nudajn virojn en pozojn kutime asociitajn kun virinoj.<ref>Leppert, pp.&nbsp;221–223</ref>

=== Nuntempo ===
[[Dosiero:Venus von Willendorf 01.jpg|dekstra|eta|140px| La [[Venuso de Willendorf]] farita inter 24,000 kaj 22,000 a.K..]]
[[Lucian Freud|Lucien Freud]] estis unu el malgranda grupo de pentristoj, inkluzive de [[Francis Bacon (pentristo)|Francis Bacon]], kiu estis konata kiel "La Skolo de Londono"; kreante metaforan laboron en la 1970-aj jaroj kiam ĝi estis ne modifita.<ref>{{citaĵo el novaĵo|url=https://www.nytimes.com/1995/09/25/arts/the-school-of-london-mordantly-messy-as-ever.html|titolo=The School of London, Mordantly Messy as Ever|persona nomo=ALAN|familia nomo=RIDING|dato=Septembro 25, 1995|gazeto=The New York Times|alirdato=2013-02-16}}</ref> Tamen, antaŭ la fino de sia vivo liaj verkoj fariĝis ikonoj de la [[Postmodernismo|Postmoderna epoko]], prezentante la homan korpon sen spuro de idealigo, kiel en lia serio laboranta kun trodika modelo.<ref>{{citaĵo el novaĵo|url=https://www.theguardian.com/artanddesign/gallery/2012/feb/08/lucian-freud-national-portrait-gallery#/?picture=385691839&index=5|titolo=Lucien Freud|eldoninto=The Guardian|alirdato=10an de Novembro 2012|loko=Londono|dato=8an de februaro 2012}}</ref> Unu el la verkoj de Freud estas titolita "Nuda Portreto", kiu implicas realisman bildon de aparta senvestita virino anstataŭ konvencia nudeco. En la [[nekrologo]] de Freud en [[The New York Times]], estas dirite: Liaj "malglataj kaj malkaŝaj pentraĵoj de amikoj kaj intimuloj, kiuj nudiĝis en sia studio, refaras la arton de portretado kaj proponis novan aliron al figuraj artoj".<ref>{{citaĵo el novaĵo| url=https://www.telegraph.co.uk/culture/art/art-news/8654734/Lucian-Freud-quotes.html| dato=Julio 22, 2011|gazeto=The Guardian | titolo=Lucian Freud citaĵoj| alirdato=Januaro 7, 2018}}</ref>

La pentraĵoj de Jenny Saville inkluzivas familiojn kaj mem-portretojn inter aliaj nuduloj; ofte farita en ekstremaj perspektivoj, provante ekvilibrigi [[realismo]]n kun [[Abstraktado|abstraktaĵo]]; ĉio esprimante kiel virino sentas sin rilate al ina nudeco.<ref>{{citaĵo el la reto|url=http://www.saatchi-gallery.co.uk/artists/jenny_saville.htm|titolo=Jenny Saville|eldoninto=Saatchi Gallery|alirdato=10an de Novembro 2012}}</ref> La nudaj figuroj de Lisa Yuskavage pentritaj preskaŭ akademie konstituas "parodion de art-historia nudeco kaj la maskla obsedo pri la ina formo kiel objekto".<ref>{{citaĵo el novaĵo|titolo=Lucian Freud, Figurative Painter Who Redefined Portraiture, Is Dead at 88|gazeto=The New York Times|persona nomo=William|familia nomo=Grimes|dato=Jul 22, 2011}}</ref> John Currin estas alia pentristo kies laboro ofte intertraktas historiajn nudecojn.<ref>Mullins, p. 168</ref> La pentraĵoj de Cecily Brown kombinas figurajn elementojn kaj abstrakton en stilo memoriga pri De Kooning.<ref>Mullins, p. 35</ref> Marlene Dumas pentras emocie malfacilajn bildojn derivitajn de siaj propraj bildoj aŭ de fotoj trovitaj en novaĵaj gazetoj.<ref>Mullins, p. 44</ref> Dumas diras pri ŝiaj pentraĵoj pri nudaj figuroj, ke "ĝi ne estis la nudeco, kiun mi serĉis, nek la pozitivan figuron, sed la erotikajn vivkondiĉojn ... Du "subjektoj" alfrontitaj."<ref>Mullins, p. 45</ref><ref>{{citaĵo el la reto|url=http://www.tate.org.uk/art/artworks/freud-naked-portrait-t01972|titolo=Naked Portrait 1972-3|eldoninto=The Tate Modern|alirdato=2013-02-17}}</ref><ref>Dumas, M., Bedford, E., South African National Gallery., & Standard Bank Centre Art Gallery. (2007). ''Marlene Dumas: Intimate relations''. Johannesburg: Jacana Media. p. 43. {{ISBN|978-1-77009-381-2}}</ref>

La fino de la [[20-a jarcento]] vidis la kreskadon de novaj komunikiloj kaj aliroj al arto, kvankam ili komencis multe pli frue. Specife [[Instalado (arto)|instalado]]-arto ofte inkluzivas bildojn de la [[homa korpo]], kaj spektakla arto ofte inkluzivas nudecon. "Cut Piece" de [[Yoko Ono]] unue estis prezentita en 1964 (tiam konata kiel "okazaĵo"). Oni petis, ke membroj de la aŭdienco venu al la scenejo kaj komencu tranĉi sian veston ĝis ŝi estis nuda. Pluraj nuntempaj artistoj kiel Marina Abramović, Vanessa Beecroft kaj Carolee Schneemann uzas siajn proprajn nudajn korpojn aŭ aliajn interpretistojn en sia laboro.

{{Bildgalerio | alto=200 | titolo=Nudeco en ne-okcidenta arto
|Dosiero:Lilith Periodo de Isin Larsa y Babilonia.JPG|The [[Burney-reliefo]], Prababilona Imperio, ĉ. 1800 a.K
|Dosiero:Ägyptischer Maler um 1400 v. Chr. 001.jpg|Dancistoj kaj flutistoj, [[Tebo (Egiptio)|Tebo]] ĉ. 1400 a.K.
|Dosiero:Dancing Krishna, India, Tanjore, Tamil Nadu, Chola dynasty, 14th century, bronze, HAA.JPG|[[Bala Kriŝno]] dancante, skulptaĵo el Arta Akademio de Honoluluo
|Dosiero:Khajuraho-Vishvanath Temple erotic detal4.jpg|Kandarijo Mahadev Templo en Ĥajuraho, Barato (1050)
|Dosiero:Kitagawa Utamaro - BATHING IN COLD WATER - Google Art Project.jpg|[[Utamaro]], ''Virino banas sin'' (ĉ.1753).
|Dosiero:Indischer Maler von 1775 001.jpg|Barata artisto, 1775. Virino demetas siajn vestojn.
|Dosiero:Hashiguchi Yuami.jpg|Haŝiguĉi Gojo ''Juami'' (1915)
|Dosiero:Old-Babylonian plaque of a nude female with large pubic area and protuberant abdomen from Iraq.jpg|Malnov-babilona plako de nuda ino kun granda areo de pubo kaj protuberanta abdomeno, de Suda Mezopotamio, Irako
|Dosiero:Old-Babylonian plaque of a standing nude female, from Southern Mesopotamia, Iraq.jpg|Malnova-babilona plako de nuda ino kun granda areo de pubo kaj protuberanta abdomeno, de Suda Mezopotamio, Irako
||Kuma Mukai's ''Fuyu'' (1950)
||Tatsu Hirota's ''Fuseru Rafu'' (1984)
}}

== Nudeco ĉe amaskomunikiloj ==
[[Dosiero:Demarteau Study of a nude man standing.jpg|eta|Gravuraĵo de Gilles Demarteau kun nuda viro post originala desegno de Edmé Bouchardon. Ĝi estis akirita de Akademio de Belartoj en Varsovio kiel instrua materialo.]]

=== Desegno ===
En arto, la desegno estas studo de la homa formo en ĝiaj diversaj formoj kaj korpaj pozicioj, kun linio, formo kaj kunmetaĵo kiel la ĉefa celo, anstataŭ la subjekto. Viva desegnaĵo estas verko desegnita per observado de viva modelo. Studado de la homa figuro tradicie estis konsiderata la plej bona maniero lerni kiel desegni, komencante en la malfrua [[Renesanco]] kaj daŭranta ĝis la nuntempo.<ref>Nicolaides</ref>

=== Gravurado ===
Japanaj presaĵoj estas unu el la malmultaj neokcidentaj tradicioj, kiujn oni povas nomi nudaj, sed ili tute diferencas. La agado de komunuma banado en Japanio estas portretita kiel nur alia socia aktiveco, sen la signifo akcentita ĉe la vestomanko kiu ekzistas en la Okcidento.<ref>Clark, p. 9</ref>

=== Pentrado ===
Oleopentrado historie estis la ideala rimedo por prezenti la nudecon. Per miksado kaj aplikado de pentraj tavoloj, la surfaco povas iĝi pli kiel haŭto. "Ĝia malrapida sekigado kaj diversaj gradoj de viskozeco ebligas al la artisto atingi riĉajn kaj subtilajn miksaĵojn de koloro kaj teksturo, kio povas sugesti transformojn de unu homa substanco al alia."<ref>Scala, p.1</ref>

=== Skulptarto ===
Pro ĝia fortikeco, estas ĉe la [[skulptaĵo]]j, kie ni vidas la plenan, preskaŭ nerompitan historion de la nudeco el la [[Ŝtonepoko]] ĝis nun. Figuroj, kutime de la nuda ino, estis eltrovitaj en la [[Balkana duoninsulo|balkanaj regionoj]] ekde 7000 a.K.<ref>Gimbustas, Marija ''The Goddesses and Gods of Old Europe: Myths and Cult Images'', University of California Press, Berkeley, 1974</ref> kaj daŭras ĝis hodiaŭ. En la barataj kaj sudorientaj aziaj skulptartaj tradicioj ofte estis ornamitaj per [[brakringo]]j kaj juveloj, kiuj emis "signifi siajn ĉarmojn kaj limigi la malsamajn partojn de iliaj korpoj kiel faras la evoluigitaj muskoloj de la viroj".<ref>Finn, David, essay by Vicki Goldberg, ''Nude Sculpture: 5,000 Years'', Harry N. Abrams Ltd., Publishers, New York, 2000. p. 14</ref>

=== Fotarto ===
La nudeco estis foto-temo preskaŭ ekde ĝia invento en la [[19-a jarcento]]. Fruaj fotistoj ofte elektis sintenojn, kiuj imitis la klasikajn nudecojn de la pasinteco. [[Fotarto|Fotografio]] suferas pro la problemo esti tro reala, kaj dum multaj jaroj ne estis akceptita de tiuj, kiuj estis faritaj laŭ tradiciaj belartoj. Tamen, la laboro de multaj fotistoj estis establita kiel belartaj artistoj inkluzive de [[Ruth Bernhard]], [[Imogen Cunningham]], [[Anne Brigman]], [[Edward Weston]] kaj [[Alfred Stieglitz]].<ref>Dawes, p.6</ref>

Ekde la unuaj tagoj de fotado, la nudeco estis fonto de inspiro por tiuj, kiuj adoptis la novan rimedon. La plej multaj fruaj bildoj estis proksime gardataj aŭ kaŝe cirkulataj kiel malobservoj de la sociaj normoj de la epoko, ĉar la foto kaptas realan nudecon. Multaj kulturoj, akceptante nudecon en arto, evitas realan nudecon.<ref>{{citaĵo el la reto|url=http://www.edward-weston.com/edward_weston_nudes.htm|titolo=Edward Weston|alirdato=10an de novembro 2012|deadurl=yes|arkivurl=https://web.archive.org/web/20121113145451/http://www.edward-weston.com/edward_weston_nudes.htm|arkivdato=13an de novembro 2012|df=}}</ref> Ekzemple, eĉ arta galerio kiu elmontras nudajn pentraĵojn tipe ne akceptas nudecon de vizitanto. [[Alfred Cheney Johnston]] (1885 - 1971) estis profesia usona fotisto kiu ofte fotis [[Ziegfeld Follies]].<ref>{{citaĵo el la reto|url=http://www.metmuseum.org/exhibitions/listings/2012/naked-before-the-camera|eldoninto=Metropolitan Museum of Art|titolo=Naked Before the Camera|alirdato=10an de Novembro 2012}}</ref><ref>Scala, p. 4</ref> Li ankaŭ konservis sian propran komercan fotan studon, produktante revuajn anoncojn por ampleksa gamo de luksaj komercaj produktoj - plejparte viroj kaj virinaj modoj - kaj ankaŭ fotis kelkcent artistojn kaj elmontristojn, inkluzive nudajn fotojn de iuj.<ref>Clark, p. 3</ref> La plej multaj el liaj nudaj bildoj (iuj nomitaj, plejparte anonimaj) estis efektive junulinoj el la Ziegfeld Follies, sed tiaj aŭdacaj, nerigardeblaj plenaj bildoj certe ne estus malkaŝe publikigeblaj en la 1920-aj kaj 1930-aj jaroj, do oni supozas ke ĉi tiuj estis aŭ simple lia propra arta laboro, kaj / aŭ farita laŭ peto de Ziegfeld por la persona ĝuo de la spektanto. Viraj nudaj korpoj ne estis bildigitaj tiom ofte tiutempe. Escepto estas la foto de la [[Korpokulturado|korpokulturisto]] [[Eugen Sandow]], modelanta la statuon ''[[La falanta gaŭlo]]'', ilustranta la Grekan Idealon, kiun li enkondukis en [[korpokulturado]]n.<ref>{{citaĵo el la reto| aŭtoro = Conrad, Donna| eldoninto = PhotoVision| titolo = A Conversation with Ruth Bernhard| gazeto = Vol. 1 No. 3| jaro = 2000| url = http://www.photovisionmagazine.com/articles/bernhard.interview.html| alirdato = 2019-05-27| arkivurl = https://web.archive.org/web/20110715082432/http://www.photovisionmagazine.com/articles/bernhard.interview.html| arkivdato = 2011-07-15}}</ref>

<gallery mode="packed" widths="220" heights="165" caption="Klasikaj fotoj">
Dosiero:Durieu 5.jpg|alt=Photo|Foto de Jean Louis Marie Eugène Durieu, parto de serio farita kun Eugène Delacroix
Dosiero:Eugène Delacroix - Odalisque - WGA6225.jpg|alt=Painting|Odalisko (1857) de Eugène Delacroix, pentraĵo kun simila pozo
Dosiero:Archives d'Éros Marconi 02.jpg|alt=Study|Gaudenzio Marconi vivis provizante akademiojn al studentoj.
Dosiero:Frank Eugene - Adam und Eva 1898.jpg|alt=Adam&Eve|Adamo kaj Evo de Frank Eugene, prenita en 1898, publikigita de ''Camera Work'' n-ro. 30, 1910
Dosiero:Marconi, Gaudenzio (1841-1885) - n. 0071 - Nudo accademico seduto.jpg|Nudaĵo de Gaudenzio Marconi, 1841–1885
Dosiero:Plüschow, Wilhelm von (1852-1930) - n. ... - Nude male, sitting on a rug.gif|Guglielmo Plüschow, Vira nudeco
Dosiero:Gloeden, Wilhelm von (1856-1931) - n. 1189 (other version).jpg|[[Wilhelm von Gloeden]], Du nudaj viroj, ĉ. 1900
Dosiero:KOPPITZ 0007.jpg|Rudolf Koppitz 1927
</gallery>

 <gallery class="center" widths="240" heights="225" caption="Nuntempaj">
Dosiero:Augusto De Luca - Nudes 1.jpg|''Nudaj'' (1980) de Augusto De Luca
Dosiero:Female Body Landscape.jpg|''Panoramo de Ina Korpo'' (2017) by Cosme Madini
Dosiero:Nude recumbent woman by Jean-Christophe Destailleur.jpg|''ina artisma nudeco'' (2011) de Jean-Christophe Destailleur
Dosiero:Max - Photo by Sasha Kargaltsev 2.jpg|''Nuda viro'' (2009) de Saŝa Kargalcev
</gallery><gallery class="center" widths="225px" heights="240px">
Dosiero:Women model top.jpg|''Senvesta virino'' (2014) de Patrick Subotkiewiez
Dosiero:Equus 1989.jpg|''Ĉevalo'' (1989) de Sergio Valle Duarte
Dosiero:Nude red head woman against black background 1.jpg|<center>Nuda virino kun rufaj haroj
</gallery>

=== Novaj amaskomunikiloj ===
En la malfrua 20-a jarcento multaj novaj artaj formoj aperis, inkluzive instaladojn, spektaklojn kaj vidbildojn, kiuj ĉiuj estis uzitaj por krei verkojn, kiuj inkluzivas nudecon.<ref>{{citaĵo el novaĵo|url=http://www.blouinartinfo.com/news/story/1322089/six-dance-shows-stripped-bare-redefining-nudity-on-stage|titolo=Six Dance Shows Stripped Bare: Redefining Nudity on Stage|familia nomo=Daris|persona nomo=Gabriella|dato=6an de marto 2018|verko=Artinfo|alirdato=}}</ref>

== Temoj ==
[[Dosiero:Francisco de Goya y Lucientes - The Nude Maja (La Maja Desnuda) - WGA10044.jpg|eta|''[[La maja desnuda]] (The Nude Maja''; 1797) by [[Francisco Goya|Francisco de Goya y Lucientes]]]]
[[Dosiero:Goya Maja ubrana2.jpg|eta|''[[La maja vestida]]'', ca. 1803.]]
[[Dosiero:Edouard Manet - Olympia - Google Art Project 3.jpg|eta|''Olympia'' (1863) by [[Manet]]]]

=== La nudeco natura kaj nudeco artisma ===
Kvankam ne ekzistas ununura difino de belarto, estas iuj ĝenerale akceptitaj ecoj de la plej multaj difinoj. En la [[belartoj]], la subjekto ne nur estas kopiita de la naturo, sed transformita de la artisto en estetikan objekton, kutime sen signifaj utilismaj, komercaj (reklamado, ilustraĵoj) aŭ simple nur ornamaj celoj. Ekzistas ankaŭ juĝo pri gusto; la belarta nudulo estas parto de alta kulturo anstataŭ meza aŭ malalta kulturo.<ref>Malalta kulturo ne estu konfuzita kun la arta movado ''Lowbrow'' ("senpretenda") ekestinta fine de la 1960-a jaroj, kiu ofte uzas nudajn bildojn el popola kulturo sed kun belartaj celoj.</ref> Tamen, juĝoj pri gusto en arto ne estas tute subjektivaj, sed inkluzivas kriteriojn de lerteco kaj manfariteco en la kreado de objektoj, komunikado de kompleksaj kaj ne-bagatelaj mesaĝoj, kaj kreemo.<ref>Dutton, Ch. 3 - ''What is Art?''</ref> verkoj akceptitaj kiel alta kulturo de la pasinteco, inkluzive multe da Akademia arto, estas nun vidataj kiel imitema aŭ sentimentala aliie konata kiel [[Kiĉo|kiĉa]].<ref>King, Ross</ref><ref>{{citaĵo el la reto|url=http://csmt.uchicago.edu/glossary2004/kitsch.htm|titolo=Theories of Media, Keywords Glossary:kitsch |eldoninto=[[Universitato de Ĉikago]] }}</ref>

Modernaj artistoj daŭre esploris klasikajn temojn, sed ankaŭ pli abstraktajn reprezentojn, kaj movadon for de idealigo por prezenti homojn pli individue. Dum la plejparto de la [[20-a jarcento]], la bildigo de homa beleco malmulte interesis la modernistojn, kiuj anstataŭe traktis la kreadon de beleco per formalaj rimedoj.<ref>Steiner pp. 44, 49–50</ref> En la nuntempa aŭ postmoderna epoko, la nudeco povas esti vidata kiel preterpasita de multaj,<ref>Steinhart, p. 9</ref> tamen estas ĉiam artistoj kiuj daŭre inspiras la homan formon.<ref>{{citaĵo el la reto|url=http://www.metro.co.uk/news/147546-nude-freud-painting-in-17m-record-sale|titolo=Nude Freud painting in £17m record sale|eldoninto=Metro|alirdato=22an de oktobro 2012 }}</ref>

Unu ofte citita libro pri la nudeco en arta historio estas ''La nudulo: Studo en ideala formo'' de [[Lordo]] [[Kenneth Clark]], unue publikigita en 1956. La enkonduka ĉapitro faras (kvankam ne originas) la ofte-cititan distingon inter la nuda korpo kaj la arta nudeco. Clark asertas, ke esti nuda signifas esti senigita de vesto, kaj implicas embarason kaj honton, dum nudeco, kiel arta verko, ne havas tiajn konotaciojn. Ĉi tiu disigo de la arta formo disde la sociaj kaj kulturaj temoj restas plejparte neekzamenita de klasikaj artaj historiistoj.

Unu el la difinaj trajtoj de la moderna epoko en arto estas la malklarigo de la linio inter la nudeco natura kaj la nudeco artisma. Ĉi tio verŝajne unue okazis kun la pentraĵo [[La maja desnuda]] (1797) de [[Goya]], kiu en 1815 kaptis la atenton de la [[Inkvizicio|Hispana Inkvizicio]].<ref>Goya, F., Tomlinson, J. A., Calvo, S. F., Museo del Prado., & National Gallery of Art (U.S.). (2002). ''Goya: Images of women''. Washington, D.C: National Gallery of Art. p. 228. {{ISBN|0-89468-293-8}}</ref> La ŝokaj elementoj estis, ke ĝi montris apartan modelon en nuntempa medio, kun puba vizaĝo anstataŭ la glata perfekteco de diinoj kaj nimfoj, kiuj redonis la rigardon de la spektanto anstataŭ rigardi for. (Goya tiam pentris alian version, kun vestoj.)<ref>Nead, p.14; la distingo jam estis bone konata, kaj estas traktita kiel trompita de Walter Sickert en artikolo de 1910. Vidu La italan Renesancan Nudon, de Jill Burke, p. 16</ref> Kelkaj el la samaj karakterizaĵoj ŝokis preskaŭ 70 jarojn poste kiam [[Édouard Manet|Manet]] elmontris sian [[Olympia]]n, ne pro religiaj temoj, sed pro ĝia moderneco. Prefere ol esti sentempa Odalisko kiu povus esti certe vidita kun indiferento, la bildo de Manet estis de prostituitino de tiu tempo, eble referencante la proprajn seksajn praktikojn de la viraj spektantoj.<ref>{{citaĵo el gazeto|titolo=Manet's Olympia: The Figuration of Scandal|aŭtoro=Charles Bernheimer|gazeto=Poetics Today|volumo=10|kodo=2|dato=Summer 1989|paĝoj=255–277|eldoninto=Duke University Press|jstor=1773024|doi=10.2307/1773024}}</ref>

Frances Borzello, [[historiisto]] kaj [[aŭtoro]] de arto, asertas, ke nuntempaj artistoj ne plu interesiĝas pri la idealoj kaj tradicioj de la pasinteco, sed alfrontas la spektanton kun la tuta [[sekseco]], malkomforto kaj timo, kiujn la nuda korpo povas esprimi, eble forigante la distingon inter natura kaj artisma nudeco.<ref>Borzello, Chapter 2 - Body Art: the Journey into Nakedness</ref> Prezenta arto prenas la lastan paŝon prezentante realajn nudajn korpojn kiel artverkon.<ref>Borzello, Introduction</ref>

=== Sekseco ===
[[Dosiero:Scuola di fontainebleau, presunti ritratti di gabrielle d'estrées sua sorella la duchessa di villars, 1594 ca. 06.jpg|eta|maldekstra |''Gabrielle d'Estrées kaj unu el ŝiaj fratinoj'']]
[[Kenneth Clark]] rimarkis, ke [[sekseco]] estas parto de la allogo al la nudeco kiel arta temo, "asertante ke, sen nudeco, kvankam abstrakta, ĝi ne povus veki en la spektanto iom da erotika sento, eĉ se ĝi estas nur la plej svelta ombro - kaj se ĝi ne faras tion, ĝi estas malbona arto kaj falsa moralo".<ref>Clark, pp.&nbsp;8–9</ref> Laŭ Clark, la eksplicitaj templaj skulptaĵoj de la [[10-a jarcento]] en [[Barato]] "estas bonegaj artaĵoj ĉar ilia erotiko estas parto de ilia tuta filozofio."<ref name="Gopnik">{{citaĵo el novaĵo|familia nomo=Gopnik|persona nomo=Blake|titolo=In Art We Lust|url=https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2009/11/06/AR2009110600041_2.html|alirdato=2013-02-23|gazeto=The Washington Post|date=November 8, 2009}}</ref> Granda arto povas enhavi signifan seksan enhavon sen obsceneco. Tamen seksaj eksplicitaj verkoj de belartoj produktitaj en Eŭropo antaŭ la moderna epoko, kiel ''[[La origino de la mondo]]'' de [[Gustave Courbet|Gustav Courbet]],<ref>Leppert p. 247</ref><ref>{{citaĵo el gazeto|titolo=Courbet's "L'origine du monde": The Origin without an Original|persona nomo=Linda|familia nomo=Nochlin|verko=October|volumo=37|jaro=1986|paĝoj=76–86|eldoninto=The MIT Press|jstor=778520|doi=10.2307/778520}}</ref> ne estis destinitaj al publika spektaklo. La juĝo, ĉu specifa verko estas arta aŭ [[Pornografio|pornografia]], finfine estas subjektiva kaj ŝanĝiĝis tra historio kaj de kulturo al alia. Kelkaj individuoj juĝas, ke iu ajn publika elmontrado de la senvestigita korpo estas neakceptebla, dum aliaj eble trovos artan meriton eksplicite seksajn bildojn. Publikaj recenzoj pri arto povas aŭ ne trakti la problemon.<ref>{{citaĵo el novaĵo|url=https://www.washingtonpost.com/lifestyle/style/national-gallery-visitor-attacks-gauguin-painting-officials-say/2011/04/03/AFoATUXC_story.html|titolo=National Gallery visitor attacks Gauguin painting|eldoninto=The Washington Post|author1=Smith, Timothy R. |aŭtoro2=Weil, Martin |lastauthoramp=yes |dato=Aprilo 3, 2011| alirdato=Oktobro 22, 2012}}</ref>

==== Publika reago antaŭ la arta mondo ====
[[Dosiero:Angelo Bronzino - Portrait of Andrea Doria as Neptune - WGA3261.jpg|eta|''[[Andrea Doria]] kiel la dio [[Pozidono]]'', de [[Agnolo Bronzino]]]]
La nudeco, precipe la ina korpo, ĉiam estis unu el la pli evidentaj laboraj temoj en muzeoj. Tamen, en [[Usono]], nudeco en arto estas polemikaĵo kiam publika financado kaj montrado en certaj ejoj alportas la laboron al la atento de la ĝenerala publiko.<ref>Nead</ref><ref>{{citaĵo el libro|titolo=The Nude in Contemporary Art|eldoninto=The Aldrich Museum of Contemporary Art|jaro=1999}}</ref> La historio de [[puritanismo]] daŭre influas la selektadon de artaĵoj montritaj en muzeoj kaj galerioj. Samtempe, ajna nudeco povas esti suspektata laŭ multaj opinioj kaj publiko, artaj kritikistoj eble rifuzas laboron, kiu ne estas aŭ ironia aŭ [[Fetiĉo (amoro)|fetiĉa]], kaj sekve avangarda.<ref>Dijkstra, p. 11</ref> "Artistoj, kiuj rifuzas ataki la korpon per stilaj perversaj psikologiaj aŭ fizikaj misformoj, estas kutime malpermesitaj kiel senespere agordaj kun la hodiaŭa arta mondo." Verkoj kiuj festas la homan korpon verŝajne estos konsiderataj tro erotikaj de unu grupo, kaj [[Kiĉo|kiĉa]] de la alia. Laŭ Bram Dijkstra, allogaj nudecoj de usonaj artistoj estis formetitaj al konservado de muzeoj, kun nur raraj specialaj ekspozicioj aŭ publikaĵoj en la lastaj jardekoj. Relative mildaj nudecoj tendencas esti montritaj en muzeoj, dum verkoj kun ŝokvaloro kiel tiuj de Jeff Koons estas montritaj en avangardaj galerioj.<ref>{{citaĵo el novaĵo|url=http://www.newyorker.com/arts/critics/artworld/2008/06/09/080609craw_artworld_schjeldahl|titolo=Funhouse:A Jeff Koons retrospective|familia nomo=Peter|persona nomo=Schjeldahl|dato=Junio 9, 2008|verko=The New Yorker|alirdato=2013-02-24}}</ref> Dijkstra diras, ke la arta mondo devaluigis simplan belecon kaj plezuron, kvankam ĉi tiuj valoroj ĉeestas en arto de la pasinteco kaj en multaj nuntempaj verkoj.
[[Dosiero:Tuke, Henry Scott (1858–1929), "The Bathers".jpg|eta|maldekstra|[[Henry Scott Tuke]], ''la banantoj'' (1885)]]

==== Klarigado de nudeco en arto al studentoj ====
Kiam lernejaj grupoj vizitas muzeojn, estas neeviteblaj demandoj, ke instruistoj aŭ gvidantoj devas esti pretaj respondi. La baza konsilo estas doni realecajn respondojn emfazante la diferencojn inter arto kaj aliaj bildoj, la universaleco de la homa korpo,<ref>{{citaĵo el la reto|url=http://www.artic.edu/aic/collections/citi/resources/Rsrc_001627.pdf|titolo=Body Language:How to Talk to Students about Nudity in Art|dato=Marto 18, 2003|eldoninto=Arta Instituto de Ĉikago|alirdato=2013-02-28}}</ref> kaj la valoroj kaj emocioj esprimitaj en la verkoj. Tamen, la problemoj, kiuj eble okazos, faras multajn instruistojn eviti la temon.<ref>Dijkstra, Introduction</ref><ref>{{citaĵo el la reto|url=http://www.getty.edu/education/teacherartexchange/archive/Jan08/0010.html|titolo=Teach Art Exchange: Response to Nudity in Art Education|eldoninto=The Getty.edu|dato=Januaro 8, 2008|alirdato=2013-02-28|arkivurl=https://web.archive.org/web/20131102024146/http://www.getty.edu/education/teacherartexchange/archive/Jan08/0010.html|arkivdato=2013-11-02}}</ref>

=== Genraj diferencoj ===
{{Citaĵo|Reprezento de la mondo, kiel la mondo mem, estas la verko de homoj; ili priskribas ĝin el sia propra vidpunkto, kiun ili konfuzas kun absoluta vero.|

- [[Simone de Beauvoir]], [[La dua sekso]]}}

Viroj kaj virinoj ne ricevis egalajn ŝancojn en nuda trejnado dum la [[Renesanco]]. Virinaj artistoj ne rajtis aliri al nudaj modeloj kaj ne povis partopreni ĉi tiun parton de la arta edukado. Dum ĉi tiu periodo la studado de la nuda figuro estis io, kion ĉiuj viraj artistoj atendus fariĝi artisto de valoro kaj povi krei Historion.<ref>Dijkstra, Ch. 5 - Retreat to the Dream</ref><ref>Leppert, Ch. 2 - Representing the Young</ref>
[[Dosiero:Cnidus Aphrodite Altemps Inv8619.jpg|eta|140px | Afrodito de Knido.]]

==== Vira nudeco: dioj kaj militistoj ====
Akademia [[Historio de arto|arthistorio]] emas ignori la [[sekseco]]n de la maskla nudulo, parolante anstataŭ formo kaj komponado.

Dum granda parto el la historio, nudaj viroj reprezentis martirojn kaj batalantojn, emfazante aktivan rolon pli ol pasivan atribuitan al virinoj en arto. [[Alice Neel]] kaj [[Lucian Freud|Lucien Freud]] pentris la modernan viran nudecon en la klasika klinita sinteno, kun genitaloj elstare montrataj. Sylvia Slike pentris versiojn de klasikaj verkoj kun la seksoj renversitaj.<ref>Nochlin, Linda. Women, Art and Power and Other Essays. Thames and Hudson, 1988. ProQuest. Web. 25 Sep. 2017.</ref>

==== Virina nudeco: la Venuso kaj la Odaliskoj ====
{{Ĉefartikolo|Vestita viro, nuda virino}}
La grekaj diinoj estis komence skulptitaj per tolaĵoj anstataŭ nudaj. La unua memstaranta, nature granda skulptaĵo de tute nuda virino estis la [[Afrodito de Knido]] kreita ĉ. 360-340 a.K. fare de [[Praksitelo]]. La ina nudulo fariĝis multe pli komuna en la posta [[Helenisma Epoko|helenisma periodo]].

Malofte vidata dum la [[Mezepoko]], la ina nudulo reaperis en [[Italio]] en la [[15-a jarcento]]. Poste, erotiko fariĝis pli emfaza en pentraĵoj kiel la [[La dormanta Venuso]] de [[Giorgione]] (ĉ. 1510), kiu situis la ripozantan nudulinon en idilia pejzaĝo, kaj la serio [[Danaa]] de [[Ticiano]] (ĉ. 1553-1556). Ĉi tiuj verkoj inspiris sennombrajn naĝajn nudajn nudulojn dum jarcentoj poste. La jara troaĵo de pentraĵoj de idealigitaj nudaj virinoj en la 19a-jarcenta [[Pentrosalono de Parizo]] estis satirigita de [[Honoré Daumier]] en 1864 kiel [[litografio]]..<ref name="Rodgers_&_Plantzos">Rodgers, David and Plantzos, Dimitris. "Nude." ''Grove Art Online. Oxford Art Online''. Oxford University Press. Web. Retrieved 2 November 2013.</ref>

En la 19-a jarcento la orienta movado aldonis alian ripozantan inan nudulinon al la eblaj temoj de eŭropaj pentraĵoj, la [[odalisko]], sklavo aŭ harema knabino. Unu el la plej famaj estis "[[La granda odalisko]]" farita de [[Ingres]] en 1814.<ref>{{citaĵo el la reto|url=http://smarthistory.khanacademy.org/grand-odalisque.html|titolo=Ingres' La Grand Odalisque|alirdato=2019-05-27|arkivurl=https://web.archive.org/web/20141107162910/http://smarthistory.khanacademy.org/grand-odalisque.html|arkivdato=2014-11-07}}</ref>

Laŭ Lynda Nead, la ina nudeco estas afero enhavi [[sekseco]]n; en la kazo de la vido de klasika [[historio de arto]] reprezentita de [[Kenneth Clark]], ĉi tio temas pri idealigo kaj malkovro de malkaŝa sekseco, dum la moderna vido agnoskas, ke la homa korpo estas senorda, kaj problema.<ref>Dijkstra, Ch. 3 - The "New Woman": Fading Flower or Scourge of Nature?</ref> Se justa virino estas dependa kaj malforta, kiel supozis la bildoj en klasika arto, tiam forta, sendependa virino ne povus esti portretita kiel virta.<ref>Nead, Part I - Theorizing the Female Nude</ref>

[[Dosiero:The Barricade by George Wesley Bellows - BMA.jpg|eta|250px |''La barikado'' (1918), oleo sur kanvaso, de [[George Bellows]]. Pentraĵo inspirita de okazaĵo en aŭgusto 1914 en kiu germanaj soldatoj uzis belgajn urbomanieron kiel homajn ŝildojn..]]

=== Modernaj reinterpretoj ===
[[Dosiero:Théodore Géricault - The Kiss - WGA08647.jpg|eta|250px | ''La kiso'' de [[Théodore Géricault]], (1791 –1824)]]
[[Dosiero:Edouard Manet - Luncheon on the Grass - Google Art Project.jpg|eta|250px |''[[La tagmanĝo sur la herbo]]'' de [[Édouard Manet|Edouard Manet]] 1863]]
[[Dosiero:NUances of fantasy (art album cover).jpg|eta|230px |Nudeco (arto) sur la kovrilo de la libro]]
Ĝis la [[1960-aj jaroj]], [[historio de arto]] kaj kritiko malofte reflektis ion alian ol la vira vidpunkto. La feminisma arta movado komencis ŝanĝi ĉi tion, sed unu el la unuaj vaste konataj asertoj pri la politikaj mesaĝoj en nudeco estis farita en 1972 de la arta [[kritikisto]] [[John Berggreen|John Berger]]. Ĉe ''Ways of Seeing'', li argumentis, ke inaj nudecoj reflektis kaj plifortigis la regantan potencrilaton inter inoj portretitaj en arto kaj la superregante vira publiko. Unu jaron poste Laura Mulvey skribis "Vida plezuro kaj rakonta kinarto" deklarante la koncepton de la maskla rigardo, kiu asertas, ke ĉiuj nuduloj estas esence [[Rigardismo|rigardemaj]].<ref>Leppert, pp.&nbsp;9–11</ref>

La [[Feminismo|feminisma arta movado]] celis doni al la virinoj la okazon, ke ilia arto atingu la saman nivelon de konateco kaj respekto, kiun la viroj ricevis en artoj. La ideo ke virinoj estas intelekte malsuperaj rilate al viroj venis de [[Aristotela logiko|aristotela ideologio]] kaj forte dependis de la [[Renesanco]].<ref name=":0">Jacobs, Frederika H. “Woman's Capacity to Create: The Unusual Case of Sofonisba Anguissola.”'' Renaissance Quarterly,'' vol. 47, no. 1, 1994, pp. 74–101.</ref> [[Aristotelo]] kredis, ke dum la procezo de generado homoj estis la forto. Ili tenis ĉiun kreeman potencon dum virinoj estis la riceviloj. La ununura rolo de virinoj en reproduktado estis provizi la materialon kaj funkcii kiel ujo.<ref name=":0" /> Ĉi tiu ideo forportiĝis en la bildo de la artisto kaj la nudeco en arto. La artisto estis vidita specife kiel blanka viro, kaj li estis la sola kiu tenis la denaskan talenton kaj kreivecon por esti sukcesa profesia artisto.<ref name=":0" /> Ĉi tiu kreda sistemo estis ofta en nuda arto. Virinoj estis prezentitaj kiel pasivaj, kaj ili ne posedis kontrolon de sia bildo. La ina nudeco dum la Renesanco estis bildo kreita de la maskla rigardo. Ĝi estas erotika bildo, kiu enhavas la alisekseman viran deziron.<ref name=":1">McDonald, Helen. ''Erotic Ambiguities: The female nude in art.'' Routledge, 2001.</ref>

En la artikolo de Jill Fields "Landlimoj en Feminisma Historio de Arto", Fields ekzamenas la feminisman artan movadon kaj kiel ili provis ŝanĝi la bildon de la ina nudeco. Ŝi konsideras, kiel la bildo de la ina nudeco estis kreita kaj kiel la feminisma art-historia movado provis ŝanĝi la manieron kiel la bildo de la ina nudeco estis reprezentita. Derivita de la renesanca idealo de virina beleco, la bildo de la ina korpo estis kreita de viroj kaj por vira spektantaro. En pentraĵoj kiel tiu de [[Gustave Courbet]], [[La origino de la mondo]], kaj tiu de [[François Boucher|Francois Boucher]] ''Ripozanta knabino'', virinoj estas esprimitaj kun malfermitaj kruroj.<ref>Hammer-Tugendhat, Daniela and Zanchi, Michael. “Art, Sexuality, and Gender Construction.” ''Art in Translation'', vol. 4, no. 3, 2012, pp. 361-382.</ref> Ĉi tiu simbolo implicas, ke virinoj devas esti pasivaj kaj ili estas objekto uzota. En la eseo de A. W. Eaton ''Kio Malsukcesas kun la (ina) Nudeco? Feminisma Perspektivo pri Arto kaj Pornografio'', ŝi diskutas multoblajn manierojn, en kiuj la arto de la ina nudeco celas virinojn. Ŝi konsideras kiel viraj nudecoj estas malpli oftaj kaj reprezentitaj kiel aktivaj kaj heroaj, dum ina nudeco estas signife pli ofta kaj reprezentas virinojn kiel pasivajn, vundeblajn, seksajn objektojn.<ref>{{citaĵo el libro|titolo=Art and pornography : philosophical essays|eldoninto=Maes, Hans|eldoninto2=Levinson, Jerrold|isbn=9780198744085|oclc=965117928}}</ref> La feminisma art-historia movado celis ŝanĝi la manieron laŭ kiu ĉi tiu bildo estas perceptita. La ina nudeco iĝis malpli grava ikono en okcidenta arto ekde la [[1990-aj jaroj]], sed ĉi tiu malpliiĝo en graveco ne malebligis al membroj de la feminisma arta movado enkorpigi aferojn kiel la "centra kerna" bildo.<ref>Fields, Jill. “Frontiers in Feminist Art History.” ''Frontiers: A Journal of Women Studies,'' vol. 33, no. 2, June 2012, pp, 1-21.</ref> Ĉi tiu maniero reprezenti la nudan inan figuron en arto temis pri la fakto, ke virinoj regas sian propran bildon. La centra bildo estis koncentrita al vulvaj rilataj simboloj. Kunmetante novajn bildojn kaj simbolojn en la inan nudan bildon en okcidenta arto, la movado de feminisma arta historio daŭre provas kaj malmuntas la virbazitan artan mondon.<ref name=":1" />

=== Intersekcieco ===
La nuda bildo en arto tuŝis nigrajn virinojn laŭ alia maniero male al blankaj virinoj, laŭ Charmaine Nelson. La malsamaj bildoj de la nuda en arto ne nur starigis sistemon por kontroli la bildon de virinoj, sed ĝi metis kolorojn al virinoj en alia loko. La intersekco de iliaj identecoj, kiel Nelson asertas, kreas "duoble fetiĉigitan nigran inan korpon."<ref>Nelson, pp. 98</ref> Virinoj nigraj ne estas reprezentitaj laŭ la grado kiun blankaj virinoj estas en nuda arto ekde la [[Renesanco]] ĝis la 1990-aj jaroj, kaj kiam ili estas reprezentitaj estas en alia maniero ol blankaj virinoj. La renesanca idealo de virina beleco ne inkluzivis nigrajn virinojn. La blankaj virinoj estis reprezentitaj kiel seksa bildo, kaj ili estis la ideala seksa bildo por viroj dum la Renesanco. Blankulinoj, en plej gravaj verkoj, ne havis pubhararon.<ref>Nelson, Charmaine. "Coloured Nude: Fetishization, Disguise, Dichotomy." ''Racar''22.1-2 (1995): 97-107. ''ProQuest. ''rete la 17-an de oktobro 2017.</ref> Nigraj virinoj normale havas, kaj tio kreis ilian bildon laŭ besteca seksa maniero. Dum la bildo de la blankaj virinoj fariĝis unu el senkulpeco kaj idealigitaj, nigraj virinoj estis konstante malkaŝe seksigitaj.

=== Socia komentario ===
La nudeco ankaŭ estis uzita por fari potencan socian aŭ politikan aserton. Ekzemplo estas ''La Barikado'' de George Bellows, kiu montras belgajn civitanojn uzatajn kiel homaj ŝildoj de germanoj en la [[Unua mondmilito|Unua Mondmilito]]. Kvankam surbaze de raporto pri vera okazaĵo en kiu la viktimoj ne estis nudaj, portretante ilin tiel en la pentraĵo emfazas ilian vundeblecon kaj universalan homaron.<ref>Dijkstra, pp.&nbsp;246–247</ref>

== Vidu ankaŭ ==
* [[La maja desnuda]] (fare de Goya, 1800)

== Referencoj ==
=== Libroj ===
* {{Citaĵo el libro|titolo=Drawing the Human Form: A Guide to Drawing from Life|aŭtoro=Berry, William A.|jaro=1977|loko=Novjorko|eldoninto=Van Nortrand Reinhold Co.|ISBN=0-442-20717-4}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=The Naked Nude|familia nomo=Borzello|persona nomo=Frances|jaro=2012|loko=Novjorko|eldoninto=Thames & Hudson Inc.|ISBN=978-0-500-23892-9}}
* Burke, Jill, [https://books.google.co.uk/books?id=bspfDwAAQBAJ&printsec=frontcover ''The Italian Renaissance Nude''], 2018, Yale University Press, {{ISBN|0300201567}}, 9780300201567
* {{Citaĵo el libro|titolo=The Nude: A Study in Ideal Form|aŭtoro=Clark, Kenneth|jaro=1956|loko=[[Princeton (Nov-Ĵerzejo)|Princeton]]|eldoninto=Princeton University Press|ISBN=0-691-01788-3}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=John Hedgecoe's Nude Phtotgraphy|jaro=1984|loko=Novjorko|eldoninto=Simon and Schuster|redaktinto=Dawes, Richard}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=Naked : The Nude in America|familia nomo=Dijkstra|persona nomo=Bram|jaro=2010|loko=Novjorko|eldoninto=Rizzoli|ISBN=978-0-8478-3366-5}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=The Art Instinct: Beauty, Pleasure, and Human Evolution|aŭtoro=Dutton, Denis|jaro=2009|loko=Novjorko|eldoninto=Bloomsbury Press|ISBN=1-59691-401-7}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=Image of the Body|aŭtoro=Gill, Michael|jaro=1989|loko=Novjorko|eldoninto=Doubleday|ISBN=0-385-26072-5}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=Der nackte Mensch der Kunst aller Zeiten und Volker|aŭtoro=Hausenstein, Wilhelm|jaro=1913|loko=Munkeno|eldoninto=R. Riper & Co.}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=Lucian Freud Paintings|aŭtoro=Hughes, Robert|jaro=1997|eldoninto=Thames & Hudson|ISBN=0-500-27535-1}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=Drawing with an Open Mind|aŭtoro=Jacobs, Ted Seth|jaro=1986|loko=Novjorko|eldoninto=Watson-Guptill Publications|ISBN=0-8230-1464-9}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=The Judgement of Paris:The Revolutionary Decade that Gave the World Impressionism|aŭtoro=King, Ross|jaro=2007|eldoninto=PIML|ISBN=1-84413-407-5}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=The Nude: The Cultural Rhetoric of the Body in the Art of Western Modernity|familia nomo=Leppert|persona nomo=Richard|jaro=2007|loko=[[Kembriĝo]]|eldoninto=Westview Press|ISBN=0-8133-4350-X}}
* {{Cite book| author=LeValley, Paul| year=2016| title=Art Follows Nature: A Worldwide History of the Nude| publisher=Edition One Books| location=[[Berkeley (Kalifornio)|Berkeley]]| oclc=965382008| isbn=978-0-9992697-0-5|ignore-isbn-error=true}}
* McDonald, Helen. ''Erotic Ambiguities: The female nude in art.'' Routledge, 2001.
* Mullins, Charlotte (2006). ''Painting People: Figure Painting Today''. New York: D.A.P. {{ISBN|978-1-933045-38-2}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=The Female Nude|aŭtoro=Nead, Lynda|jaro=1992|loko=Novjorko|eldoninto=Routledge|ISBN=0-415-02677-6}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=The Natural Way to Draw|aŭtoro=Nicolaides, Kimon|jaro=1975|loko=[[Bostono]]|eldoninto=Houghton Mifflin Co.|ISBN=0-395-20548-4}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=The Artist's Model: from Etty to Spencer|aŭtoro=Postle, M. & Vaughn, W.|jaro=1999|loko=[[Londono]]|eldoninto=Merrell Holberton|ISBN=1-85894-084-2}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=John Currin|aŭtoro=Rosenblum, Robert|jaro=2003|eldoninto=Harry N. Abrams|ISBN=0-8109-9188-8}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=The Nude: A New Perspective|aŭtoro=Saunders, Gill|jaro=1989|loko=Rugby, Warwickshire, Anglio|eldoninto=Jolly & Barber, Ltd|ISBN=0-06-438508-6}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=Paint Made Flesh|jaro=2009|eldoninto=Vanderbilt University Press|ISBN=978-0-8265-1622-0|redaktinto=Scala, Mark}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=Venus in Exile: The Rejection of Beauty in Twentieth-century Art|aŭtoro=Steiner, Wendy|jaro=2001|eldoninto=The Free Press|ISBN=0-684-85781-2}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=The Undressed Art: Why We Draw|aŭtoro=Steinhart, Peter|jaro=2004|loko=Novjorko|eldoninto=Alfred A. Knopf|ISBN=1-4000-4184-8}}
* {{Citaĵo el libro|titolo=The Nude Male: A New Perspective|aŭtoro=Walters, Margaret|jaro=1978|loko=Novjorko|eldoninto=Paddington Press|ISBN=0-448-23168-9}}

=== Gazetoj ===
* Fields, Jill. “Frontiers in Feminist Art History.” ''Frontiers: A Journal of Women Studies,'' vol. 33, no. 2, Junio 2012, pp, 1-21.
* Hammer-Tugendhat, Daniela and Zanchi, Michael. “Art, Sexuality, and Gender Construction.” ''Art in Translation'', vol. 4, no. 3, 2012, pp.&nbsp;361–382.
* Jacobs, Frederika H. “Woman's Capacity to Create: The Unusual Case of Sofonisba Anguissola.”'' Renaissance Quarterly,'' vol. 47, no. 1, 1994, pp.&nbsp;74–101.
* {{Cite journal|title=Nudity as a Costume in Classical Art|author=Larissa Bonfante|journal=American Journal of Archaeology|volume=93|issue=4|date=Okt 1989 |pages=543–570| publisher=Archaeological Institute of America|jstor=505328}}
* Nelson, Charmaine. "Coloured Nude: Fetishization, Disguise, Dichotomy." ''Racar''22.1-2 (1995): 97-107. ''ProQuest. ''Web. 17 Okt. 2017.

=== Retpaĝaroj ===
* {{Cite web|url=http://www.dundee.ac.uk/museum/exhibitions/djc/lifestudy/graves/|title=The Nude in Art - a Brief History|author=Graves, Ellen|publisher=University of Dundee|year=2003|accessdate=12an de novembro 2012|deadurl=yes|archiveurl=https://web.archive.org/web/20121114234121/http://www.dundee.ac.uk/museum/exhibitions/djc/lifestudy/graves/|archivedate=[[14-a de novembro]] [[2012]]|df=|titolo=Arkivita kopio|alirdato=2019-05-27|arkivurl=https://web.archive.org/web/20121114234121/http://www.dundee.ac.uk/museum/exhibitions/djc/lifestudy/graves/|arkivdato=2012-11-14}}
* {{Cite web|url=http://www.bradcoopergallery.com/Exhibitions/2002/Nude%20in%20the%20Postmodern/The%20Postmodern%20Nude.html|title=The Postmodern Nude|first=Corey|last=Postiglione|accessdate=2013-02-22|deadurl=yes|archiveurl=https://web.archive.org/web/20121110182140/http://www.bradcoopergallery.com/Exhibitions/2002/Nude%20in%20the%20Postmodern/The%20Postmodern%20Nude.html|archivedate=2012-11-10|df=|titolo=Arkivita kopio|alirdato=2019-05-27|arkivurl=https://archive.today/20130407210421/http://www.bradcoopergallery.com/Exhibitions/2002/Nude%20in%20the%20Postmodern/The%20Postmodern%20Nude.html|arkivdato=2013-04-07}} {{Webarchiv|url=https://archive.today/20130407210421/http://www.bradcoopergallery.com/Exhibitions/2002/Nude%20in%20the%20Postmodern/The%20Postmodern%20Nude.html |date=2013-04-07 }}
* {{Cite web| author=Ryder, Edmund C|title=Nudity and Classical Themes in Byzantine Art, In Heilbrunn Timeline of Art History| location=New York| publisher=The Metropolitan Museum of Art| url=http://www.metmuseum.org/toah/hd/nuby/hd_nuby.htm|date=January 2008|accessdate=25an de oktobro 2012}}

== Piednotoj ==
{{Referencoj|3}}

{{Elstara}}
{{Projektoj}}
{{Bibliotekoj}}

[[Kategorio:Nudaĵoj en arto]]
Ŝablonoj uzitaj sur ĉi tiu paĝo:
Ŝablono:ArtikolaMesaĝokesto (vidi fontkodon) (protektita)
Ŝablono:Bibliotekoj (vidi fontkodon) (duon-protektita)
Ŝablono:Bildgalerio (redakti)
Ŝablono:Citaĵo (redakti)
Ŝablono:Citaĵo/Kerno (redakti)
Ŝablono:Citaĵo/Teksto (redakti)
Ŝablono:Citaĵo el gazeto (redakti)
Ŝablono:Citaĵo el la reto (redakti)
Ŝablono:Citaĵo el libro (redakti)
Ŝablono:Citaĵo el novaĵo (redakti)
Ŝablono:Cite book (redakti)
Ŝablono:Cite journal (redakti)
Ŝablono:Cite web (redakti)
Ŝablono:Elstara (redakti)
Ŝablono:ISBN (redakti)
Ŝablono:Projektoj (vidi fontkodon) (protektita)
Ŝablono:Referencoj (redakti)
Ŝablono:Titola ikono (vidi fontkodon) (protektita)
Ŝablono:Webarchiv (redakti)
Ŝablono:Ĉefartikolo (redakti)
Ŝablono:Ĉefartikolo/styles.css (redakti)
Modulo:Arguments (redakti)
Modulo:Bildgalerio (redakti)
Modulo:Bildgalerio/stiloj.css (redakti)
Modulo:I18n (redakti)
Modulo:String (redakti)
Modulo:Webarchive (redakti)
Modulo:Webarchive/data (redakti)
Modulo:WikidataIB (redakti)
Modulo:WikidataIB/i18n (redakti)
Modulo:WikidataIB/nolinks (redakti)
Modulo:WikidataIB/titleformats (redakti)
Modulo:Yesno (redakti)
Reiri al Nudeco (arto).
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/wiki/Nudeco_(arto)"