Pinguino

Pinguinoen artean, hemezortzi bat mota bereizten dira^[3], baina sailkapenen arabera, hamazazpi edo hogei artean izan daitezke. Egun diren espezie guztiak Speniscinae azpifamilian sailkatzen dira. Sailkapen batzuetan Eudyptula minor azpiespezie bat da eta, beste batzuetan, espezie izaera du^[4]. Hala ere, sailkapena uste den baino korapilatsuagoa da kasu horretan^[5]. Era berean, ez dago argi Eudyptes schlegeli Eudyptes chrysolophus espeziearen kolore barietate bat ote den. Eudyptes chrysocome edo pinguino saltaria ere hiru espezie izan daitezke.

Pinguino espezierik aipagarrienak honako hauek dira:

• Pinguino txikia (Pygoscelis papua). Txikiena da, 35 zentimetro inguru garai izaten da. Lepoa, bizkarra eta hegoak beltzak izaten ditu eta bular-sabelak, berriz, zuriak.
• Pinguino mottoduna (Eudyptes sp.). 60 zentimetro garai eta buruaren alde banatara luma horiko bi moto ditu. Negua itsasoan ematen du.
• Pinguino handia (Aptenodytes sp.). 110 zentimetro inguru garai izaten da eta bizkarraldea beltza eta sabelaldea zuriak ditu. Moko luze mehea eta punta-oker samarra du. Hegoburuko izoztegietan ematen du bizitzaren parterik handiena, baina itsasora irtenda, arrantzan eta izotzetan egon behar duen denboraldirako gizentzen ere hilabete batzuk igarotzen ditu. Arrainak eta soinberak jaten ditu batez ere.
• Pinguino enperadorea (Spheniscus sp.). Pinguino mota handiena eta ezagunena da. 120 zentimetro inguru izaten da. Arrak inkubatzen du emeak erruten duen arrautza bakarra, hanken gainean jarri eta sabelaldean duen larru-tolesturarekin estalita. Inkubazioak bi hilabete dirau neguan, eta garai hartan milaka kide elkartzen dira kolonietan barrualdean, kostatik oso urrun.

1844ko uztailaren 3a azken pinguino handien bikotea hil zuten: horrenbestez, Pinguinus generoa betiko galdu zen.

Sailkapen hori egin ohi da egun diren pinguino espezieekin^[6][7]:

•  
  Aptenodytes patagonicus
•  
  Aptenodytes forsteri
•  
  Pygoscelis adeliae
•  
  Pygoscelis antarctica
•  
  Pygoscelis papua
•  
  Eudyptula minor
•  
  Eudyptula novaehollandiae
•  
  Eudyptula albosignata (behin-behinekoa)
•  
  Spheniscus magellanicus
•  
  Spheniscus humboldti
•  
  Spheniscus mendiculus
•  
  Spheniscus demersus
•  
  Megadyptes antipodes
•  
  Eudyptes pachyrynchus
•  
  Eudyptes robustus
•  
  Eudyptes sclateri
•  
  Eudyptes chrysocome
•  
  Eudyptes filholi
•  
  Eudyptes moseleyi
•  
  Eudyptes schlegeli (eztabaidatua)
•  
  Eudyptes chrysolophus

Azken mendeetan galdutako Eudyptes chathamensis^[8] eta Megadyptes waitaha^[9] espezieez gain, badira beste hainbat taxoi fosil. Taxoi guztiak Sphenisciformes ordenean sailkatzen dira, baina batzuen sailkapen zehatzagoa zaila da. Horregatik sustrai talde bat ere egiten da.

Talde basala eta sailkatu gabeko taxoiak:

Spheniscidae familia

• Palaeeudyptinae subfamilia
  • Crossvallia
  • Anthropornis
    • Anthropornis nordenskjoeldi
  • Icadyptes
  • Palaeeudyptes, polifiletikoa
  • Pachydyptes
  • Anthropodyptes, baliteke familia honetakoa ez izatea
• Paraptenodytinae subfamilia
  • Arthrodytes
  • Paraptenodytes
• Palaeospheniscinae subfamilia
  • Eretiscus
  • Palaeospheniscus

Pinguinoen eboluzioa eremu ondo ikertua da, eta eboluzio-biogeografiaren adibide gisa aurkeztu ohi da; haien hezurren tamainak oso aldakorrak dira, espezieen arabera, oso espezimen gutxi ezagutzen dira oso ondo kontserbaturik daudenak eta alfa-taxonomia oraindik ere ez dago guztiz ezarria. 2005etik hona, pinguinoen aurrehistoriari buruzko artikulu garrantzitsuak argitaratu dira; egun bizi diren generoen eboluzioa ondo ezaguna da^{[3][10][11][12]}.

Pinguino basalak Kretazeo-Tertziarioko iraungipen masiboaren inguruan bizi izan ziren Zeelanda Berria eta Antartikako Marie Byrd Lurraldearen inguruan^[3]. Plaken tektonika dela eta, eremuon artean 1.500 kilometro inguru zeuden garai hartan, ez egungo 4.000 kilometroak. Pinguinoen eta euren klado-ahizparen azken arbaso komuna orain dela 70-68 milioi urte bizi izan zen, Campaniar-Maastrichtiar mugan^[10][12].

• Mugimendua: lehorrekoak eta uretakoak.
• Lehorrean, pinguinoak dilin-dalan ibiltzen dira, baldar samar askotan. Uretan, ordea, hegatsei eta gorputzaren indarrari esker, abilezia handiz egiten dute igerian, orduko 40 kilometroko abiadura lortzeraino^[13].
• Antartika inguratzen duten irletan aurki ditzakegun pinguino enperadoeak 300.000 espezimen eta gehiagoko kolonietan bizi dira eta, hala ere, nahas-mahas horren guztiaren barnean senitartekoek elkar topo egiten dute. Pinguino bakoitzak gizakien hatz-marken antzera, berari bakarrik dagokion kantu berezia du: maiztasun finkoz errepikatzen dituen zenbait silaba. Antza denez, senitarteko diren pinguinoak kantuaren % 6 bakarrik entzunda ere elkar ezagutzeko gai dira. Harrigarria dirudien gaitasun hori guztiz beharrezkoa dute pinguino erregeek, habiarik egiten ez dutenez, koloniaren barnean kokatzean ez baitute inolako erreferentziarik. Gai horren inguruan egindako ikerketen arabera, pinguino kumeak gai dira 15 m-ra duten amaren deia bereizteko, beste 300.000 lagunen eta haizearen burrunbaren gainetik.^[14]

Zefalopodoz, krustazeoz eta arrain txikiz elikatzen dira, uretan trebezia handiz murgilduta harrapatzen baitituzte^[15]. Elikaduraren bila dabiltzanean eta batzuetan umeak hazteko garaian, bidaia luzeak egin beharrean daude. Oso animalia taldekoiak dira, batez ere umeak hazteko garaian, kolonia handitan biltzen direlarik^[16].

Gehienek, harri txikiz, algaz eta belarrez egindako zuloetan egiten dute habia, eta han bi arrautza eta inoiz hiru erruten dituzte. Espezie handienak, ordea, salbuespen dira: Enperadore motakoak arrautza bakarra egiten du, gero arrak hatu eta hankekin eta sabeleko tolestura handi batekin egindako "poltsa" batean inkubatzen duelarik. Arrautza errun ondoren, emea itsasora joaten da bi hilabeterako eta denboraldi guzti honetan arra arrautza inkubatzen egongo da ezertxo ere jan gabe, -40 ºC-ko tenperaturak jasanez eta baita elur-erauntsi izugarriak ere. Denboraldi hau igaro ondoren, emeak itzuli eta arrautzaren ardura hartzen dute.

Pinguinoen espezie guztiak Hegoburuaren inguruko eskualde zabal batean bizi dira. Espezie batzuk, ordea, hala Galapagoetako pinguinoa, Ekuatorearen pareraino irits daitezke. Pinguino Enperadorea eta Adeliako pinguinoa bakarrik dira, kontinente Antartikoan soil-soilik bizi direnak.

• Linux sistema eragileak pinguino baten irudia (Tux) maskota ofizial gisa hartu du, Penguin Adventureren protagonista MSXen maskota izan zen bezala.^[17]
• Pingu, plastilinaz egindako haurrentzako animazio-serie bateko protagonista.
• Madagascar animazio-filmekoak eta Penguins of Madagascar jarraipenekoak.
• Gunter pinguinoa, Abentura-ordua animazio-seriekoa.
• Nils Olav, maskota eta Norvegiako Guardia Errealeko koronel burua. Edinburgoko zoologikoan bizi da, Eskozian.

• Williams; Tony D. (1995). The Penguins – Spheniscidae. Oxford: Oxford University Press. {{ISBN|978-0-19-854667-2}}.