Eduard von Zambaur

Eduard von Zambaur era fillo dun xeneral do exército austríaco. Logo de recibir a súa educación secundaria militar inferior en Koszeg (actualmente en Hungría) e a superior en Hranice (hoxe na R. Checa), von Zambaur asistiu entre 1880 e 1883 á Academia Militar Teresiana en Wiener Neustadt. En agosto de 1886 acadou o grao de tenente e en 1890 o de tenente primeiro.^[2]

De 1890 a 1893 foi instrutor na escola de cadetes de Viena,^[2] desde 1897 na Academia Militar Teresiana e a partir de 1913 na Escola Militar de Maribor.

Paralelamente á súa actividade militar, entre 1890 e 1895 frecuentou a Academia Real e Imperial de Linguas Orientais (Kaiserlich-königliche Akademie für Orientalische Sprachen) en Viena, onde aprendeu árabe, turco e persa.^[2]

Durante a primeira guerra mundial foi o representante militar do Imperio Austrohúngaro en Constantinopla.^[2] En 1917 foi ascendido ao rango de coronel e dous anos despois retirouse do servizo activo. Con todo, entre 1920 e 1925 foi o responsable do servizo de tradución da sección austríaca da Comisión Interaliada de Reparacións.

Os intereses de von Zambaur como orientalista non se limitaron ao coñecemento das linguas orientais, senón a aspectos históricos e numismáticos dos pobos da área islámica.^[2]

As moedas que adquiriu durante unha viaxe a París, entre as que había algunha de orixe persa, foron a base do seu interese pola moeda oriental, non só no relativo ao seu estudo senón tamén como coleccionista. O seu artigo de 1915 "Nouvelles contributions à la numismatique orientale"^[3] tivo moita repercusión nos círculos numismáticos da época e abriulle as portas para ser considerado unha autoridade na numismática do mundo islámico.^[2]

Ao seu regreso a Austria logo do seu retiro como representante militar en Constantinopla, en outono de 1918, unha boa parte da súa colección de moedas perdeuse preto da fronteira austríaca en Galicia, e os exemplares que conservou viuse na obriga de venderllos ao Museo de Historia da Arte de Viena, por mor das dificultades económicas que padecía. Nesta época foi cando escribiu o traballo máis salientable da súa traxectoria: Manuel de généalogie et de chronologie pour l’histoire de l’Islam.^[4][5]

En 1901 ingresou na Sociedade Numismática Austríaca e en 1929 foi elixido o seu presidente, posto que mantivo ata pouco antes da súa morte, en 1947.^[6]

• (1908): Cruz Militar do Xubileu.
• (1898): Medalla Militar do Xubileu.
• Medalla ao Mérito Militar (bronce e prata).
• Cruz do Mérito Militar, clase III.
• Cabaleiro da Orde Imperial da Coroa de Ferro, clase III.

• (1928): Medalla Huntington, da American Numismatic Society, de Nova York.^[7]
• (1947): Medalla da Royal Numismatic Society, de Londres.^[8]

• (1927). Manuel de généalogie et de chronologie pour l'histoire de l'Islam. H. Lafaire, Hannover.
• (1968). Die Münzprägungen des Islams. Zeitlich und örtlich geordnet. 1. vol.: Der Westen und Osten bis zum Indus mit synoptischen Tabellen (editado por P. Jäckel). F. Steiner, Wiesbaden.

• Demel, H. (1949). “Eduard Ritter von Zambaur”. En Numismatische Zeitschrift. 73. Páxinas 154-155.
• Osman Gazi Özgüdenli. (2013). "Zambaur, Eduard Ritter von (1866-1947). Avusturyali nümismat ve sarkiyatçi". En Islâm Ansiklopedisi. Páxinas 116-117.
• Weber, C. (2004). Das Militär-Jubiläumskreuz: Die Ritter von Zambaur und der Offiziersadel in der Donaumonarchie (1800-1918/45). Kovac, Hamburgo. Páxinas 264-284. ISBN 978-3830015574