Jean Lafaurie

Nado en Bordeos, e nesa cidade traballou inicialmente como empregado de correos. Carente dunha formación numismática específica, Lafaurie instalouse en París, onde frecuentou o ambiente numismático e, en 1944, ingresou como axudante no Gabinete de Medallas da Biblioteca Nacional de Francia, inicialmente na sección de moeda moderna e papel moeda.^[1] A súa vinculación ao Gabinete mantívose ata a súa xubilación en 1979, logo da cal se lle concedeu o título de conservador honorario.^[2]

Completou os seus estudos na Escola Práctica de Altos Estudos da Universidade de París, onde se graduou en 1949 cunha tese que sentou as bases dos seus dous libros sobre as moedas dos reis franceses.^[1] O primeiro destes catálogos, publicado en 1951, abrangue os monarcas da dinastía dos Capetos e da casa de Valois, ata Lois XII, e o segundo dedícase aos soberanos dos séculos XV e XVI, publicado en 1956.^[3]

No propio 1949 comezou a exercer a docencia de Numismática Romana e Medieval na Escola Práctica de Altos Estudos,^[2] e en 1958 foi nomeado director de estudos desa institución académica.^[1]

Sen abandonar outras épocas, Lafaurie foi orientando as súas investigacións cara á numismática dos séculos III a XI (moedas ostrogodas e cuñaxes visigodas, particularmente dos burgundios e dos francos, cuñaxes merovinxias etc.).^[4]

En 1953 participou, en condición de secretario, na organización do V Congreso Internacional de Numismática, celebrado en París, baixo a presidencia de Jean Babelon.^[1][2][5]

Lafaurie foi un membro moi activo na Sociedade Francesa de Numismática (SFN), na que ingresou en 1942, e colaborou con asiduidade coa súa Revue numismatique, revista que dirixiu en varios períodos.^[4][6] Na SFN ocupou o cargo de secretario e, entre 1959 e 1961, o de presidente.^[1][2]

Foi foi nomeado membro honorario da Comisión Internacional de Numismática.^[4] A Sociedade Suíza de Numismática nomeouno membro honorario en 1956 e recibiu o título de doutor honoris causa pola Universidade de Zürich.^[7]

Por outra parte, con motivo da súa xubilación, a Sociedade Francesa de Numismática honrouno coa publicación en 1980 dun volume composto coa colaboración de diversas figuras da numismática do seu tempo, coordinado por Pierre Bastien.^[8]

• (1965): Medalla da Royal Numismatic Society, de Londres.^[9]
• (1974): Medalla Huntington, da American Numismatic Society, de Nova York.^[10]
• (1993): Premio Derek Allen, da Academia Británica.^[11]

Jean Lafaurie foi un prolífico autor de artigos e colaboracións publicados en obras conxuntas e nas principais revistas numismáticas do seu tempo. No momento da súa xubilación en 1979 a súa bibliografía abranguía 454 artigos.^[2] Amósase a seguir unha escolma representativa dos seus artigos e dos seus traballos monográficos:^{[12][13][14][15]}

• (1951). Les monnaies des rois de France. I: Hugues Capet à Louis XII. É. Bourgey, París.
• (1956). Les monnaies des rois de France. II: François 1^er à Henri IV. É. Bourgey, París.
• (1959). Solidus de Constantin III du musée de Fribourg. Société suisse de numismatique, Berna.
• (1963). Bordeaux pendant le haut moyen âge. Fédération historique du Sud-Ouest, Bordeos.
• (1968). La librairie de Charles V, Paris (con F. Avril). Bibliothèque Nationale, París.
• (1976). La circulation des monnaies suèves et visigotiques: contribution à l'histoire économique du royaume visigot. Artemis Verlag, Zürich. ISBN 9783760846545
• (1981). Les assignats et les papiers-monnaies émis par l'Etat au XVIIIe siècle. Léopard d'or, París. ISBN 9782863770122
• (1996). Monnaies mérovingiennes du musée des beaux-arts de Lyon. Association des amis du musée des beaux-arts, Lión.

• (1964). "La chronologie des empereurs gaulois". En Revue Numismatique, 6. Páxinas 91-127.
• (1964). "Essai de répertoire des trésors et trouvailles de monnaies d'argent frappées en Gaule pendant la deuxième moitié du V^e siècle et au cours du VI^e siècle". En Annales de Normandie, 14. Páxinas 197-222.
• (1969). "Monnaies d'argent mérovingiennes des VII^e et VII^e siècles : les trésors de Saint-Pierre-les-Étieux (Cher), Plassac (Gironde) et Nohanent (Puy-de-Dôme)". En Revue Numismatique, 11. Páxinas 98-219.
• (1974). "Numismatique: des Mérovingiens aux Carolingiens. Les monnaies de Pépin le Bref". En Francia, 2. Páxina 26-48.
• (1975). "Réformes monétaires d'Aurélien et de Dioclétien". En Revue Numismatique, 17. Páxinas 73-138.
• (1976). "Moneta palatina: avec catalogue des monnaies frappées par les ateliers des palais". En Francia, 4. Páxinas 59-87.
• (1977). "Eligius monetarius". En Revue Numismatique, 7. Páxinas 262-305.
• (1978). "Les monnaies impériales de Charlemagne". En Comptes rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, 122-1. Páxinas 154-176.
• (1987). "La pénétration des monnaies byzantines en Gaule mérovingienne et visigotique du VI^e au VIII^e siècle" (con C. Morrisson). En Revue Numismatique, 29. Páxinas 38-98.

• Dumas, F. (2008-a-). "Jean Lafaurie (1914-2008) Arquivado 10 de xuño de 2021 en Wayback Machine.". En Compte rendu, 55. International Numismatic Council. Páxinas 41-43.
• Dumas, F. (2008-b-). "Jean Lafaurie (1914-2008)". En Bulletin de la Société Française de Numismatique. Nº8. Páxinas 182-184.
• Dumas, F. (2010). "Jean Lafaurie (1914-2008)". En Revue Numismatique. Nº 166. Páxinas 609-614.
• Geiger, H-U. (2008). "Jean Lafaurie (1914-2008)". En Schweizer Münzblätter, 58. Páxinas 122-123.
• Suchodolski. S. (2009). "Jean Lafaurie (1914–2008)". En Wiadomosci Numizmatyczne. LIII. 2. Komitet Nauk Historycznych. Páxinas 285-286. ISSN 0043-5155