Metro de Londres

Metro de Londres
Información
Cidade	Londres, Reino Unido
Tipo	Metro
Liñas	11
Estacións	274
Pasaxeiros (día)	5 millóns
Operacións
Inauguración	10 de xaneiro de 1863
Operador(es)	London Underground Ltd.
Rede	402 km
Ancho de vía	1.435 mm (largo internacional)
Vel. media	33 km/h
Mapa da rede

O metro de Londres (en inglés: London Underground) é unha rede de transporte público ferroviario que serve á cidade de Londres e a súa área metropolitana. Comezou a operar o 10 de xaneiro de 1863 e é o sistema de metro máis antigo do mundo.

Os londinienses adoitan referirse a el coma the Underground ou the Tube (nome popular empregado coloquialmente, que significa literalmente "tubo", debido á semellanza entre os túneles de moitas das súas liñas e un tubo).

Está operada pola empresa pública London Underground, sometida desde 2003 ao control do ente público local Transport for London (TfL). TfL controla á súa vez outras concesións ferroviarias de metro lixeiro, tranvía e trens suburbanos que, conxuntamente, conforman coa rede de ferrocarrís suburbanos dependente do Departamento de Transporte (DfT) toda a Rede de metro do Gran Londres.

Este artigo ou sección precisa dunha revisión do formato que siga o libro de estilo da Galipedia. Pode axudar a mellorar este artigo e outros en condicións semellantes.

• En 1843, vinte anos antes da inauguración da primeira liña, o primeiro túnel no mundo baixo o leito dun río navegábel, neste caso o Támese. Foi deseñado por Marc Brunel e máis tarde pasaría a formar parte da liña East London, pechada para a súa rehabilitación e posterior reapertura como parte da rede do London Overground xa no século XXI.
• A primeira viaxe inaugural tivo lugar o 9 de xaneiro de 1863 na Metropolitan Line, construída e financiada pola empresa privada Metropolitan Railway.
• Os primeiros accidentes aconteceron só dous meses despois da súa inauguración, en 1863, na estación de Farringdon.
• Na década de 1860 só se empregaba sinalización básica de entrada e saída das estacións.
• Un dos primeiros mapas do metro foi producido pola District Line en 1892.

• A primeira vez que se comezou empregar o término "Tube" para se referir ao metro de Londres foi a comezos de 1900, despois de que a Central Line fose alcumada 5 días despois da súa estrea como o "Twopenny Tube" (en galego: o tubo dos dous peniques) polo xornal Daily Mail.
• A Great Northern and City Line (logo transferida aos ferrocarrís suburbanos dependentes do Estado) entre Moorgate e Finsbury Park estaba practicamente concluída para 1902.
• En 1903 entraron en funcionamento na Central Line as primeiras unidades indeformábeis, o que evitaba as inversión de marcha ao chegar o tren a unha estación término.
• Para 1905 todas as liñas de profundidade adoptaran o uso de unidades indeformábeis.
• En 1907 foi aberta ao público a primeira das características escaleiras de caracol das liñas profundas, na estación de Holloway Road.
• En 1908 apareceu por primeira vez o logotipo do característico círculo vermello, coñecido en inglés como o "roundel", que evolucionaría até o deseño actual.
• En 1909 a xerencia dos grandes almacéns Selfridges utilizou -sen éxito- a súa influencia política para que a estación de Bond Street pasara a ser rebautizada co nome da empresa. A apertura da Central Line tiña impulsado enormemente as vendas dos comercios da contorna de Oxford e Regent Street.
• As primeiras escaleiras mecánicas instaláronse na estación de Earl's Court, en 1911.
• Durante a Primeira Guerra Mundial as mulleres empezaron a compensar a escaseza de persoal nas estacións de metro.
• Cando abriu a estación de Maida Vale, o 6 de xuño de 1915, todo o persoal da estación estaba composto por mulleres.
• Cara a fin de 1917 a Metropolitan Railway tiña 552 mulleres en nómina. Ese mesmo ano, informes policiais estimaran nunhas 300.000 o número de persoas que se refuxiaran no metro por mor dos bombardeos alemáns.
• Até a década de 1930 toda a rede de metro estivo financiada en exclusiva por empresas privadas.
• En 1955 aprobouse o financiamento para a construción da Victoria Line.
• A primeira gravación da carismática mensaxe polos altofalantes "Mid the gap" (en galego: "coidado co oco"), referente ao perigoso desnivel que deixa o tren entre a súa porta e o bordo da plataforma dalgunhas estacións en curva, data de 1968.
• A raíña Isabel II do Reino Unido foi o/a primeiro/a monarca rexente do país en coller o metro, aconteceu co gallo da viaxe inaugural da Victoria Line, desde a estación de Green Park, en 1969.
• En 1976 o centro comercial de Brent Cross, ao contrario que Selfridges, si conseguiu darlle o nome do seu negocio a unha estación.
• Non se estableceu a prohibición de fumar até 1987, despois de que 31 persoas morreran por mor dun lume na estación de King's Cross - Saint Pancras.

A táboa de abaixo describe cada unha das liñas do metro de Londres. Emprégase a cor utilizada para a súa representación nos mapas. Dáse información da data de apertura da primeira sección de cada liña e o tipo de túnel polo que circulan os trens (subsuperficial fai referencia a unha fondura media de 5 metros; profundo fondura media entre 5 e 20 metros).

Os seguintes sistemas de transporte sobre camiños de ferro aínda que non se consideran puramente como metro, forman parte tamén da rede para os efectos de tarificación e son incluídos co resto de liñas nos mapas oficiais, así como nos servizos de notificacións en tempo real sobre o estado das mesmas^[2][3]:

1. ↑ ^{1,0 1,1} "150 facts for 150 years of the London Tube" (en inglés). 2013-01-09. Consultado o 2016-08-18. 
2. ↑ "Every Journey Matters". Transport for London (en inglés). Consultado o 2016-08-17. 
3. ↑ "El nuevo mapa del metro de Londres". El Ibérico (en castelán). 2016-05-27. Arquivado dende o orixinal o 21 de setembro de 2016. Consultado o 2016-08-17. 

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Metro de Londres

• Atentados do 7 de xullo de 2005 en Londres
• Transport for London
• London Overground
• Docklands Light Railway
• Tramlink
• TfL Rail

• London metro map at metros.hu Arquivado 24 de febreiro de 2020 en Wayback Machine.