«Մասնակից:ԳՄԱ1286/Ավազարկղ1»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ տարբ Հաջորդ տարբ →

Content deleted Content added

ՎիզուալԵլատեքստ

Գծային

19:47, 13 Նոյեմբերի 2024-ի տարբերակ

Վադիմ Կիրպիչենկո (ռուս.՝ Вадим Алексеевич Кирпиченко, ), խորհրդային հետախույզ, գեներալ-լեյտենանտ։

Կյանք և գործունեություն

1940 թվականին ես կամավոր միացա Կարմիր բանակին, ծառայեցի օդադեսանտային զորքերում և կռվեցի 103-րդ գվարդիական օդադեսանտային դիվիզիայի կազմում

- Վադիմ Կիրպիչենկո^[1]

Ավարտել է հատուկ դպրոցը (հատուկ դպրոց), որտեղ միջնակարգ կրթությանը զուգահեռ ստացել է օդաչվական նախնական ուսուցում։

Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ

Կիրպիչենկոն ուղարկվել է ռազմաօդային ուժերի ինժեներական ակադեմիա։ 1945 թվականի հունվարից ծառայել է ռազմաճակատում՝ 103-րդ օդադեսանտային դիվիզիայի շարքերում, Բալատոն լճի մոտ տեղի ունեցած մարտերի մասնակից է^[2]։ Ավագ սերժանտ Կիրպիչենկոն մասնակցել է Հունգարիայի, Ավստրիայի, Չեխոսլովակիայի ազատագրմանը^[1]։

Պատերազմից հետո

Կիրպիչենկոն զորացրվել է 1946 թվականին, 1947 թվականին ընդունվել է Մոսկվայի արևելագիտության ինստիտուտի արաբերենի բաժինը, որն ավարտել է 1952 թվականին։ Ուսման տարիներին ընտրվել է ինստիտուտի կուսակցական կազմակերպության քարտուղար^[2]։ Ուսումն ավարտելուց հետո նրան խնդրեցին շարունակել ծառայել ՊԱԿ-ում։

1952 թվականին եղել է թիվ 101 հետախուզական դպրոցի աշակերտ, հետախուզական դպրոցն ավարտելուց հետո գործուղվել է ԽՍՀՄ ՊԱԿ-ի ՊԳՈՒ Արեւելյան բաժնի աշխատակազմ։

Կիրպիչենկոն եղել է ռեզիդենտ Եգիպտոսում, Թունիսում (1970-1974): Հինգ տարի (1974 թվականի մայիսից մինչև 1979 թվականի օգոստոս) ղեկավարել է անօրինական հետախուզությունը (ԽՍՀՄ ՊԱԿ-ի ՊԳՈՒ «C» տնօրինություն): Աշխատել է Հելեն և Պիտեր Կրոգերների հետ (Լեոնտինա և Մորիս Կոեն):

Կիրպիչենկոն ղեկավարել է Ամինի պալատի գրոհը 1979 թվականին։

1979-1991 թվականներին Կիրպիչենկոն եղել է ԽՍՀՄ ԿԳԲ ՊԳՎ պետի առաջին տեղակալ։ Կրյուչկովի պաշտոնի բարձրացումից հետո, ինչպես գրել է Մլեչինը, «Իրավահաջորդի հարցը երկար ժամանակ չէր լուծվում։ Մի քանի ամիս շարունակ Առաջին գլխավոր տնօրինության ղեկավարի պարտականությունները կատարել է գեներալ-լեյտենանտ Վադիմ Ալեքսեևիչ Կիրպիչենկոն։ Այլ պարագայում նա կգլխավորեր հետախուզությունը, բայց Կիրպիչենկոն արդեն վաթսունվեց տարեկան էր, իսկ Գորբաչովը պահանջում էր առաջադրել երիտասարդներին»^[3].:

1997 թվականին Կիրպիչենկոն հրաժարական է տվել։ Թոշակի անցնելուց հետո նա ղեկավարել է Ռուսաստանի արտաքին հետախուզության ծառայության խորհրդատուների խումբը։

Պարգևներ

«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» IV աստիճանի շքանշան^[1];
Լենինի շքանշան^[1]
Հոկտեմբերյան հեղափոխության շքանշան^[1]
Կարմիր դրոշի շքանշան՝ երկու անգամ^[1]
Հայրենական պատերազմի շքանշան 1-ին աստիճանի^[1]
Կարմիր աստղի շքանշան^[1]
Պատվո նշանի շքանշան^[1]
մեդալ «Արիության համար»^[1]
ԽՍՀՄ բազմաթիվ մեդալներ^[1]
կրծքանշան «Պետական անվտանգության պատվավոր աշխատակից»^[1]
կրծքանշան «Հետախուզության ոլորտում ծառայության համար»^[1]
Ռուսաստանի ԱՀԾ մրցանակի դափնեկիր գրականության և արվեստի բնագավառում (2000)՝ «Հետախույզի արխիվից» գրքի համար^[1]
Կուրսկ քաղաքի պատվավոր քաղաքացի^[1]^[2]
ութ արտասահմանյան շքանշան^[1]

Աշխատություններ

Кирпиченко В. А. Разведка: лица и личности. — 3-е изд., доп. — М.: Международные отношения, 2017. — 398 с. — (Секретные миссии).; ISBN 978-5-7133-1562-7^[4]
Кирпиченко В. А. Из архива разведчика. — М.: Международные отношения, 1993. — 334 с. — (Секретные миссии).; ISBN 5-7133-0712-3
Кирпиченко В. А. Разведка выходит из зоны молчания. //Военно-исторический журнал. — 1995. — № 2. — С.80-87.

Կոչումներ

Պետական անվտանգության լեյտենանտ;
Պետական անվտանգության ավագ լեյտենանտ (28 ապրիլի, 1941);
Պետական անվտանգության մայոր (11 փետրվարի, 1943);
Պետական անվտանգության փոխգնդապետ (4 հոկտեմբերի, 1944);
փոխգնդապետ (հուլիս 1945);
գնդապետ (1949)։

Հիշատակ

Կիրպիչենկոյի անունը ներկայացված է Ռուսաստանի Դաշնության արտաքին հետախուզության ծառայության հուշատախտակի վրա^[2]^[1]։

Գրականություն

|Антонов В. С. Житейская правда разведки. — М.: Вече, 2013.
Антонов В. С. Начальники советской внешней разведки. — М.: Вече, 2015. — 347 с. — (Гриф секретности снят).; ISBN 978-5-4444-2745-3
Бондаренко А. Ю. Разведка без вымыслов и выстрелов. — М.: Кучково поле, 2009. — 286 c. — (Тайны спецслужб).; ISBN 978-5-9950-0057-0
Капитонов К. А. Египтолог из внешней разведки. — М.: ООО «Алгоритм-Книга», 2008.
Млечин Л. М. История внешней разведки. Карьеры и судьбы. — М.: Центрполиграф, 2011. — 509 с. — ISBN 978-5-227-03099-3

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 ^1,15 ^1,16 «Владимир Сергеевич Антонов, «Жизнь в разведке. Искусство дружить с шефом ЦРУ и оставаться патриотом.» НВО, 2012-09-21». Արխիվացված է օրիգինալից 2012-10-18-ին. Վերցված է 2012-09-29-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «autogenerated2» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
↑ «Начальник разведки не любил театр - МК». Արխիվացված է օրիգինալից 2023-04-26-ին. Վերցված է 2023-09-04-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
↑ Первое издание книги вышло в свет в 1998 году, второе — в 2001 году.

Արտաքին հղումներ

[autogenerated1-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 ^1,15 ^1,16 «Владимир Сергеевич Антонов, «Жизнь в разведке. Искусство дружить с шефом ЦРУ и оставаться патриотом.» НВО, 2012-09-21». Արխիվացված է օրիգինալից 2012-10-18-ին. Վերցված է 2012-09-29-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)

[autogenerated2-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «autogenerated2» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:

[3] «Начальник разведки не любил театр - МК». Արխիվացված է օրիգինալից 2023-04-26-ին. Վերցված է 2023-09-04-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)

[4] Первое издание книги вышло в свет в 1998 году, второе — в 2001 году.

[1]

@@ Տող 3. / Տող 3. @@
 == Կյանք և գործունեություն==
+{{քաղվածք|1940 թվականին ես կամավոր միացա Կարմիր բանակին, ծառայեցի օդադեսանտային զորքերում և կռվեցի 103-րդ գվարդիական օդադեսանտային դիվիզիայի կազմում|Վադիմ Կիրպիչենկո<ref name=autogenerated1 />}}
+Ավարտել է հատուկ դպրոցը (հատուկ դպրոց), որտեղ միջնակարգ կրթությանը զուգահեռ ստացել է օդաչվական նախնական ուսուցում։
+=== Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ ===
+Կիրպիչենկոն ուղարկվել է ռազմաօդային ուժերի ինժեներական ակադեմիա։ 1945 թվականի հունվարից ծառայել է ռազմաճակատում՝ 103-րդ օդադեսանտային դիվիզիայի շարքերում, [[Բալատոն (լիճ)|Բալատոն]] լճի մոտ տեղի ունեցած մարտերի մասնակից է<ref name=autogenerated2 />։ Ավագ սերժանտ Կիրպիչենկոն մասնակցել է [[Հունգարիա]]յի, [[Ավստրիա]]յի, [[Չեխոսլովակիա]]յի ազատագրմանը<ref name=autogenerated1 />։
+=== Պատերազմից հետո ===
+Կիրպիչենկոն զորացրվել է 1946 թվականին, 1947 թվականին ընդունվել է Մոսկվայի արևելագիտության ինստիտուտի արաբերենի բաժինը, որն ավարտել է 1952 թվականին։ Ուսման տարիներին ընտրվել է ինստիտուտի կուսակցական կազմակերպության քարտուղար<ref name=autogenerated2 />։ Ուսումն ավարտելուց հետո նրան խնդրեցին շարունակել ծառայել [[ՊԱԿ]]-ում։
+թվականին եղել է թիվ 101 հետախուզական դպրոցի աշակերտ, հետախուզական դպրոցն ավարտելուց հետո գործուղվել է [[ԽՍՀՄ Պետական անվտանգության կոմիտե|ԽՍՀՄ ՊԱԿ]]-ի ՊԳՈՒ Արեւելյան բաժնի աշխատակազմ։
+Կիրպիչենկոն եղել է ռեզիդենտ [[Եգիպտոս]]ում, [[Թունիս]]ում (1970-1974):
+Հինգ տարի (1974 թվականի մայիսից մինչև 1979 թվականի օգոստոս) ղեկավարել է անօրինական հետախուզությունը ([[ԽՍՀՄ Պետական անվտանգության կոմիտե|ԽՍՀՄ ՊԱԿ]]-ի ՊԳՈՒ «C» տնօրինություն): Աշխատել է Հելեն և Պիտեր Կրոգերների հետ (Լեոնտինա և Մորիս Կոեն):
+Կիրպիչենկոն ղեկավարել է [[Ամինի պալատի գրոհ]]ը 1979 թվականին։
+-1991 թվականներին Կիրպիչենկոն եղել է ԽՍՀՄ ԿԳԲ ՊԳՎ պետի առաջին տեղակալ։ Կրյուչկովի պաշտոնի բարձրացումից հետո, ինչպես գրել է Մլեչինը, «Իրավահաջորդի հարցը երկար ժամանակ չէր լուծվում։ Մի քանի ամիս շարունակ Առաջին գլխավոր տնօրինության ղեկավարի պարտականությունները կատարել է գեներալ-լեյտենանտ Վադիմ Ալեքսեևիչ Կիրպիչենկոն։ Այլ պարագայում նա կգլխավորեր հետախուզությունը, բայց Կիրպիչենկոն արդեն վաթսունվեց տարեկան էր, իսկ [[Միխայիլ Գորբաչով|Գորբաչով]]ը պահանջում էր առաջադրել երիտասարդներին»<ref>{{Cite web |url=https://www.mk.ru/social/2020/11/17/nachalnik-razvedki-ne-lyubil-teatr.html |title=Начальник разведки не любил театр - М��|access-date=2023-09-04 |archive-date=2023-04-26 |archive-url=https://web.archive.org/web/20230426040405/https://www.mk.ru/social/2020/11/17/nachalnik-razvedki-ne-lyubil-teatr.html |deadlink=no }}</ref>.:
+թվականին Կիրպիչենկոն հրաժարական է տվել։ Թոշակի անցնելուց հետո նա ղեկավարել է Ռուսաստանի արտաքին հետախուզության ծառայության խորհրդատուների խումբը։
 == Պարգևներ ==
@@ Տող 20. / Տող 36. @@
 * [[Կուրսկ]] քաղաքի պատվավոր քաղաքացի<ref name=autogenerated1/><ref name=autogenerated2/>
 * ութ արտասահմանյան շքանշան<ref name=autogenerated1/>
 == Աշխատություններ ==
@@ Տող 36. / Տող 51. @@
 == Հիշատակ ==
+Կիրպիչենկոյի անունը ներկայացված է Ռուսաստանի Դաշնության արտաքին հետախուզության ծառայության հուշատախտակի վրա<ref name=autogenerated2 /><ref name=autogenerated1 />։
 == Գրականություն ==
+* ''|Антонов В. С.'' Житейская правда разведки. — М.: Вече, 2013.
+* ''Антонов В. С.'' Начальники советской внешней разведки. — М.: Вече, 2015. — 347 с. — (Гриф секретности снят).; ISBN 978-5-4444-2745-3
+* ''Бондаренко А. Ю.'' Разведка без вымыслов и выстрелов. — М.: Кучково поле, 2009. — 286 c. — (Тайны спецслужб).; ISBN 978-5-9950-0057-0
+* ''Капитонов К. А.'' Египтолог из внешней разведки. — М.: ООО «Алгоритм-Книга», 2008.
+* ''Млечин Л. М.'' История внешней разведки. Карьеры и судьбы. — М.: Центрполиграф, 2011. — 509 с. — ISBN 978-5-227-03099-3
 == Ծանոթագրություններ ==
 {{ծանցանկ}}
 == Արտաքին հղումներ ==
+* [http://web.archive.org/web/20070529061920/ Биография]
+* [https://web.archive.org/web/20071201014543/http://www.biograph.ru/bank/kirpichenko_va.htm биография]
+* [http://www.rian.ru/society/20070925/80733941.html РИА Новости, «Исполняется 85 лет со дня рождения легендарного разведчика Кирпиченко», 05:27, 25/09/2007]
+* [https://web.archive.org/web/20071114053012/http://www.agentura.ru/dossier/russia/people/kirpichenko/ Кирпиченко Вадим Алексеевич]
+* [http://www.vpk-news.ru/articles/2692 Судьба резидента]
+* [http://nvo.ng.ru/spforces/2012-09-21/15_cru.html Владимир Сергеевич Антонов, «Жизнь в разведке. Искусство дружить с шефом ЦРУ и оставаться патриотом.» НВО, 2012-09-21.]
 {{Արտաքին հղումներ}}