Jeremy Bentham

Skólaganga Bentham hófst í Westminister, þar lýsti hann skólanum sem lélegum stað fyrir kennslu. Næst hóf hann nám við Oxford 12 ára að aldri og útskrifaðist þaðan þremur árum síðar, hann sagði að Oxford væri miðstöð fordóma,forrétinda og iðjuleysis. Að loknu námi í Oxford sótt hann dómstólinn King's Bench í Westminster Hall sem hluta af undirbúningi hans fyrir  lögfræði feril. Árið 1769 tók hann embættispróf í lögfræði en lögfræði ferill Bentham stóð aðeins yfir í stuttan tíma því sama ár uppgötvaði hann lögmál nytjanna sem segja má að hann hafi gert að sínu ævi starfi.^[1][2]

Hann hefur oft verið bendlaður við að vera einn stofnenda UCL eða University College London, en deilt hefur verið um aðkomu hans að stofnun skólans. Sumir stofnenda skólans James Mill og Henry Brougham hafa notast við hugmyndafræði Benthams við stofnun skólans, þar má nefna skoðun Bentham´s um að menntun eigi að vera aðgengilegri fyrir fólk óháð kyni, lit eða stöðu innan samfélagsins, þar sem UCL var fyrsti Breski háskólin  til þess að hleypa öllum hópum að.^[3]

Beinagrind Jeremy Bentham´s er varðveitt í byggingu UCL, beinagrindin er klædd upp í fötum af honum og ber vax eftirlíkingu af andliti hans. Minnisvarðan er að finna í suðurhluta aðalbyggingar háskólans, en varðveitingin var að hans ósk.^[3]

Hann gaf nafnlaust út bókina Ófullgerð stjórnmál (e. A Fragment on Government) 1776. Þar sem hann skrifaði "it is the greatest happiness of the greatest number that is the measure of right and wrong". Þó að margir hafa dregið í efa að Bentham skrifaði þessi orð í gegnum tíðina, telja margir hann faðir nytjastefnunnar en hann skrifaði um að val einstaklinga sé rétt ef að það ylli hamingju en rangt ef það ylli eymd.^[4][5]

Í þessum skrifum hans var ein af upphafs hugsunum um hvernig við getum flokkað nytjar eftir hinum ýmsu mælikvörðum og kemur með að vera mikið verk fyrir framtíða hagfræðinga. En kenningar um val einstaklinga á nytjum, velferðar hámörkun og aðrar nytja kenningar eiga að hluta til rætur sínar að rekja í hugmyndir hans um hvernig hamingja og eymd eru mælikvarðar á réttmæti.^[6]

Í grein Bentham frá árinu 1829 um nytjahyggju benti Bentham á tvær bætingar á skilningi sínum á nytjalögmálinu (e. utility principle) það voru “reglan um að koma í veg fyrir vonbrigði reglan” og “mesta hamingju reglan”.

Í huga Bentham var óhamingjan sem varð til við missa eitthvað hafði meiri áhrif á einstakling heldur en hamingjan sem skapast af því að einhver græðir það sama. Að öðru óbreyttu mun minnkun á nytsemi hjá einum einstakling vegna þjófnaðar hafa meiri áhrif á hamingju hans en ávinningur af nytsemi hjá öðrum einstakling myndi hann vinna lotto af sömu peningalegu verðmætum. Bentham tók þó fram að ef sá sem tapar er ríkur einstaklingur eða sá sem græðir fátækur maður gildir þetta ekki. Almennt séð er þetta ástæðan afhverju Bentham gaf verndun eignarréttar samkvæmt lögum meiri forgang. ^[1]

• Ritverk Jeremy Bentham

1. ↑ ^{1,0 1,1} Crimmins, James E. (2024), Zalta, Edward N.; Nodelman, Uri (ritstjórar), „Jeremy Bentham“, The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Fall 2024. útgáfa), Metaphysics Research Lab, Stanford University, sótt 8. september 2024
2. ↑ „Bentham, Jeremy | Internet Encyclopedia of Philosophy“ (bandarísk enska). Sótt 8. september 2024.
3. ↑ ^{3,0 3,1} „UCL Bentham Project“. web.archive.org. 1. janúar 2007. Afrit af upprunalegu geymt þann 1. janúar 2007. Sótt 8. september 2024.
4. ↑ Crimmins, James E. (2024), Zalta, Edward N.; Nodelman, Uri (ritstjórar), „Jeremy Bentham“, The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Fall 2024. útgáfa), Metaphysics Research Lab, Stanford University, sótt 8. september 2024
5. ↑ Faccarello, Gilbert; Kurz, Heinz D., ritstjórar (29. júlí 2016). Handbook on the History of Economic Analysis Volume II. Edward Elgar Publishing. ISBN 978-1-78536-736-6.
6. ↑ Spiegel, Henry William (1991). The Growth of Economic Thought (enska). Duke University Press. ISBN 978-0-8223-0973-4.