Glenn T. Seaborg

Glenn T. Seaborg
Seaborg pada 1964
Canselor Universiti California, Berkeley kedua
Dalam jawatan 1958–1961
Didahului oleh	Clark Kerr
Digantikan oleh	Edward W. Strong
Maklumat peribadi
Lahir	Glenn Theodore Seaborg (1912-04-19)19 April 1912 Ishpeming, Michigan
Mati	Februari 25, 1999(1999-02-25) (umur 86) Lafayette, California
Kewarganegaraan	Amerika Syarikat
Pusat pendidikan	UCLA UC Berkeley
Terkenal kerana	his contributions to the synthesis, discovery and investigation of ten transuranium elements
Anugerah	ACS Award in Pure Chemistry (1947) Nobel Prize in Chemistry (1951) Perkin Medal (1957)[1] Enrico Fermi Award (1959) Franklin Medal (1963) Willard Gibbs Award (1966) Priestley Medal (1979) ForMemRS (1985) Vannevar Bush Award (1988) National Medal of Science (1991)
Kerjaya saintifik
Bidang	Kimia nuklear
Institusi	Universiti California, Berkeley Projek Manhattan US Atomic Energy Commission
Tesis	The interaction of fast neutrons with lead (1937)
Penasihat kedoktoran	George Ernest Gibson Gilbert Newton Lewis
Pelajar kedoktoran	Ralph Arthur James Joseph William Kennedy Elizabeth Rauscher Arthur Wahl
Tandatangan

Glenn Theodore Seaborg (/ˈsiːbɔːrɡ/; 19 April 1912 – 25 Februari 1999) ialah seorang ahli kimia Amerika yang terlibat dalam sintesis, penemuan dan penyiasatan sepuluh unsur transuranium yang memperolehnya sebahagian daripada Hadiah Nobel dalam Kimia pada 1951.^[2] Hasil kerja beliau dalam bidang ini juga membawa kepada perkembangan konsep aktinid dan susunan siri aktinid dalam jadual berkala unsur-unsur.

Seaborg meluangkan sebahagian besar kerjayanya sebagai pendidik dan penyelidik saintis di Universiti California, Berkeley, berkhidmat sebagai seorang profesor, dan, antara 1958 dan 1961, sebagai canselor kedua universiti.^[3] Beliau menasihati sepuluh presiden AS – dari Harry S. Truman kepada Bill Clinton – mengenai dasar nuklear dan Pengerusi Suruhanjaya Tenaga Atom Amerika Syarikat dari 1961 hingga 1971, di mana beliau mendorong tenaga nuklear komersial dan aplikasi damai ilmu sains nuklear. Sepanjang kerjaya ya, Seaborg bekerja untuk kawalan senjata. Beliau ialah penandatangan kepada Laporan Franck dan menyumbang kepada Perjanjian Pengesahan Ujian Terhad, Perjanjian Pengawalan Senjata Nuklear dan Perjanjian Uji Komprehensif. Beliau ialah seorang peguam bela pendidikan sains dan pembiayaan persekutuan untuk penyelidikan tulen. Menjelang akhir pentadbiran Eisenhower, beliau ialah pengarang utama Laporan Seaborg mengenai sains akademik, dan, sebagai ahli Presiden Suruhanjaya Kebangsaan Kecemerlangan Pendidikan, Presiden Ronald Reagan, beliau merupakan penyumbang utama kepada laporan tahun 1983 "A Nation at Risk".

Seaborg ialah pengetua atau penyelidik bersama sepuluh elemen: plutonium, amerisium, kurium, berkelium, kalifornium, einsteinium, fermium, mendelevium, nobelium dan unsur 106, yang ketika masih hidup, dinamakan seaborgium sebagai penghormatannya. Beliau juga menemui lebih daripada 100 isotop atom dan dikreditkan dengan sumbangan penting dalam kimia plutonium, yang asalnya sebagai sebahagian daripada Projek Manhattan di mana beliau telah membangunkan proses pengekstrakan yang digunakan untuk mengasingkan bahan api plutonium untuk bom atom kedua. Pada awal kerjayanya, beliau ialah perintis dalam bidang perubatan nuklear dan menemui isotop unsur-unsur dengan aplikasi penting dalam diagnosis dan rawatan penyakit, termasuk iodin-131, yang digunakan dalam rawatan penyakit tiroid. Sebagai tambahan kepada kerja teorinya dalam pembangunan konsep aktinid, yang meletakkan siri aktinid di bawah siri lantanid pada jadual berkala, beliau mempostulasi kewujudan elemen super-berat dalam siri transaktinid dan superaktinid.

Selepas berkongsi Hadiah Nobel dalam Kimia 1951 bersama Edwin McMillan, beliau menerima kira-kira 50 doktor kehormat dan pelbagai anugerah dan penghormatan lain. Senarai perkara yang dinamakan sempena Seaborg berkisar dari elemen kimia Seaborgium ke asteroid 4856 Seaborg. Beliau merupakan pengarang yang produktif, menulis banyak buku dan 500 artikel jurnal, sering dengan kerjasama orang lain. Beliau pernah disenaraikan dalam Buku Rekod Dunia Guinness sebagai orang yang mempunyai catatan paling lama dalam Who's Who in America.

• Hoffman, D. C. (2007). "Glenn Theodore Seaborg 19 April 1912 — 25 February 1999". Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society. 53: 328–338. doi:10.1098/rsbm.2007.0021. JSTOR 20461382.CS1 maint: ref=harv (link)
• Rhodes, Richard (1986). The Making of the Atomic Bomb. New York: Simon & Schuster. ISBN 978-0-671-44133-3. OCLC 13793436.CS1 maint: ref=harv (link)
• Seaborg, G. T.; Seaborg, E. (2001). Adventures in the Atomic Age: From Watts to Washington. Farrar, Straus and Giroux. ISBN 978-0-374-29991-0.CS1 maint: ref=harv (link)

• Patrick Coffey, Cathedrals of Science: The Personalities and Rivalries That Made Modern Chemistry, Oxford University Press, 2008. ISBN 978-0-19-532134-0

• 1965 Audio Interview with Glenn Seaborg by Stephane Groueff Voices of the Manhattan Project
• National Academy of Sciences biography
• Annotated bibliography for Glenn Seaborg from the Alsos Digital Library Diarkibkan 2006-05-27 di Wayback Machine
• Karya oleh atau mengenai Glenn T. Seaborg di perpustakaan (katalog WorldCat)
• Nobel Institute Official Biography
• UC Berkeley Biography of Chancellor Glenn T. Seaborg
• Lawrence Berkeley Laboratory's Glenn T. Seaborg website
• American Association for the Advancement of Science, List of Presidents
• Glenn Seaborg Trail, at Department of Energy official site
• Glenn T. Seaborg Center at Northern Michigan University Diarkibkan 2017-10-19 di Wayback Machine
• Glenn T. Seaborg Medal and Symposium at the University of California, Los Angeles
• Video interview with Glenn Seaborg from 1986 with transcript
• "Clean" Nukes and the Ecology of Nuclear War, published by the National Security Archive