Ludolf Wienbarg

Christian Ludolf Wienbarg (* 25. Dezember 1802 in Altno; † 8. Januar 1872 in Sleswig) weer en Schriever ut de Tiet vun’n Vörmärz.

Wienbarg hett vun 1822 af an an de Universität Kiel op Theologie studeert. Sien Studium müss he aver 1826 vun wegen knappe Kass opgeven. He hett denn as Huuslehrer in Loonborg arbeidt. 1829 möök he in Marborg aver doch sien Dokter. 1833 keem he na Kiel trüch un hett an de Universität as Dozent lehrt.

1834 denn hett he ene Sammlung vun 22 vun siene Vörlesungen ünner den Titel „Ästhetische Feldzüge“ rutgeven. Mit de Widmung „Dir, junges Deutschland, widme ich diese Reden“ hett he den Utdruck „Jung Düütschland“ mit präägt. In dat Johr hett Wienbarg ok Karl Gutzkow kennenlehrt, mit den he bald ene Tietschrift rutgeven wull, de „Deutsche Revue“. Doch al bevör de eerste Utgaav vun dat Blatt rutkamen weer, is se verbaden un beslagnahmt worrn.

In’n November 1835 hett toeerst Preußen, denn in’n Dezember de Bundsdag vun’n Düütschen Bund Wienbarg sien Schriften tohoop mit de vun de annern Jungdütschen verbaden. Wienbarg is na Helgoland utneiht, keem aver 1836 trüch na Hamborg, wo he wedder as Journalist un Rutgever vun verschedene Tietschriften arbeiden dee.

De Plattdüütschen is he weniger in gode Erinnerung bleven. 1833 hett Wienbarg, ofschoonst sülvs mit Plattdüütsch groot worrn, den Opsatz Soll die plattdeutsche Sprache gepflegt oder ausgerottet werden? Gegen Ersteres und für Letzteres. schreven, in den he sik utspraken hett för dat Utrotten vun de plattdüütsche Spraak.

1869 hebbt se bi Wienbarg Verfolgungswahn faststellt un em in ene Heilanstalt in Sleswig inwiest. Dor is he 1872 doodbleven.