Guill Schmitz
Guillaume (Guill) Schmitz (Luxemburg, 24 september 1926 – aldaar, 4 november 1987) was een Luxemburgs kunstschilder en zanger.[1]
Guill Schmitz | ||||
---|---|---|---|---|
Persoonsgegevens | ||||
Volledige naam | Guillaume Schmitz | |||
Geboren | Luxemburg-Stad, 24 september 1926 | |||
Overleden | Luxemburg-Stad, 4 november 1987 | |||
Geboorteland | Frankrijk | |||
Nationaliteit | Luxemburg | |||
Beroep(en) | kunstschilder, zanger | |||
|
Leven en werk
bewerkenGuill Schmitz groeide op in Moesdorf. Hij studeerde aan de École nationale supérieure des beaux-arts in Parijs.[2] In Parijs kreeg hij zijn eerste opdracht, voor een driedelige fresco op de wand achter het Moeder Godsaltaar in de église Saint-Joseph-Artisan, de kerk van de Mission France-Luxembourg.[3]
In 1948 vormde hij met studiegenoten Lé Tanson en Gaston Picard de l'Equipe parisienne, zij exposeerden in dat jaar samen in Mondorf en Metz.[4] Schmitz werd lid van de kunstenaarsvereniging Cercle Artistique de Luxembourg (CAL), waar hij van 1949 tot 1963 deelnam aan de salons. Verder exposeerde hij onder meer samen met Michel Breithoff, Jean-Pierre Junius en Aurelio Sabbatini bij Galerie Bradtké (1953). In 1954 won hij de Prix de la jeune peinture luxembourgeoise op de Salon du CAL.[5] Naast zijn werk als kunstenaar was Schmitz in dienst bij de P&T Luxembourg.
Schmitz was ook actief in de klassieke muziek. Hij begon als jongenssopraan bij het mannenkoor in Moesdorf, hij kreeg later als dirigent de leiding over het koor. Schmitz' stem ontwikkelde zich tot een diepe bas en hij trad meermaals op als solozanger. In 1962 voegde hij zich bij het door Pierre Nimax sr. gevormd Quatuor Vocal du Luxembourg. Het kwartet had zo'n 30 optredens per jaar, maakte in 1979 een tournee door de Verenigde Staten en bracht een aantal lp's uit. In 1978 ontving Schmitz met zijn kwartetcollega's Nico Hames en Laurens Koster de gouden medaille van de Orde van de Eikenkroon.[6]
Guillaume Schmitz overleed op 61-jarige leeftijd.
Enkele werken
bewerkenOnderscheidigen
bewerken- 1954 Prix de la jeune peinture luxembourgeoise
- 1959 1e prijs Salon international des finances, Antwerpen[10]
- ↑ Jos Welter, red. (1993) Rétrospective : Cent ans d'art luxembourgeois 1893-1993. Luxemburg: Cercle Artistique de Luxembourg / Crauthem: Lux-Print. ISBN 2-919970-24-0.
- ↑ Lambert Herr (2001) Signatures, portraits et auto-portraits : artistes plasticiens au Luxembourg. Luxemburg: Éditions Saint-Paul. ISBN 2-87963-382-6. p. 300-302.
- ↑ "Kulturelles Leben", Luxemburger Wort, 14 mei 1948; "Luxemburger Kunst in Paris", Luxemburger Wort, 7 augustus 1948.
- ↑ J.-P. D., "Ausstellung Luxemburger Künstler in Mondorf", Luxemburger Wort, 11 augustus 1948; "L'Equipe Parisienne expose à Mondorf-les-Bains", Escher Tageblatt, 14 augustus 1948; "Trois peintres luxembourgeois exposent à Metz", Luxemburger Wort, 15 september 1948.
- ↑ Leo Kinsch, "Bilder, einsam im Gedränge", d'Letzeburger Land, 24 september 1954.
- ↑ "Ordre de la couronne de chêne", Luxemburger Wort, 21 juni 1978.
- ↑ J.T., "Die neuen Kreuzweg-Stationen in der Wiltzer Kirche", Luxemburger Wort, 13 januari 1955.
- ↑ "Ansprachen und Enthüllen der Fahne", Luxemburger Wort, 22 juli 1970.
- ↑ "Fahnenweihe beim Kinderchor aus Neudorf-Weimershof", Luxemburger Wort, 24 november 1980.
- ↑ "Salon international de Peintures et de Sculptures des Agents des Finances", Luxemburger Wort, 16 november 1959.