Lijst van landaanwinningsprojecten

In de Vlaamse kustvlakte en rondom Antwerpen bevinden zich vele polders. De totale oppervlakte van ingepolderd land is meer dan 50.000 hectare, ongeveer 1,5% van de Belgische oppervlakte.^[1] De voorhaven van Zeebrugge is in zee opgespoten.

In Noord-Duitsland is op vrij grote schaal land ingepolderd. Polders zijn vooral te vinden in Sleeswijk-Holstein (waar ze kogen worden genoemd) en in Nedersaksen.

Circa 7.150 km², een vijfde deel van Nederland, is uit de zee gewonnen, het grootste deel in de vorm van polders (indijkingen en droogmakerijen). De laatste jaren^{[(sinds) wanneer?]} wordt ook nieuw land opgespoten (Maasvlakte, IJburg, Marker Wadden e.d.)

Vooral in Engeland zijn reeds in de 16e en 17e eeuw grote gebieden droog gelegd. De Nederlandse ingenieur Cornelis Vermuyden heeft hierbij een grote rol gespeeld.

De oppervlakte van Bahrein is door landaanwinning (opspuiten) gegroeid van 410,0 km² in 1931 naar 665,3 km² in 1981 tot 741,4 km² in 2011.

In China heeft op grote schaal landaanwinning plaatsgevonden. Allereerst in de koloniale gebieden van Hongkong en Macau, na 1949 ook in Volksrepubliek. Bekende voorbeelden zijn Chek Lap Kok in Hongkong en de Yangshan Container Terminal te Shanghai. Alleen al tussen 1949 en 1990 bedraagt de oppervlakte van landaanwinning in China circa 12.000 km².^[15] De totale oppervlakte aan gewonnen land bedraagt circa 12.800 km², een grotere oppervlakte dan Nederland op zee heeft gewonnen. Ook voor de toekomst staan grote projecten op stapel zoals in de provincie Jiangsu, 1.817 km².

In Japan zijn op grote schaal landaanwinningsprojecten uitgevoerd. De totale oppervlakte aan polders bedraagt circa 2.500 km². Verder zijn ook projecten uitgevoerd door middel van het opspuiten van zand. De totale oppervlakte aan landwinning komt daarmee op circa 2.780 km².

Met bijna 400.000 mensen op slechts 298 km² in 2020 zijn de Malediven het tiende dichtstbevolkte land ter wereld. Met landaanwinning wordt ruimte gemaakt. In 2006 bedroeg de oppervlakte van de winningen circa 11 km²,^[17] zo'n 4% van het totale landoppervlak. Tien grote projecten vertegenwoordigden ruim de helft van die 11 km², maar meer dan 150 eilanden rapporteerden landaanwinning.^[17]

Evenals in het naburige Zuid-Korea zijn in Noord-Korea vele landaanwinningsprojecten uitgevoerd. Eilanden werden door dammen verbonden met de kust en baaien werden door middel van zeedijken afgesloten. De kustlijn is hiermee circa 500 kilometer verkort. In 1998 was reeds 266 km² drooggelegd.^[21]

In Singapore zijn op redelijk grote schaal landaanwinningsprojecten uitgevoerd. In totaal is 135 km² aan land gewonnen, op een totale oppervlakte van 702 km².

In Zuid-Korea zijn op grote schaal landaanwinningsprojecten uitgevoerd. De eerste vermeldingen van landaanwinning dateren uit 1232. Tussen 1917 en 1938 is circa 40.000 hectare drooggelegd en tussen 1945 en 2000 zelfs 76.000 hectare. De grootste polder is de Saemangeum-polder uit 2006. Om deze polder aan te kunnen leggen in een dijk in zee gelegd, die met 33,5 kilometer, zelfs nog iets langer is dan de Afsluitdijk. De totale oppervlakte komt uit op 1.752 km².