Wikipedia

Matt Bloom

Amerikaans American footballspeler en professioneel worstelaar

Matthew Jason (Matt) Bloom (Peabody (Massachusetts), 14 november 1972) is een Amerikaans trainer, voormalig professioneel worstelaar en National Football League (NFL)-speler die sinds 2012 actief is in de World Wrestling Entertainment. Hij vervuld zijn rol als hoofdtrainer bij het WWE Performance Center in Orlando, Florida.[1]

Matt Bloom
Matt Bloom
Persoonlijke informatie
Geboortenaam Matthew Jason Bloom
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Geboorteplaats Peabody (Massachusetts)
Geboortedatum 14 november 1972
Lengte 2,01 m
Gewicht 150 kg
Carrière
Debuut 1997
Ringnaam Albert (WWF/E)
Baldo (NWA)
Big Buford
Giant Bernard (AJPW)
Jason Albert (NXT)
Lord Tensai (WWE)
Prince Albert (WWF/E)
Rusher Road (NJPW)
Sweet T (WWE)
Tensai (WWE)
Trainer/coach Killer Kowalski
Dory Funk Jr.
Overige beroep(en) Professioneel worstelaar
(en) IMDb-profiel

Bloom is vooral bekend van zijn tijd bij WWE als Prince Albert, Albert en A-Train van 1999 tot 2004, Lord Tensai en Tensai van 2012 tot 2014, evenals voor zijn verschijning in Japan van 2005 tot 2012 in All Japan Pro Wrestling (AJPW), New Japan Pro Wrestling (NJPW) en Pro Wrestling Noah (Noah) as Giant Bernard. De kampioenschappen die bloom won in de loop van zijn carrière waren onder meer het GHC Tag Team Championship, het IWGP Tag Team Championship en het WWF Intercontinental Championship.

Professioneel worstel carrière

bewerken

Tussen 1997 en 2004 worstelde Bloom, onder de ringnamen Prince Albert, Albert en A-Train voor World Wrestling Federation/Entertainment.

Terugkeer naar WWE

bewerken

Lord Tensai (2012 - 2013)

bewerken

Op 2 april 2012 maakt Bloom zijn comeback in de WWE als het Japanse personage "Lord Tensai". Tensai was overslagen tot John Cena op 4 juni 2012 een wedstrijd tegen hem won.

Op 21 mei 2012 , bij een aflevering van Raw, kwam hij terug als "Tensai".[2] Gedurende 2012 begon Tensai steeds meer te verliezen van andere worstelaars, waarbij John Cena een van de eerste was die zijn win streak verbrak. Hij verloor ook een match tegen Sheamus voor het World Heavyweight Championship. Doordat hij zoveel verloor, liet hij zijn frustraties los op Sakamoto, waardoor Sakamoto niet meer met hem meekwam naar de ring. Op 29 juni 2012 won Tensai van Justin Gabriel om zijn losing streak te verbreken.[3] Doordat hij de match won, werd hij toegevoegd aan de Money in the Bank ladder match voor een wereldkampioenschapswedstrijd voor het World Heavyweight Championship.[4] Dolph Ziggler won de match. De volgende 3 maanden begon Tensai's losing streak weer. Hij verloor onder andere van worstelaars als, Tyson Kidd, Sin Cara, Randy Orton, en Ryback. Tensai verbrak zijn losing streak op een aflevering van SmackDown op 5 oktober 2012 waar hij won van Big Show.[5] De volgende week verloor hij weer van Sheamus. Op 18 november 2012 bij het Survivor Series pay-per-view evenement, nam Tensai deel aan 5-tegen-5 traditionele Survivor Series elimination match. Hij werd als tweede geëlimineerd, maar niet voordat Brodus Clay werd uitgeschakeld.[6] In december werd Tensai teruggebracht tot een komische act, waarbij Santino Marella hem 'Fat Albert' noemde voordat hij verder ging met het verslaan van Tensai.[7]

Team met Brodus Clay (2013 - 2014)

bewerken

Op 28 januari 2013, op een aflevering Raw, werd Tensai misleid om een lingerie te dragen tijdens een dance-off met Brodus Clay.[8] Twee dagen later won Tensai van Titus O'Neil in een één-op-één match. Clay kwam naar de ring om Tensai bij te staan. Hierdoor werden ze een tag team en wonnen van andere tag teams zoals Primo & Epico, Heath Slater & Jinder Mahal van 3MB en Team Rhodes Scholars (Cody Rhodes & Damien Sandow), met de laatste die plaats nam bij Elimination Chamber in de pre-show.[9][10][11] Op 22 maart 2013, aflevering van SmackDown, verloren Tensai en Clay van Team Rhodes Scholars in een tag team match na een inmenging van The Bella Twins. Tensai (nu ook wel Sweet T genoemd) en Clay maakten hun officiële tag-teamnaam 'Tons of Funk' bekend in de aflevering van 27 maart 2013 van programma Main Event, waar ze samen met The Funkadactyls (Cameron en Naomi) verloren van The Bella Twins en Team Rhodes Scholars.[12]

De twee teams zouden eigenlijk tegen elkaar gaan op WrestleMania 29 maar door tijdnoot ging dat niet door.[13] De match werd verplaats naar Raw waar de Tons of Funk en The Funkadactyls wonnen.[14]

Na een maand van afwezigheid, keerde Tons of Funk terug op 6 juni 2013 op een aflevering van het programma Superstars en wonnen van Primo & Epico.[15] Op 24 juni 2013 namen de Tons of Funk deel aan een Triple Threat tag team om Numer One Contender te worden voor het WWE Tag Team Championship.[16] In november 2013 begon het team instabiel te worden, omdat Clay boos en jaloers werd op het debuut van Xavier Woods. Toen Clay meer als een heel ging begon te vertonen, zoals het herhaaldelijk aanvallen van Woods nadat hij Woods in een wedstrijd had verslagen, trokken Tensai en de Funkadactyls langzaam van hem weg.[17][18] Bij TLC: Tables, Ladders & Chairs ging Clay tegen Woods 'partner, R-Truth en viel voortdurend Truth aan in plaats van voor een overwinning te gaan, met als resultaat dat Tensai en de Funkadactyls uit protest vertrokken en Clay vervolgens de wedstrijd verloor. In de aflevering van 20 december 2013 van SmackDown, won Tensai van Clay in een één-op-één wedstrijd na een afleiding van Woods en The Funkadactyls.[19]

Pensioen en trainer (2014 - heden)

bewerken

Toen Tons of Funk niet meer bestond, werd Bloom van TV weggehaald. In januari 2014 begon hij te werken bij WWE's opleidingscentrum NXT als commentator onder de ringnaam Jason Albert.[20] Op 7 augustus 2014 besloot Bloom te stoppen met in-ring competitie en kondigde aan dat hij als trainer gaat werken bij het WWE Performance Center.[20][21] Op 6 maart 2015 werd Bloom gepromoveerd tot interim NXT-hoofdtrainer na het vertrek van Bill DeMott.[20][22] Op 19 mei 2015 werd Bloom officieel de hoofdtrainer NXT.[20][23]

In het worstelen

bewerken
  • Finishers
    • Als Prince Albert / Albert / A-Train / Tensai
      • Baldo Bomb (WWF) / Derailer (WWE)
      • Train Wreck
    • Als Giant Bernard
      • Bernard Bomb
      • Bernard Driver
  • Signature moves
    • Bicycle kick
    • Corner slingshot splash
    • Decapitator (Hangman catapult)
    • Delayed double underhook suplex
    • Fireman's carry neckbreaker
    • Giant swing
    • Pumphandle slam
    • Running splash
    • Swinging side slam
  • Managers

Prestaties

bewerken
  • Impact Zone Wrestling
    • IZW Heavyweight Championship (1 keer)
  • Elite Xtreme Wrestling
    • EXW Tag Team Championship (1 keer)
  • New Japan Pro Wrestling
    • IWGP Tag Team Championship (2 keer) - 1x met Travis Tomko en 1x met Karl Anderson.
    • G1 Climax Tag League (2007) met Travis Tomko
    • G1 Climax Tag League (2009) met Karl Anderson
    • New Japan Cup (2006)
  • Nikkan Sports
    • Best Tag Team Award (2007) met Travis Tomko
    • Best Tag Team Award (2011) met Karl Anderson
  • Power Pro Wrestling
    • PPW Heavyweight Championship (1 keer)
    • PPW Young Guns Championship (1 keer)
  • Pro Wrestling Illustrated
    • Gerangschikt op #32 van de top 500 single worstelaars in de PWI Top 500 in 2001.
  • Pro Wrestling Noah
    • GHC Tag Team Championship (1 keer) - met Karl Anderson
  • World Wrestling Federation
  • Wrestling Observer Newsletter
    • Tag Team of the Year (2001) - met Karl Anderson
bewerken

Referenties

bewerken
  1. ↑ (en) Justin Barrasso, Matt Bloom discusses his wrestling career, life as NXT head trainer and Finn Balor's rise to stardom. www.si.com (10 augustus 2017). Gearchiveerd op 11 november 2020. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  2. ↑ (en) James Caldwell, CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 5/21: Ongoing "virtual-time" coverage of live Raw #990 - Over the Limit PPV fall-out. Pro Wrestling Torch (21 mei 2012). Geraadpleegd op 16 december 2020.
  3. ↑ (en) Paul Nemer, Smackdown Results – 6/29/12. www.wrestleview.com (30 juni 2012). Gearchiveerd op 18 april 2021. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  4. ↑ (en) Greg Parks, PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 6/29: Ongoing "virtual time" coverage of the show, including Triple Threat match for the World Title. Pro Wrestling Torch (29 juni 2012). Geraadpleegd op 16 december 2020.
  5. ↑ (en) Jason Namako, Smackdown Results – 10/5/12. www.Wreslteview.com (5 oktober 2012). Gearchiveerd op 18 april 2021. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  6. ↑ (en) Tim Keeney, WWE Survivor Series 2012 Results: Winners, Twitter Reaction and Highlights. Bleacher Report (19 november 2012). Gearchiveerd op 14 april 2021. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  7. ↑ (en) EXCLUSIVE: Former WWE star Snitsky details why he left WWE, frustration with Creative process, what does he think of Tensai being turned into comedy act?. Pro Wrestling Torch (7 februari 2013). Geraadpleegd op 16 december 2020.
  8. ↑ (en) Travis Taylor, Tensai: Will His New Dancing Gimmick Finally Win over the Fans?. Bleacher Report (7 februari 2013). Gearchiveerd op 11 april 2021. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  9. ↑ (en) Paul Nemer, WWE RAW Results – 2/11/13 (Rock, Punk square off again). www.wrestleview.com (12 februari 2013). Gearchiveerd op 18 april 2021. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  10. ↑ (en) Adamw, WWE Smackdown Results (2/15/13) - JeriKO'd. www.wrestlingnewsworld.com (15 februari 2013). Gearchiveerd op 22 april 2021. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  11. ↑ (en) Alex Musso, WWE Elimination Chamber 2013 Results: Match-by-Match Breakdown from Sunday's PPV. Bleacher Report (18 februari 2013). Gearchiveerd op 14 april 2021. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  12. ↑ (en) Cassidy, WWE Main Event Results: March 27, 2013. Cult of Whatever (27 maart 2013). Gearchiveerd op 5 december 2020. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  13. ↑ (en) Sharon Glencross, Wrestlers Comment on Getting Bumped off WrestleMania 29 Card. Bleacher Report (9 april 2013). Gearchiveerd op 11 april 2021. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  14. ↑ (en) Paul Nemer, WWE RAW Results - 4/8/13 (New World Champion). www.wrestleview.com (9 april 2013). Gearchiveerd op 18 april 2021. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  15. ↑ (en) Arjun R, WWE Superstars Results: 6th June, 2013. Sportskeeda (7 juni 2013). Gearchiveerd op 18 april 2021. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  16. ↑ Richard Trionfo, WWE RAW REPORT: DANIEL BRYAN VERSUS RANDY ORTON; JOHN CENA ADDRESSES MARK HENRY; CM PUNK AND PAUL HEYMAN EXPLAIN THEIR SITUATION; WWE TITLE MONEY IN THE BANK MATCH PARTICIPANTS ANNOUNCED; MARK HENRY DOES WHAT HE DO; #1 CONTENDER FOR TAG TITLES; AND DANIEL BRYAN VERSUS RANDY ORTON | PWInsider.com. www.pwinsider.com (24 juni 2013). Gearchiveerd op 13 september 2023. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  17. ↑ WWE, A backstage confrontation occurs between Brodus Clay and Xavier Woods: SmackDown, November 29, 2013. YouTube (29 november 2013). Gearchiveerd op 30 januari 2021. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  18. ↑ WWE, Xavier Woods vs. Brodus Clay: Raw, Dec. 9, 2013. YouTube (9 december 2013). Gearchiveerd op 12 januari 2021. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  19. ↑ WWE, Tensai vs. Brodus Clay: SmackDown, Dec. 20, 2013. YouTube (20 december 2013). Gearchiveerd op 18 november 2020. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  20. ↑ a b c d (en) Erik Beaston, Full Career Retrospective and Greatest Moments for Albert. Bleacher Report (3 juni 2015). Gearchiveerd op 14 april 2021. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  21. ↑ WWE, Jason Albert talks about the WWE Performance Center - Video Blog: Aug. 7, 2014. YouTube (7 augustus 2014). Gearchiveerd op 1 september 2021. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  22. ↑ (en) Colin Vassallo, Matt Bloom appointed interim head trainer at WWE Performance Center. Wrestling-Online.com (7 maart 2015). Gearchiveerd op 18 september 2020. Geraadpleegd op 16 december 2020.
  23. ↑ (en) Dave Scherer, WWE ANNOUNCES TWO APPOINTMENTS IN RUNNING NXT/DEVELOPMENTAL | PWInsider.com. www.pwinsider.com (19 mei 2015). Gearchiveerd op 29 november 2020. Geraadpleegd op 16 december 2020.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Matt_Bloom&oldid=67543754"