Dach mansardowy
Dach mansardowy – typ dachu łamanego[1][2], w którym każda z połaci składa się z dwóch części: górnej – o mniejszym kącie nachylenia oraz dolnej – stromej, co zwiększa możliwości użytkowania poddasza[3]. Dach mansardowy może być dachem dwu- lub czterospadowym.
Spopularyzował to rozwiązanie konstrukcyjne François Mansart (1598–1666), francuski architekt okresu baroku, który wykorzystał poddasze jako część użytkową[4]. Dach mansardowy cieszył się także popularnością we Francji w czasach II Cesarstwa i rządów Napoleona III. Francuski dach mansardowy charakteryzuje się nachyleniem dolnej połaci około 60°, zaś górnej - około 30°.
Dachy mansandrowe są charakterystyczne dla budownictwa na Górnym Śląsku. Współcześnie inwestorzy, świadomi górnośląskiego dziedzictwa, również budują z poszanowaniem tej tradycji architektonicznej[5].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 81. ISBN 83-01-12365-6.
- ↑ Witold Szolginia: Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich. Architektura i Budownictwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1975, s. 69.
- ↑ Wacław Żenczykowski: Budownictwo Ogólne. T. 2/1 - Elementy i konstrukcje budowlane. Warszawa: Arkady, 1990, s. 453. ISBN 83-213-3473-3.
- ↑ Wojciech Skowroński: Ilustrowany leksykon architektoniczno-budowlany. Warszawa: Arkady, 2008, s. 59. ISBN 978-83-213-4515-4.
- ↑ Dach mansardowy wraca po latach. [w:] jakbudowac.pl [on-line]. 2016-11-21. [dostęp 2018-01-05]. (pol.).