Kurt Renner
Kurt Renner (ur. 15 września 1886 w Plauen, zm. 26 sierpnia 1943 pod Ożarowem) – niemiecki wojskowy, generał porucznik, dowódca 211 Dywizji Piechoty do lutego 1942, a następnie 174 Dywizji Rezerwowej Wehrmachtu. Najwyższy rangą niemiecki oficer zabity przez polskie podziemie w czasie II wojny światowej[1][2][3][4].
 generał porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 września 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 sierpnia 1943 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1906–1943 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy | |
.svg){kind=small}
Śmierć
edytujDowódcą akcji był Tomasz Wójcik ps. „Tarzan” z Narodowych Sił Zbrojnych, który 26 sierpnia 1943 urządził zasadzkę na transport 14 Polaków aresztowanych przez Gestapo w Ożarowie. Okazało się jednak, że Niemcy zmienili plany i transport odbył się inną drogą do więzienia w Opatowie. Partyzanci szykowali się już do wymarszu, gdy usłyszeli nadjeżdżające samochody:
„Tarzan” rozpoznaje przez lornetkę mundurowych Niemców. Przebrany za żandarma „Urwis” podnosi „lizak” i zatrzymuje samochody. Niemcy zorientowali się jednak, że to zasadzka. Kilku SS–manów zdążyło uskoczyć do rowu i otworzyć do partyzantów ogień. „Tarzan” nie rezygnuje z walki. Widzi wśród Niemców generała i za wszelką cenę chce go dostać. Przeskakuje przez szosę. Niemcy dostawszy się w dwa ognie, są bezradni. Bronią jednak generała do upadłego. W końcu generał ginie od serii „Tarzana”. Partyzanci zdobywają cztery mp, 8 pistoletów i ważne dokumenty.
Wraz z Rennerem śmierć poniosło dwóch oficerów sztabowych i pięciu ochraniających ich żołnierzy Waffen-SS[5].
Upamiętnienie
edytujW miejscu akcji ustawiony jest głaz narzutowy z pamiątkową tablicą informacyjną, przypisującą atak oddziałowi NOW–AK pod dowództwem „Tarzana”[6], i dwa drewniane krzyże. W rzeczywistości, do momentu zameldowania się Janowi Piwnikowi ps. „Ponury” przez jego dowódcę, był to oddział Akcji Specjalnej Narodowych Sił Zbrojnych[1][7][8][9]. Atak na gen. Rennera przypisywano czasem innym organizacjom podziemnym, gdyż w czasach PRL cenzura nie dopuszczała do publikacji pozytywnych informacji o NSZ. Przeprowadzenie akcji przypisywali sobie także komuniści[10].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Paweł Wieczorkiewicz: Historia polityczna Polski 1935-1945, 2005. s. 402.
- ↑ Find A Grave – Gen Kurt Renner [dostęp 2014-06-05].
- ↑ M.J. Chodakiewicz, J. Mysiakowska-Muszyńska, W.J. Muszyński, Polska dla Polaków! Kim byli i są polscy narodowcy, Poznań 2015, s. 260.
- ↑ M.M.O. Gniadek-Zieliński, Narodowe Siły Zbrojne 1942-1947, Warszawa 2017, s. 319
- ↑ Rafał Natorski: Generał w zasadzce
- ↑ Ożarów. Pomnik upamiętniający czyn zbrojny [zarchiwizowane 2019-11-16].
- ↑ Marek Jan Chodakiewicz: Narodowe Siły Zbrojne. "Ząb" przeciw dwu wrogom. Wyd. 2. Warszawa: 2005, s. 107, 112, 127. ISBN 83-911097-1-2.
- ↑ Leszek Żebrowski: Akcja Specjalna Narodowych Sił Zbrojnych. W: Encyklopedia Białych Plam. T. 1. PWE, s. 73.
- ↑ Sebastian Bojemski: Narodowe Siły Zbrojne. Warszawa: 2009, s. 33, 114. ISBN 978-83-60335-78-9.
- ↑ Łukasz Kaźmierczak, Widziałem wiele fałszerstw, Przewodnik Katolicki, 2005 [zarchiwizowane 2013-11-13], wywiad z Leszkiem Żebrowskim.