Starszy kapral

Starszy kapral
Wojska Lądowe
	Aktualne oznaczenie stopnia
	; naramiennik
	; kurtka nieprzemakalna

Starszy kapral (st. kpr.) – wojskowy stopień podoficerski w polskich Wojskach Lądowych i Siłach Powietrznych, odpowiadający starszemu matowi w Marynarce Wojennej. Niższym stopniem jest kapral, a wyższym plutonowy, Jego odpowiedniki znajdują się także w siłach zbrojnych innych państw.

W Wojsku Polskim wprowadzony w 1967 roku^[1].

W Siłach Zbrojnych PRL należał do grupy podoficerów młodszych^[2].

Obecnie podoficer w tym stopniu jest żołnierzem zawodowym, pełniącym najczęściej służbę na stanowisku dowódcy drużyny, załogi, obsługi. Oznakami tego stopnia są trzy poziome belki.

Stopień starszego kaprala występuje również w Służbie Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu. Odpowiednikiem tego stopnia w Państwowej Straży Pożarnej jest starszy sekcyjny. W policji odpowiednikiem tego stopnia jest sierżant Policji^[3].

Obecnie posiada zaszeregowanie dla grupy uposażenia nr 3, a w kodzie NATO określony jest jako OR-04.

Oznaczenia

Oznaczeniem stopnia w Wojsku Polskim są trzy poziome belki w kolorze srebrnym na naramiennikach i otoku czapki^[1].

Zgodnie z przepisami ubiorczymi żołnierzy Wojska Polskiego z 1972 roku starszy kapral nosił na przodzie otoku czapki garnizonowej wykonane z taśmy dystynkcyjnej^[a] trzy paski długości 3 cm i szerokości 5 mm; odstęp między paskami wynosił 2 mm; na naramiennikach kurtek trzy paski szerokości 8 mm, podwinięte obydwoma końcami pod naramiennik (po 1 cm), pierwszy naszyty w odległości 2 cm od miejsca wszycia rękawa, a kolejne w odległości 4 mm, w kierunku guzika naramiennika^[4].

Uwagi

↑ Podoficerowie zasadniczej służby wojskowej, żołnierze rezerwy i studenci odbywający wojskowe szkolenie w ramach studium wojskowego nosili paski z taśmy dystynkcyjnej z kolorowym brzegiem: w wojskach lądowych – koloru czerwonego, w jednostkach wojsk obrony wewnętrznej – koloru granatowego.

Przypisy

↑ ^a ^b Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. s. 411.
↑ Podręcznik dowódcy drużyny. s. 65.
↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 lutego 2019 r. w sprawie stopni wojskowych, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Służby Celno-Skarbowej, Państwowej Straży Pożarnej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego i Służby Kontrwywiadu Wojskowego odpowiadających stopniom policyjnym (Dz.U. z 2019 r. poz. 331).
↑ Przepisy ubiorcze żołnierzy Wojska Polskiego z 1972 roku. s. 49-55.

Bibliografia

Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979.
Ministerstwo Obrony Narodowej; Inspektorat Szkolenia: Podręcznik dowódcy drużyny; Szkol. 378/69. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
Przepisy ubiorcze żołnierzy Wojska Polskiego; sygn. Mund. 45/71/III. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1972.

[4] Podoficerowie zasadniczej służby wojskowej, żołnierze rezerwy i studenci odbywający wojskowe szkolenie w ramach studium wojskowego nosili paski z taśmy dystynkcyjnej z kolorowym brzegiem: w wojskach lądowych – koloru czerwonego, w jednostkach wojsk obrony wewnętrznej – koloru granatowego.

[lex-1] Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. s. 411.

[2] Podręcznik dowódcy drużyny. s. 65.

[3] Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 lutego 2019 r. w sprawie stopni wojskowych, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Służby Celno-Skarbowej, Państwowej Straży Pożarnej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego i Służby Kontrwywiadu Wojskowego odpowiadających stopniom policyjnym (Dz.U. z 2019 r. poz. 331).

[5] Przepisy ubiorcze żołnierzy Wojska Polskiego z 1972 roku. s. 49-55.

[1]