Thomas Brassey

Brassey odebrał wykształcenie w Rugby School i w University College w Oksfordzie. Studiował tam prawo i historię nowożytną. Uczelnię ukończył w 1859 r. Jego ojciec był konstruktorem linii kolejowych więc młodszy Brassey wakacje spędzał w Plymouth lub we Francji. Z tych wakacji pozostało mu zamiłowanie do morza i biegła znajomość języka francuskiego. Interesował się żeglarstwem i rok po ukończeniu studiów został przyjęty do Royal Yacht Squadron. Zdecydował się również rozpocząć karierę prawniczą. W 1866 r. został powołany do prawniczej korporacji, ale rychło zmienił zamiary i porzucił prawo dla polityki.

Już w 1861 r. startował bez powodzenia w wyborach do Izby Gmin w okręgu Birkenhead jako kandydat Partii Liberalnej. Dopiero w czerwcu 1865 r. wybrał wyborczy w okręgu Devonport, ale już kilka tygodni później rozpisano nowe wybory i Brassey nie jest uwzględniany na liście deputowanych tej kadencji. Wybory powszechne Brassey przegrał. Bez powodzenia startował również w wyborach uzupełniających w okręgu Sandwich w 1866 r. Dopiero w 1868 r. uzyskał miejsce w Izbie Gmin wygrywając wybory w okręgu Hastings. Okręg ten reprezentował do 1886 r.

Do 1880 r. Brassey zajmował się w parlamencie kwestiami o których miał największą wiedzę, tzn. płacami, poziomem życia klasy pracującej oraz kwestiami zatrudnienia. Poza tym jego dziedzinami były: sprawy morskie, administracja stoczniami, płace dla marynarzy, budownictwo okrętowe, organizacja rezerw marynarki oraz utworzenie Ochotniczej Artylerii Marynarki Wojennej (Royal Navy Volunteer Artillery), co nastąpiło w 1873 r. Opublikował również serię prac dotyczących spraw robotniczych i morskich. Były to: Work and Wages (1872 r.), Foreign Work and English Wages (1879 r.), British Seamen (1877 r.), The British Navy (1882–1883), encyklopedia w pięciu tomach, oraz Sixty Years of Progress (1904 r.). Brassey publikował również artykuły prasowe na wyżej wymienione tematy, pisał listy do The Timesa, pamflety oraz wygłaszał odczyty. Każdą przerwę w pracach parlamentu wykorzystywał na żeglarstwo. W latach 1876–1877 przedsięwziął podróż dookoła świata, którą opisał następnie w książce Sunbeam R.Y.S., opublikowanej kilka miesięcy po śmierci Braseya. W 1916 r. przekazał swój ulubiony jacht rządowi Indii, gdzie służył jako okręt szpitalny podczas wojny.

W 1880 r. Brassey został członkiem drugiego rządu Williama Ewarta Gladstone’a jako cywilny lord Admiralicji. Był nim do 1884 r. W 1881 r. otrzymał tytuł szlachecki. 24 maja został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Łaźni za zasługi dla marynarki. W 1884 r. został parlamentarnym sekretarzem przy Admiralicji i był nim do wyborczej porażki liberałów w 1885 r. W 1886 r. rozpoczął wydawanie Naval Annual, corocznego źródła informacji na tematy morskie. W tym samym roku przegrał wybory powszechne. Został jednak kreowanym baronem Brassey i zasiadł w Izbie Lordów.

W latach 1893–1895 Brassey był Lordem-in-Waiting królowej Wiktorii. W 1895 r. został gubernatorem Wiktorii. Na tym stanowisku odebrał poważną rolę w pracach nad powstaniem federacji australijskich kolonii. Królowa podpisała Commonwealth Act w kilka miesięcy po zakończeniu kadencji Brasseya w 1900 r.

Po powrocie do Wielkiej Brytanii był gorliwym obrońcą, zarówno w Izbie Lordów jak i w Instytucie Budownictwa Morskiego, którego był przewodniczącym w latach 1893–1896, wykorzystywania uzbrojonych statków handlowych w celu ochrony brytyjskich linii komunikacyjnych i handlowych. Preferował doskonalenie posiadanego uzbrojenia, sceptycznie odnosił się do nowinek technicznych. Opowiadał się za ponownym uzbrojeniem starych pancerników oraz wykorzystywaniem rybaków jako rezerwowy personel marynarki.

29 czerwca 1906 r. Brassey został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Łaźni. Był ponadto kawalerem Legii Honorowej i Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoskiej. W latach 1908–1913 był lordem strażnikiem Pięciu Portów. 5 lipca 1911 r., z okazji koronacji króla Jerzego V, został kreowany hrabią Brassey i wicehrabią Hythe. Zmarł 23 lutego 1918 r.

Brassey był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się 9 października 1860 r. w kościele św. Jerzego na Hanover Square w Londynie z Anną Allnutt (7 października 1839 – 14 września 1887), córkę Johna Allnutta i Elizabeth Burnett, córki Johna Burnetta. Thomas i Anna mieli razem jednego syna i cztery córki:

• Thomas Allnutt Brassey (7 marca 1863 – 12 listopada 1919), 2. hrabia Brassey
• Mabel Annie Brassey (1865 – 18 lutego 1927), odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Imperium Brytyjskiego, żona Charlesa Augustusa Egertona, miała dzieci
• Constance Alberta Brassey (1868 – 24 stycznia 1873)
• Muriel Agnes Brassey (1872 – 8 sierpnia 1930), żona Gilberta Sackville, 8. hrabiego De La Warr, miała dzieci
• Marie Adelaide Brassey (1875 – 30 stycznia 1960), odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Imperium Brytyjskiego, żona Freemana Freemana-Thomasa, 1. markiza Willingdon, miała dzieci

18 września 1890 r. w kościele św. Pawła w Londynie poślubił Sybil Capell (29 listopada 1858 – 20 lutego 1934), córkę Arthura Capella, wicehrabiego Malden, i Emmy Meux, córki sir Henry’ego Meuxa, 1. baroneta. Thomas i Sybil mieli razem jedną córkę:

• Helen de Vere Brassey (4 września 1892 – 30 czerwca 1971), żona podpułkownika sir Johna Murraya, nie miała dzieci

Tytuł hrabiowski po śmierci Brasseya odziedziczył jego najstarszy syn. Pogrzeb hrabiego odbył się 27 lutego 1918 r. w Catsfield w hrabstwie Sussex.

• B.R. Penny: Brassey, Thomas (1836–1918). [w:] Australian Dictionary of Biography [on-line]. Australian National University. [dostęp 2012-01-07]. (ang.).