Przejdź do zawartości

Ulica Kowelska w Warszawie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Ulica Kowelska w Warszawie
Nowa Praga
Ilustracja
Ulica Kowelska przy ul. Strzeleckiej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Przebieg
ul. Kowieńska
ul. Strzelecka
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Ulica Kowelska w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Kowelska w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Kowelska w Warszawie”
Ziemia52°15′44,1″N 21°02′26,1″E/52,262245 21,040596
Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Kowelska – ulica w dzielnicy Praga-Północ w Warszawie.

Opis

Ulica została przeprowadzona w 1861 jako jedna z ulic Nowej Pragi[1]. Pierwotnie nosiła nazwę Wspólna i do ok. 1875 była rozparcelowana wyłącznie po stronie nieparzystej (zachodniej)[1]. Przejęcie w 1875 przez Zarząd Warszawskiego Okręgu Wojskowego terenów po zachodniej stronie dzisiejszej ul. 11 Listopada spowodowało ekspansję zabudowy w kierunku wschodnim i parcelację terenu także po parzystej stronie ulicy[1].

W 1891 ulica wraz z całą Nową Pragą została przyłączona do Warszawy, w związku z czym zmieniono jej nazwę na Kowelska, gdyż w śródmieściu istniała już ulica Wspólna[1]. Nazwa pochodzi od miasta Kowel[2].

W 1924 większość terenu między ulicami Kowelską i Środkową, na którym wcześniej znajdowały się składy drewna spółki „Endelman i Papierny”[3], przejął magistrat z przeznaczeniem na budowę szkoły[4]. Do wzniesionego w latach 1934−1935 nowoczesnego budynku przeniesiono z czynszowych kamienic[3] szkoły powszechne nr 48, 89 i 136[5][6].

W latach 30. planowano przedłużenie ulicy w kierunku północnym, ale ten projekt nie został zrealizowany[7].

W czasie II wojny światowej ulica uniknęła poważniejszych zniszczeń[7]. W 1945 roku w kamienicy nr 4 mieściła się pierwsza siedziba Biura Odbudowy Stolicy[8].

Po 1945 zlikwidowano istniejącą przy ulicy drewnianą zabudowę[7].

W kulturze

Wzniesiona w latach 1911−1912 kamienica Marii Kossakowskiej (nr 6) „zagrała” filmową kamienicę przy ul. Złotej 25 w drugiej części serialu Dom[9][10].

Ważniejsze obiekty

Przypisy

  1. ↑ a b c d Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 6. Kępna–Koźmińska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2000, s. 259. ISBN 83-88372-04-4.
  2. ↑ Dorota Wilkiewicz: Ulice i uliczki naszej Pragi. Warszawa: Towarzystwo Przyjaciół Pragi, 1999, s. 56. ISBN 83-906889-2-1.
  3. ↑ a b Michał Pilich: Ulice Nowej Pragi. Warszawa: Veda, 2003, s. 137. ISBN 978-83-61932-08-6.
  4. ↑ Jerzy Kasprzycki: Korzenie miasta. Tom III Praga. Warszawa: Wydawnictwo Veda, 2004, s. 157. ISBN 978-83-61932-03-1.
  5. ↑ Historia szkoły. [w:] LXXVI Liceum Ogólnokształcące im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie [on-line]. [dostęp 2022-01-09].
  6. ↑ Ryszard Mączewski: Warszawa między wojnami. Łódź: Księży Młyn, 2009, s. 124. ISBN 978-83-61253-51-8.
  7. ↑ a b c Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 6. Kępna–Koźmińska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2000, s. 260. ISBN 83-88372-04-4.
  8. ↑ Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 120. ISBN 978-83-280-3725-0.
  9. ↑ Jerzy S. Majewski: Spacerownik. Warszawa w filmie. Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2016, s. 318. ISBN 978-83-268-2388-6.
  10. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 6. Kępna–Koźmińska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2000, s. 263. ISBN 83-88372-04-4.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ulica_Kowelska_w_Warszawie&oldid=69497168”