Ulica Franciszka Ksawerego Dmochowskiego w Warszawie
| Solec | |||||||||||||
 Ulica Franciszka Ksawerego Dmochowskiego przy ul. Rozbrat | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Długość |
100 m[1] | ||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||
 52°13′33,3″N 21°02′08,3″E/52,225917 21,035639
| |||||||||||||
Ulica Franciszka Ksawerego Dmochowskiego – ulica warszawskiego osiedla Solec, biegnąca od ul. Miechowskiej do ul. Rozbrat.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Ulica Dmochowskiego została wytyczona około roku 1927 jako odcinek ul. Miechowskiej wraz z parcelacją okolicznych gruntów. Od roku 1931 odcinek od ul. Rozbrat do załamania biegu ulicy usamodzielnił się jako ulica Dmochowskiego, którą planowano wydłużyć aż do ul. Czerniakowskiej. Na przecięciu z ul. Koźmińską planowano wytyczenie placyku, jednak realizacja tych planów nie doszła nigdy do skutku.
W latach 1928-32 w parzystej pierzei ulicy według projektu Tadeusza Majewskiego i Franciszka Eychhorna wzniesiono gmachy II Miejskiego Gimnazjum Żeńskiego im. J. Kochanowskiego, przypisane numeracji ul. Rozbrat. Przeciwną stronę ulicy zabudowano w latach 1935–1937 utylitarnymi kamienicami, których fasady uległy degradacji z powodu niedbałych remontów w latach powojennych.
24 września 1943 na rogu ulic Dmochowskiego i Rozbrat został zastrzelony przez żołnierzy Agatu mieszkający w kamienicy pod nr. 2 zastępca komendanta Gęsiówki SS-Hauptscharführer August Kretschmann[2].
W roku 1944 częściowemu zburzeniu uległa zabudowa narożnych posesji u zbiegu z ul. Rozbrat; po odbudowie kamienice otrzymały wykończenie wykonane tanim kosztem.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mapa Warszawy [online], Urząd m.st. Warszawy [dostęp 2023-11-22].
- ↑ Piotr Stachniewicz: „Parasol“. Dzieje oddziału do zadań specjalnych Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1984, s. 188-200. ISBN 83-211-0273-5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy, tom 3. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 16. ISBN 83-906629-2-2.