Joel i Ethan Coenowie

Ten artykuł od 2024-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

bracia Coen

Ethan (po lewej) i Joel Coenowie (Cannes 2015)
Zawód	reżyser scenarzysta montażysta producent filmowy
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Joel Coen

Prawdziwe imię i nazwisko	Joel Daniel Coen
Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1954 St. Louis Park
Współmałżonek	Frances McDormand
Lata aktywności	od 1984
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Ethan Coen

Prawdziwe imię i nazwisko	Ethan Jesse Coen
Data i miejsce urodzenia	21 września 1957 St. Louis Park
Współmałżonek	Tricia Cooke
Lata aktywności	od 1984
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Joel i Ethan Coenowie (znani także jako Bracia Coen) – amerykańscy filmowcy, scenarzyści, reżyserzy i producenci. Laureaci czterech Oscarów.

Joel Coen urodził się 29 listopada 1954, jego młodszy brat Ethan 21 września 1957. Razem tworzą duet artystyczny znany z wysmakowanych plastycznie, różnorodnych stylistycznie filmów, w których odświeżają znane schematy i swobodnie mieszają gatunki.

Żoną Joela jest aktorka Frances McDormand, często grająca w ich filmach.

Debiutowali w 1984 filmem Śmiertelnie proste, następnie zrealizowali szaloną komedię Arizona Junior (1987) oraz stylowy czarny kryminał Ścieżka strachu (1990). Czarna komedia Barton Fink (1991) przyniosła im Złotą Palmę na 44. MFF w Cannes. Bohaterem filmu (w roli tytułowej John Turturro) jest utalentowany dramaturg, który przybywa do Hollywood, zamieszkuje w podejrzanym hotelu i zostaje autorem scenariuszy w jednej z wytwórni filmowych. Barton Fink, będący satyrą na przemysł filmowy, składa się z ciągu groteskowych, niekiedy makabrycznych scen i przytłacza gęstą atmosferą.

Kolejnym nagradzanym filmem Coenów było Fargo (1996) Opowiadają w nich historię nieudanego porwania dla okupu i ciężarnej policjantki z małego miasteczka, prowadzącej śledztwo w tej sprawie. Grająca policjantkę McDormand zdobyła Oscara dla aktorki w roli głównej, a bracia odebrali statuetkę za scenariusz.

Po wielkim sukcesie Fargo bracia wracają do eksperymentów z tradycyjnymi filmowymi formami. Powstają: postmodernistyczna komedia Big Lebowski (1998), mający cechy musicalu komediodramat Bracie, gdzie jesteś? (2000), rozgrywający się na amerykańskim Południu w czasach wielkiego kryzysu i fabularnie nawiązujący do Odysei Homera, oraz czarno-biały Człowiek, którego nie było (2001).

Filmami Okrucieństwo nie do przyjęcia (2003) oraz Ladykillers, czyli zabójczy kwintet (2004) bracia zbliżyli się do komercyjnych rejonów kina. Pierwszy był komedią romantyczną z Catherine Zeta-Jones i George’em Clooneyem, a drugi remakiem klasycznego angielskiego filmu Jak zabić starszą panią.

Jednym z ich największych sukcesów był film To nie jest kraj dla starych ludzi (2007), który nagrodzono aż czterema Oscarami. Trzy z nich otrzymali bracia Coen: za scenariusz adaptowany (na podstawie powieści Cormaca McCarthy’ego), reżyserię oraz jako współproducenci najlepszego filmu roku. Czwarta statuetka trafiła do Javiera Bardema za najlepszą rolę drugoplanową.

Bracia wspólnie przewodniczyli jury konkursu głównego na 68. MFF w Cannes (2015).