Oganeson

Oganesona
	118 Tenesoa ← Oganesona → Ununenioa
; 118	Og
Ezaugarri orokorrak
Izena, ikurra, zenbakia	Oganesona, Og, 118
Serie kimikoa	Gas nobleak
Taldea, periodoa, orbitala	18, 7, p
Masa atomikoa	294 g/mol
Konfigurazio elektronikoa	[Rn] 7s2 5f14 6d10 7p6 (iragarpena)
Elektroiak orbitaleko	2, 8, 18, 32, 32, 18, 8 (iragarpena)
Propietate fisikoak
Egoera	solido (iragarpena)
Dentsitatea	(0 °C, 101,325 kPa) 4,9 -5,1 (iragarpena) g/L
Irakite-puntua	320–380 K; (110 °C, 220 °F)
Bero espezifikoa	(25 °C) 23.5 (estrapolazioa) J·mol−1·K−1
Propietate atomikoak
Oxidazio-zenbakia(k)	0, +2, +2
Ionizazio-potentziala	1.a: 820-1130 kJ/mol (kalkulatua); 2.a: 1450 kJ/mol (estrapolatua)
Erradio atomikoa (batezbestekoa)	(aurreikusia) 152 pm
Erradio kobalentea	(estrapolatua) 230 pm
Isotopo egonkorrenak

Oganesona —2016 arte, ununoktio izenaz ere ezaguna^[5]— elementu kimiko sintetiko bat da, Og ikurra eta 118 atomo-zenbakia dituena. Orain arte sintetizatu den elementurik pisutsuena da eta zazpigarren periodoko azken elementua da. XVIII. taldeko elementu sintetiko bakarra da.

Izena, Yuri Oganessian errusiar fisikari nuklearraren omenez jarri zioten 2016an^[5]. 2015eko abenduan, IUPACek eta IUPAPek elementu kimiko honen aurkikuntza onartu zuten.^[6]

Oganesonaren atomoa erradiaktiboa da eta oso ezegonkorra, horregatik, 2002tik hiruzpalau atomo aurkitu dira ²⁹⁴Og isotopotik. Hasieran, gas bat izango zela pentsatzen zen, baina orain, baldintza normaletan, solido bat dela suposatzen da.

Erreferentziak

↑ ^a ^b Nash, Clinton S.. (2005). «Atomic and Molecular Properties of Elements 112, 114, and 118» Journal of Physical Chemistry A 109 (15): 3493–3500. doi:10.1021/jp050736o. PMID 16833687..
↑ Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria. (2006). Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean eds. The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements. (3. argitaraldia) Dordrecht: Springer Science+Business Media ISBN 1-4020-3555-1..
↑ Bonchev, Danail; Kamenska, Verginia. (1981). «Predicting the Properties of the 113–120 Transactinide Elements» Journal of Physical Chemistry (American Chemical Society) 85 (9): 1177–1186. doi:10.1021/j150609a021..
↑ Eichler, R.; Eichler, B.. Thermochemical Properties of the Elements Rn, 112, 114, and 118. Paul Scherrer Institut.
↑ ^a ^b (Ingelesez) Kragh, Helge. (2018). From Transuranic to Superheavy Elements: A Story of Dispute and Creation. Springer International Publishing, 54 or. ISBN 9783319758138..
↑ IUPAC. (2015). Discovery and Assignment of Elements with Atomic Numbers 113, 115, 117 and 118. .

Kanpo estekak

(Ingelesez) Og

Datuak: Q1307
Multimedia: Oganesson / Q1307

[Nash2005-1] Nash, Clinton S.. (2005). «Atomic and Molecular Properties of Elements 112, 114, and 118» Journal of Physical Chemistry A 109 (15): 3493–3500. doi:10.1021/jp050736o. PMID 16833687..

[Haire-2] Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria. (2006). Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean eds. The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements. (3. argitaraldia) Dordrecht: Springer Science+Business Media ISBN 1-4020-3555-1..

[B&K-3] Bonchev, Danail; Kamenska, Verginia. (1981). «Predicting the Properties of the 113–120 Transactinide Elements» Journal of Physical Chemistry (American Chemical Society) 85 (9): 1177–1186. doi:10.1021/j150609a021..

[Eichler-4] Eichler, R.; Eichler, B.. Thermochemical Properties of the Elements Rn, 112, 114, and 118. Paul Scherrer Institut.

[:0-5] (Ingelesez) Kragh, Helge. (2018). From Transuranic to Superheavy Elements: A Story of Dispute and Creation. Springer International Publishing, 54 or. ISBN 9783319758138..

[6] IUPAC. (2015). Discovery and Assignment of Elements with Atomic Numbers 113, 115, 117 and 118. .

[1]