Gaan na inhoud

Victor Hugo

Wysig skakels
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Victor Hugo
Gebore26 Februarie 1802
Besançon, Frankryk
Sterf22 Mei 1885
Parys, Frankryk
NasionaliteitFrankryk
BeroepSkrywer, digter, dramaturg
Bekend virBoggelrug van Notre-Dame
Les Misérables
Handtekening

Victor Hugo (26 Februarie 1802 Besançon – 22 Mei 1885 Parys) was ʼn Franse skrywer, digter en dramaturg. Hy word as een van die belangrikste Franse skrywers van alle tye beskou. Buiten sy skrywerswerk was hy ook invloedryk in politieke en intellektuele kringe gedurende die 19e eeu. Victor Hugo se beroemdste en gewildste romans was Notre-Dame de Paris (1831) (beter bekend as die Boggelrug van Notre-Dame, of die Klokkeluier van Notre-Dame) en Les Misérables (1862). Hugo het ook sosiale en historiese romans geskryf. Sy nuwe idees, wat hy hoofsaaklik deur middel van toneel kenbaar gemaak het, het Hugo die voorste dramaturg in die Franse Romantiek gemaak.

Sy ouers het hulle later in Parys gevestig. Hugo het reeds gedurende sy skooljare sy literêre begaafdheid laat blyk, en op 20-jarige leeftyd het hy met 'n bundel klassieke gedigte, Odes (1822), sy debuut gemaak. In 1819 het hy en sy broers die tydskrif Concervateur Littéraire begin, en in 1822 is hy met Adèle Foucher getroud. Juliette Drouet, met wie hy van 1833 tot met haar dood in 1883 'n verhouding gehad het, het 'n groot rol in sy lewe gespeel.

Hugo het aan die tydskrif La muse française (gestig in 1823) meegewerk en daar, in die kring van Charles Nodier (1780-1844), begin om sy vernuwende idees oor die literatuur voor te berei. Die vernuwing het begin met die voorwoord van sy toneelstuk Cromwell (1827). Die gedenkwaardige opvoering van Hernani (1830), waartydens die toeskouers met mekaar slaags geraak het en wat in die geskiedenis as die "Bataille d'Hernani" bekend staan, het gelei tot die uiteindelike deurbraak van die Franse Romantiek.

Van toe af was Hugo die onbetwiste leier van die Franse Romantiese beweging. Hugo het as prosaskrywer ook welslae behaal, met onder meer Notre-Dame de Paris (1831), waarin hy 'n baie suggestiewe beeld van Parys as 15e-eeuse stad gegee het, en waarin die Notre-Dame as hoofkerk sentraal gestaan het. In die sosiale roman Les misérables (1862) het Hugo vir die versagting van strafmaatreëls in die Franse regspraak gepleit.

As afgevaardigde in die konstituante was hy nog 'n aanhanger van Lodewyk Napoleon, die latere keiser Napoleon III, maar sy gevoel het gou verander. Vanweë sy steun aan die opposisie is hy gedwing om in ballingskap te gaan, eers in Brussel (1851 - 1852) en toe op die Kanaaleilande (1852- 1870). Pas na die totstandkoming van die Franse Derde Republiek (1871) het hy na Parys teruggekeer en in 1876 het hy lid van die senaat geword. Hugo het sy gewildheid in groot mate aan sy literêre loopbaan te danke gehad. Met sy bundel Les orientales (1828) het Hugo hom as Romantiese digter gevestig.

Volgens Hugo kon enigiets die onderwerp van sy gedigte wees, ʼn opvatting wat die bestaan van die sogenaamde "poëtiese taal" ernstig aangetas het. Die digter het, syns insiens, 'n duidelike taak gehad: as leier van die mense moes hy op die liefde en geregtigheid wys. Hugo het 'n aantal liriese digbundels geskryf onder die titels Les feuilles d'automne (1831), Les chants du crépuscule (1835), Les voix intérieures (1837) en Les rayons et les ombres (1840). Die toon van Les châtiments (1853), waarin Hugo sy eie leeftyd aan die kaak stel deur vroeëre tydperke op te hemel, is satiries. Hierdie bundel het dan ook 'n sterk epiese karakter. In Les contemplations (1856) is die toon weer liries van aard.

Die digter word voorgestel as 'n siener wat deur die magiese krag van sy woorde met die bonatuurlike in verbinding tree. Met La légende des siècles (1859) het Hugo 'n "epos van die mensheid" geskryf, waarmee hy vooruitgang probeer aantoon het. In 1866 het die roman Les travaifleurs de la mer (1866) verskyn, gevolg deur I'Homme qui rit (1869) en Ouatre-vingt treize (1874). Victor Hugo was so beroemd dat hy na sy dood op 22 Mei 1885 in Parys 'n staatsbegrafnis gekry het. Sy laaste rusplek is in die Panthéon in Parys.

Werk

[wysig | wysig bron]

'n Kronologiese uiteensetting van sy belangrike toneelstukke, romans en gedigte:

Toneelstukke

[wysig | wysig bron]
  • Cromwell (1827)
  • Hernani (1830)
  • Marion de Lorme (1831)
  • Le Roi s'amuse (1832)
  • Lucrèce Borgia (1833)
  • Marie Tudor (1833)
  • Angelo, tyran de Padoue (1835)
  • Ruy Blas (1838)
  • Les Burgraves (1843)
  • Torquemada (1882)
  • Théâtre en liberté (1886)
  • Amy Robsart (postuum, 1889)

Romans

[wysig | wysig bron]
  • Han d'Islande (1823)
  • Bug-Jargal (1826)
  • Le Dernier Jour d'un condamné (1829)
  • Notre-Dame de Paris (1831)
  • Claude Gueux (1834)
  • Les Misérables (1862)
  • Les Travailleurs de la mer (1866)
  • L'Homme qui rit (1869)
  • Quatre-vingt-treize (1874)

Digkuns

[wysig | wysig bron]
  • Odes et poésies diverses (1822)
  • Nouvelles Odes (1824)
  • Odes et Ballades (1826)
  • Odes et Ballades (1828) (Nuwe weergawe)
  • Les Orientales (1829)
  • Les Feuilles d’automne (1831)
  • Les Chants du crépuscule (1835)
  • Les Voix intérieures (1837)
  • Les Rayons et les Ombres (1840)
  • Les Châtiments (1853)
  • Les Contemplations (1856)
  • La Légende des Siècles I (1859)
  • Les Chansons des rues et des bois (1865)
  • L'Année terrible (1872)
  • L'Art d'être grand-père (1877)
  • La Légende des Siècles II (1877)
  • Religions et religion (1880)
  • Les Quatre Vents de l'esprit (1881)
  • La Légende des Siècles III (1883)
  • La Fin de Satan (1886)
  • Toute la Lyre (1888)
  • Dieu (1891)
  • Toute la Lyre – nouvelle série (1893)
  • Les Années funestes (1898)
  • Dernière Gerbe (1902)
  • Océan. Tas de pierres (1942)

Bronnelys

[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Victor_Hugo&oldid=2610141"