Claudio Abbado

Dr Claudio Abbado (* 26. Juni 1933 z Mailand; † 20. Januar 2014 z Bologna^[1]) isch en italiänische Dirigänt und Senator uf Lääbeszit gsi.

Dr Claudio Abbado isch dr Soon vom Violinist und Muusigleerer Michelangelo Abbado und dr Klavierleerere und Chinderbuechautorin Maria Carmela Savagnone gsi. Mit sächzääni het er z Mailand Klavier, Komposizioon, Harmoniileer, Kontrapunkt und spööter au Orchesterläitig afo studiere. Won er 1953 fertig studiert het, het er in verschiidene Chammermuusikansamble gspiilt.

Dr Claudio Abbado het zwar 1958 z Tanglewood dr wichdig Kussewitzky-Briis für Dirigänte gwunne, isch aber uf Parma goo Chammermuusig underrichde. Vo 1961 het er regelmäässig an dr Mailänder Scala dirigiert.

1963 het er dr Mitropoulos-Wettbewärb gwunne und het fümf Möönet lang bim Leonard Bernstein, wo denn dr Schefdirigänt vo de Nöi Yorker Filharmoniker gsi isch, döfe Assistänt si. 1966 het er zum erste Mol mit de Berliner Filharmoniker zämmegschafft. 1968 het er wider an dr Mailänder Scala dirigiert und denn an dr Covent Garden Opera z London.

Vo 1969 isch er fest an dr Mailänder Scala as Dirigänt aagstellt gsi und vo 1971 aa au no as Muusigdiräkter. Vo 1979 bis 1987 isch er Schefdirigänt bim London Symphony Orchestra. In de Joor 1982 bis 1985 het er as Erste Gastdirigänt mit em Chicago Symphony Orchestra gschafft, vo 1983 bis 1986 as Muusigdiräkter bim London Symphony Orchestra. 1986 isch er Muusikdiräkter und 1987 Generalmuusigdiräkter vo dr Stadt Wien worde. 1988 het dr Abbado s Festiwal Wien Modern für internazionali zitgenössischi Muusig gründet.

1989 isch er dr Noochfolger vom Herbert von Karajan bi de Berliner Filharmoniker worde. Im Joor 1994 het er d Salzburger Osterfestspiil gläitet.

Im Joor 2000 het dr Claudio Abbado Chräbs überchoo, isch denn aber wider für e Zit gsund worde. 2002 het er bi de Berliner Filharmoniker ufghöört schaffe und isch uf Italie zrugg, zerst uf Ferrara und denn uf Bologna, won er s Mozart Orchestra ufbaut het und mit em s Lucerne Festival Orchestra gründet het.

Am 20. Januar 2014 isch de Claudio Abbado im Alter vo achtzig Jahr no langem Krebsleide in Bologna gstorbe. Syne irdische Räscht sind verbrennt wore und e Urne mit eme Teil vo syre Asche isch uf em Friedhof vo de Bergchile Fex-Crasta im Fextal biigsetzt wore. D Ort ghört zur Gmeind Sils im Engadin, enem Dorf im Schwizer Kanton Graubünda, won er es Feriähüsli gha het.^[2]

• Cordula Groth: Das Berliner Philharmonische Orchester mit Claudio Abbado. Mit Beiträgen von Helge Grünewald, Hans-Jörg von Jena, Ulrich Meyer-Schoellkopf. Fotografiert von C. Groth. Nicolai, Berlin 1994, ISBN 3-87584-481-5.
• Frithjof Hager: Claudio Abbado: Die anderen in der Stille hören. Suhrkamp, Frankfurt/M. 2000, ISBN 3-518-39662-5.
• Musik über Berlin. Claudio Abbado im Gespräch mit Lidia Bramani, aus dem Ital. übersetzt von Agnes Dünneisen und Beatrix Birken unter Mitarbeit von Doris Adloff. 2. Auflage. Dielmann, Frankfurt/M. 2002, ISBN 3-929232-82-0.
• Ulrich Eckhardt (Hrsg.): Claudio Abbado. Dirigent. Nicolai, Berlin 2003, ISBN 3-89479-090-3.
• Annemarie Kleinert: Berliner Philharmoniker von Karajan bis Rattle. Jaron Verlag, Berlin 2005, S. 1–189, ISBN 3-89773-131-2 (online lesbar: [1]) bzw. PDFs; Stand 15. August 2008).
• Wolfgang Schreiber: Große Dirigenten. Piper, Münche 2005, ISBN 3-492-04507-3.

 Commons: Claudio Abbado – Sammlig vo Multimediadateie

• Diskografii (dütsch)
• Biografii bi dr Deutschen Grammophon Gesellschaft (änglisch)
• Claudio Abbado im Munzinger-Archiv (Artikelaafang frei abruefbar)

1. ↑ Dirigent Claudio Abbado gestorben. Archiviert vom Original am 2. Februar 2014; abgruefen am 20. Januar 2014. 
2. ↑ Paolo Di Stefano: Le ceneri di Abbado in Engadina L’ultimo viaggio sulle montagne. In: Corriere della Sera. 5. Januar 2015, abruft am 20. Juli 2024 (italienisch)

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Claudio_Abbado“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.