Thomas Hobbes

Thomas Hobbes
Vida
Nacimientu	Westport (en) [1], 5 d'abril de 1588[2]
Nacionalidá	Reinu d'Inglaterra [3]
Muerte	Hardwick Hall (es) [1], 4 d'avientu de 1679[2] (91 años)
Sepultura	Church of St John the Baptist, Ault Hucknall (en) [4]
Estudios
Estudios	Magdalen College (es) 1608) Grau n'Artes Universidá d'Oxford (1603 - 1608) : lóxica, física
Llingües falaes	llatín inglés[5]
Profesor de	William Cavendish (es)
Oficiu	politólogu, matemáticu, filósofu, economista, políticu, historiador, traductor, escritor, tutor a domicilio (es) , filósofu del derechu
Emplegadores	William Cavendish (es)  (1608 –  1628) Gervase Clifton (es)  (1628 –  1631) William Cavendish (es)  (1631 –  1642) William Cavendish (es)  (1653 –  1679)
Trabayos destacaos	Leviatán (es) De Cive (es) De Corpore (en) De Homine (en)
Influyencies	Platón, Aristóteles, Hugo Grotius y Francis Bacon
Movimientu	Empirismu determinismu iuspositivismo (es)

Thomas Hobbes (5 d'abril de 1588, Westport ^(en)  – 4 d'avientu de 1679, Hardwick Hall ^(es) ) influyó de manera importante nel desenvolvimientu de la filosofía política occidental. Ye'l teóricu por excelencia del absolutismu políticu.

Thomas Hobbes ye recordáu pola so obra sobre filosofía política, anque tamién contribuyó nuna amplia gama de campos como historia, xeometría, teoloxía, ética, filosofía xeneral y ciencia política.

Más tarde diría al respective de la so nacencia: "El mieu y yo nacimos ximielgos". La frase alude a que la so madre dio a lluz de forma prematura pol terror que infundía l'Armada Invencible española, que s'averaba a les mariñes britániques.

Foi consideráu a lo llargo de la historia del pensamientu como una persona escura. Ello ye qu'en 1666, n'Inglaterra quemáronse los sos llibros depués de ser tacháu d'atéu. Darréu, tres la so muerte, vuelven quemar públicamente les sos obres. En vida, Hobbes tuvo dos grandes enemigos colos que caltuvo fuertes tensiones: la Ilesia d'Inglaterra y la Universidá d'Oxford. La obra de Hobbes, sicasí, ye considerada como una de les fundamentales na rotura cola llinia de la Edá Media y l'entamu de la Modernidá. Les sos descripciones de la realidá de la dómina son brutales. Tuvo siempres en contautu cola Real Sociedá de Londres, ente científicu fundáu en 1662.

La dómina de Hobbes carauterizar por una gran división política que confrontaba dos bandos bien definíos:

• Monárquicos, que defendíen la monarquía absoluta aduciendo que la llexitimidá d'esta venía direutamente de Dios.
• Parllamentarios, qu'afirmaben que la soberanía tenía de tar compartida ente'l rei y el pueblu.

Hobbes caltener nuna postura neutra ente dambos bandos, yá que, magar afirmaba la soberanía del rei, afirmaba tamién que'l poder d'esti nun provenía de Dios. El pensamientu filosóficu de Hobbes definir por enmarcase dientro del materialismu mecanicista, corriente que diz que solo esiste'l "cuerpu" físicu y niega la esistencia de l'alma. Tamién diz que'l ser humanu ta rexíu poles lleis del universu. Nestos dos conceutos el so pensamientu ye paecíu al de Spinoza. Sicasí, estremar en gran midida d'esti al afirmar que'l ser humanu ye como una máquina porque, según Hobbes, muévese de cutio p'algamar los sos deseos. Esti movimientu clasificar en dos tipos: d'acercamientu, cuando la persona averar a les coses que desea; y d'alloñamientu, cuando esta allóñase de les coses que ponen en peligru la so vida. Asina, diz que la sociedá ta siempres en movimientu.

Escribió Leviatán, un manual sobre la naturaleza humana y cómo s'entama la sociedá. Partiendo de la definición d'home y de les sos carauterístiques esplica l'apaición del derechu y de los distintos tipos de gobiernu que son necesarios pa la convivencia en sociedá. L'orixe del Estáu ye'l pactu que realicen tolos seres humanos ente sigo, por aciu el cual subordínense dende esi momentu a un gobernante, quien de la mesma procura'l bien de tolos súbditos y de sigo mesmu. D'esi manera conforma la organización social.

La so visión del estáu de naturaleza, anterior a la organización social, ye d'una "guerra de toos contra toos". La vida nesi estáu ye solitaria, probe, brutal y curtia. Fala del derechu de naturaleza, al que se refier como la llibertá d'utilizar el poder que cada unu tien pa garantizar la autoconservación. Cuando una persona da cuenta de que nun puede siguir viviendo nun estáu de guerra civil continua, surde la llei de naturaleza, que llinda al home a nun realizar nengún actu qu'atente contra la so vida o la d'otros. D'esto derívase la segunda llei de naturaleza, na cual cada home arrenuncia o tresfier el so derechu, por aciu un pactu o conveniu, a un poder absoluto que-y garantice un estáu de paz. Xunto colos Dos trataos sobre'l gobiernu civil, de John Locke, y El contratu social, de Rousseau, el Leviatán ye una de les primeres obres d'entidá qu'enceten l'orixe de la sociedá.

Nos alboreceres del Renacimientu, el filósofu italianu Nicolás Maquiavelo espunxo na so principal obra, El príncipe (1513), la teoría de que'l gobernante nun tien de rexir los sos actos por normes morales o procedentes del derechu natural, sinón que tien de reconocer como única guía el bien del Estáu. Pela so parte, Jean Bodin defendió que l'Estáu tenía d'asumir la soberanía absoluta (summa potestas) sobre'l pueblu. Contra'l conceutu de razón d'Estáu acotáu polos anteriores fueron formulaes les teoríes contractualísticas d'Althusius, según les cualos la soberanía fuelga nel pueblu, y el iusnaturalismo de Hugo Grotius, que definió la inxusticia como aquello que paez contrariu a la comunidá de los seres sensitivos. Con Samuel von Pufendorf, quien aplicó a dereches el métodu deductivu de les ciencies matemátiques, adquirió valor el conceutu de respetu recíprocu.

Nel so tratáu más famosu, Leviatán (1651), Hobbes señaló formalmente'l pasu de la doctrina del derechu natural a la teoría del derechu como contratu social. Según esti filósofu inglés, na condición d'estáu de naturaleza toes los homes son llibres y, sicasí, viven nel perpetuu peligru de que soceda una guerra de toos contra toos (Bellum omnium contra omnes). Desque la sumisión por pactu d'un pueblu al dominiu d'un soberanu abre una posibilidá de paz, non la verdá, sinón el principiu d'autoridá (en tantu seya garante de la paz) constitúi'l fundamentu del derechu.

• Thomas Hobbes (2008). Joaquín Rodríguez Feu: Tratáu sobre'l Cuerpu. Madrid: Editorial Universidá Nacional d'Educación a Distancia.
• Thomas Hobbes (2008). Joaquín Rodríguez Feu: Tratáu sobre l'Home. Madrid: Editorial Universidá Nacional d'Educación a Distancia.
• Thomas Hobbes (2008). Joaquín Rodríguez Feu: Tratáu sobre'l Ciudadanu. Madrid: Editorial Universidá Nacional d'Educación a Distancia.
• Thomas Hobbes (2010). Bartomeu Forteza: El cuerpu. Primer seición de los Elementos de Filosofía. Valencia: Editorial Pre-Testos. ISBN 978-84-929-1340-4.
• Thomas Hobbes (2012). José Rafael Hernández Arias: Tratáu sobre'l ciudadanu. Leviatán. Vida de Thomas Hobbes de Malmesbury escrita por él mesmu. Madrid: Editorial Gredos. ISBN 978-84-249-3651-8.

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Thomas Hobbes.
• Wikiquote tien frases célebres suyes o que faen referencia a Thomas Hobbes.
• Leviathan de Thomas Hobbes
• Dossier Hobbes n'español