Προσωπικό φάουλ (καλαθοσφαίριση)

Στην καλαθοσφαίριση, το προσωπικό φάουλ είναι μία παράβαση των κανόνων που αφορά παράνομη προσωπική επαφή με αντίπαλο. Είναι ο πιο συνηθισμένος τύπος φάουλ στην καλαθοσφαίριση. Ένας παίκτης όταν φτάσει το όριο των προσωπικών φάουλ για το παιχνίδι, αυτομάτως αποβάλλεται από τη συμμετοχή του στο υπόλοιπο του παιχνιδιού.

Οι παίκτες συνήθως ξεκινούν παράνομη επαφή για να επηρεάσουν σκόπιμα το παιχνίδι, ελπίζοντας ότι θα θεωρηθεί πολύ μικρή για να θεωρηθεί φάουλ. Το όριο είναι υποκειμενικό και ποικίλλει μεταξύ των αξιωματούχων και από παιχνίδι σε παιχνίδι. Τα περισσότερα φάουλ επαφής δεν θεωρούνται αντιαθλητικά . Ωστόσο, η υπερβολική ή αδικαιολόγητη επαφή τιμωρείται αυστηρότερα. Το NBA τα αποκαλεί αυτά ως αντιαθλητικά φάουλ, ενώ άλλα εγχειρίδια κανόνων τα αποκαλούν αντιαθλητικά ή αποκλειστικά φάουλ.

Η καλαθοσφαίριση είχε πάντα την έννοια των φάουλ. Το 1891, οι αρχικοί 13 κανόνες του Τζέιμς Νάισμιθ^[1] όρισαν το φάουλ ως:

• τρέχοντας με την μπάλα,
• κρατώντας την μπάλα με τα χέρια ή το σώμα,
• χτυπώντας την μπάλα με τη γροθιά,
• επωμίζεται, κρατά, σπρώχνει, χτυπά ή βάζει τρικλοποδιά σε αντίπαλο με οποιονδήποτε τρόπο.

Απομένει μόνο ο τέταρτος ορισμός. Το τρέξιμο με την μπάλα και το χτύπημα με τη γροθιά αποτελούν πλέον παραβιάσεις. Το κράτημα της μπάλας με τα χέρια ή το σώμα είναι πλέον σπάνιο, αλλά νόμιμο.

Αρχικά, στο δεύτερο φάουλ ενός παίκτη, ο παίκτης αποχωρούσε χωρίς αντικατάσταση μέχρι το επόμενο επιτυχημένο καλάθι (παρόμοια με την ποινή στο χόκεϊ επί πάγου ). Σύντομα, εισήχθησαν οι ελεύθερες βολές, που αρχικά άξιζαν τρεις πόντους η καθεμία και στη συνέχεια έναν. Αρχικά, κάθε μέλος της ομάδας μπορούσε να ρίξει ελεύθερες βολές. Το 1924, οι κανόνες άλλαξαν έτσι ώστε ο παίκτης με φάουλ να εκτελεί τις ελεύθερες βολές.

Το θύμα ενός φάουλ επαφής συνήθιζε να έχει τρεις προσπάθειες για ελεύθερη βολή και η επίθεση διατηρούσε την κατοχή της μπάλας του μπάσκετ. Τώρα, ένας παίκτης που εκτελεί φάουλ κατά τη διάρκεια του σουτ έχει από ένα έως τρία σουτ και η άλλη ομάδα τείνει να έχει την κατοχή μετά (βλέπε ποινές παρακάτω).

Η προσωπική επαφή δεν συνιστά απαραίτητα προσωπικό φάουλ, εκτός εάν δίνει πλεονέκτημα σε έναν παίκτη ή θέτει τον αντίπαλο σε μειονεκτική θέση.

Στη FIBA, η αρχή του κυλίνδρου δίνει σε κάθε παίκτη αποκλειστικά δικαιώματα εντός ενός φανταστικού κυλίνδρου, ο οποίος ορίζεται:

• μπροστά από τις παλάμες των χεριών, όταν τα χέρια είναι λυγισμένα στους αγκώνες έτσι ώστε οι πήχεις και τα χέρια να είναι ανυψωμένα, αλλά όχι πιο μπροστά από τα πόδια,
• στο πίσω μέρος από τους γλουτούς,
• στα πλάγια από την εξωτερική άκρη των χεριών και των ποδιών.

Ο κύλινδρος εκτείνεται από το δάπεδο μέχρι το ταβάνι, επιτρέποντας στον παίκτη να πηδήξει προς τα πάνω.

Ένας παίκτης μπορεί να καταλάβει οποιονδήποτε κύλινδρο που δεν έχει ήδη καταληφθεί από τον αντίπαλο. Κανείς άλλος δεν επιτρέπεται να εισέλθει ή να φτάσει σε αυτόν τον κύλινδρο. Ο παίκτης δεν πρέπει να τεντώνει τα άκρα του ή να λυγίζει το σώμα του με τρόπο που δεν είναι φυσιολογικός. Εάν υπάρχει παραβίαση αυτής της αρχής που θέτει τον αντίπαλο σε μειονεκτική θέση, ο διαιτητής μπορεί να τον τιμωρήσει.

Το ΝΒΑ δεν χρησιμοποιεί την αρχή του κυλίνδρου για να κρίνει την επαφή- λέει μόνο ότι ένας παίκτης δεν μπορεί να λυγίσει ή να φτάσει σε θέση που δεν είναι φυσιολογική (ούτε να σπρώξει, να κρατήσει κ. ο. κ. ).

Τα στοιχεία του χρόνου και της απόστασης αφορούν το χρόνο αντίδρασης και την απόσταση ενός άλλου ατόμου. Ισχύουν μόνο για τους παίκτες χωρίς μπάλα, όχι για τον κάτοχο της μπάλας. Για παράδειγμα, ένας παίκτης δεν μπορεί να εισέλθει ξαφνικά μπροστά από έναν παίκτη που κάνει σπριντ, ακόμη και χωρίς να εισβάλει στον κύλινδρο. Ένα άλλο παράδειγμα είναι όταν ένας παίκτης κάνει ένα σκριν ακριβώς πίσω από έναν παίκτη: ο παίκτης δεν θα ήταν φυσικά σε θέση να αντιδράσει στο παραβάν εγκαίρως για να το αποφύγει.

Όταν συμβαίνει σημαντική ^{[n 1]} παράνομη επαφή μεταξύ του κατόχου της μπάλας και ενός αμυντικού, αυτό συνήθως σημαίνει ότι είτε -

• Ο αμυνόμενος διέπραξε φάουλ αποκλεισμού, ή
• Ο φορέας της μπάλας διέπραξε το επιθετικό φάουλ

Η απόφαση μεταξύ των δύο είναι πολύπλοκη, εν μέρει υποκειμενική και συχνά αμφιλεγόμενη.

Γενικά, ο φορέας της μπάλας διέπραξε επιθετικό αν ισχύουν όλα τα ακόλουθα:

• Ο αμυνόμενος ήταν ακίνητος ή κινούνταν προς τα πλάγια ή προς τα πίσω αλλά όχι προς τα εμπρός, όταν έγινε η επαφή.
• Ο αμυνόμενος πήρε νόμιμη θέση προστασίας πριν από την επαφή, δηλαδή με τα δύο πόδια στο πάτωμα.
• Ο αμυνόμενος χτυπήθηκε στον κορμό (σε αντίθεση με το χέρι ή το πόδι).

Στο ΝΒΑ, σε επαφή κατά τη διάρκεια μιας κίνησης προς το καλάθι, οι διαιτητές δεν εξετάζουν τη θέση των ποδιών του αμυνόμενου, αλλά αποφασίζουν αν ο κορμός του αμυνόμενου παίκτη ήταν στη θέση του πριν ο επιθετικός παίκτης ξεκινήσει την ανοδική του κίνηση. ^[2] Μία εξαίρεση είναι ότι το φάουλ επίθεσης συνήθως δεν καταλογίζεται αν ο παίκτης που κρατάει τη μπάλα βρίσκεται σε ακτίνα 1,22 μ. (4 πόδια) γύρω από το κέντρο του καλαθιού (γνωστή στους κανόνες ως "περιορισμένη περιοχή" και μερικές φορές στην καθομιλουμένη ως "χαμογελαστό πρόσωπο") ^[3] ). Δηλαδή, αν ο φορέας της μπάλας βρίσκεται κάτω από το καλάθι, η άμυνα συνήθως δεν μπορεί να περιορίσει την κίνησή του με επίθεση. Ωστόσο, μπορεί να ζητηθεί επίθεση αν ο επιθετικός παίκτης λάβει τη μπάλα σε μια περιοχή κοντά στο καλάθι, γνωστή ως "κάτω αμυντικό κουτί"

Μια σχετική κλήση είναι το φάουλ ελέγχου παίκτη. ^[4]

Στρατηγική

Εκτός από τη χρήση των χεριών στον ουδέτερο χώρο για να προστατεύσει ή να αποκρούσει μια πάσα ή ένα σουτ, ο αμυνόμενος χρησιμοποιεί το σώμα του για να εμποδίσει την προώθηση του φορέα της μπάλας προς το καλάθι. Ο μόνος απόλυτος τρόπος που έχει ο αμυντικός για να το πετύχει αυτό είναι να σταθεί απευθείας στην πορεία του φορέα της μπάλας και να "τραβήξει επίθεση" Εκτός αυτού, η χρήση του σώματος από τον αμυντικό μπορεί να κάνει τον φορέα της μπάλας να δι��τάσει ή να αλλάξει τακτική. Και οι δύο αντίπαλοι περιορίζονται από την επιθυμία τους να μην διαπράξουν φάουλ.

Δεν αποτελεί φάουλ το να αρπάξει κανείς τη μπάλα ή να αγγίξει ένα χέρι του παίκτη που έχει τη μπάλα, αλλά ο παίκτης που έχει τη μπάλα, ειδικά κατά την εκτέλεση του σουτ, μπορεί εύκολα να προκαλέσει μεγαλύτερη επαφή που αποτελεί φάουλ αποκλεισμού κατά του αμυντικού.

Μόλις γίνει η επαφή, ο αμυνόμενος μπορεί να πέσει στο έδαφος για να υπερτονίσει τη δύναμη της σύγκρουσης και να προκαλέσει τον καταλογισμό φάουλ. (Ο κάτοχος της μπάλας σπάνια το κάνει αυτό, καθώς αυτό θα διέκοπτε την προσπάθεια για την επίτευξη ενός τέρματος) Η απροκάλυπτη εξαπάτηση αποκαλείται απαξιωτικά « αποτυχία » και τιμωρείται σε κάθε επίπεδο του μπάσκετ.

Σκριν

Το σκριν είναι μια προσπάθεια ενός επιθετικού παίκτη να σταματήσει έναν αμυντικό από το να φυλάει τον κάτοχο της μπάλας. Για παράδειγμα, ο Τζον Στόκτον και ο Καρλ Μαλόουν ήταν πολύ γνωστοί για το παιχνίδι τους με το πικ εντ ρολ (ή σκριν εντ ρολ). Ο συμπαίκτης του φορέα της μπάλας είναι ο σκρίνερ- στέκεται στην πορεία του αμυντικού καθώς ο φορέας της μπάλας ντριμπλάρει και περνάει από τον σκρίνερ. Αυτό κοστίζει τουλάχιστον χρόνο στον αμυνόμενο και μπορεί να προκαλέσει σύγκρουση. Καθένα από τα δύο αφήνει τον κάτοχο της μπάλας αφύλαχτο. Ωστόσο, εάν ο σκρίνερ κινείται προς τον κάτοχο της μπάλας όταν υπάρχει επαφή ή δεν τηρεί τα στοιχεία του χρόνου και της απόστασης ή ξεκινάει την επαφή, κατηγορείται για παράνομο σκριν ή για δημιουργία κινητού σκριν . Αυτά είναι επιθετικά φάουλ.

Στο ΝΒΑ, ο κάτοχος της μπάλας δεν μπορεί να προσπαθήσει να ντριμπλάρει έναν αμυντικό όταν δεν υπάρχει αρκετός χώρος, όπως η ντρίμπλα ανάμεσα σε έναν αμυντικό και ένα όριο ή έναν άλλο αμυντικό παίκτη. Εάν ο κάτοχος της μπάλας έχει χώρο για να περάσει με το κεφάλι και τους ώμους τον αμυντικό, τότε ο αμυντικός είναι υπεύθυνος.

Στη FIBA, ο κανόνας αυτός δεν έχει κωδικοποιηθεί, αλλά η επαφή που προκαλείται από τον ντριμπλέρ εξακολουθεί να τιμωρείται.

Οι κανόνες είναι συμμετρικοί για τις επαφές μεταξύ επιτιθεμένων και αμυνομένων παικτών που δεν αφορούν τον φορέα της μπάλας. Κάθε παίκτης έχει το δικαίωμα σε μια θέση στο γήπεδο που έχει αποκτηθεί νόμιμα. Ένας παίκτης που παίρνει θέση που θα εμποδίσει έναν αντίπαλο πρέπει να σέβεται τα στοιχεία του χρόνου και της απόστασης, δηλαδή να μην παίρνει θέση τόσο κοντά ή τόσο γρήγορα, ώστε ο αντίπαλος να μην μπορεί να αποφύγει την επαφή. Αυτό περιλαμβάνει τη σταδιακή επιβράδυνση μετά από τρέξιμο με τον αντίπαλο και καταστάσεις όπου ο αντίπαλος δεν μπορεί να δει την κίνηση του παίκτη.

• Σπρώξιμο— Επαφή που μετατοπίζει έναν αντίπαλο (για παράδειγμα, σπρώξιμο ενός παίκτη μακριά από το καλάθι ή χρήση του σωματικού βάρους για να επηρεάσει την κίνηση ενός παίκτη).
• Κράτημα — Επαφή που παρεμποδίζει την ελευθερία κίνησης ενός παίκτη (για παράδειγμα, σωματική σύλληψη ενός παίκτη που οδηγεί στο καλάθι).
• Παράνομη χρήση χεριών — Έκταση των χεριών έξω από τον κύλινδρο και πρόκληση παράνομης επαφής (για παράδειγμα, πάτε για κλέψιμο αλλά χτυπάτε το χέρι ή το χέρι του παίκτη ή χτυπάτε το χέρι ενός σουτέρ).
• Έλεγχος με το χέρι — Επαφή από την άμυνα σε έναν παίκτη που χειρίζεται τη μπάλα, η οποία εμποδίζει την ταχύτητα, την ταχύτητα, τον ρυθμό και/ή την ισορροπία του παίκτη.
• Παράνομη χρήση αγκώνα — Μετακίνηση του αγκώνα του κυλίνδρου για να μειωθεί το πλεονέκτημα του αντιπάλου. Αυτό συμβαίνει κυρίως κατά τη διάρκεια μιας κατάστασης post-up play, όπου είτε η επίθεση είτε η άμυνα προσπαθούν να κερδίσουν μια καλύτερη θέση.
• Παράνομη χρήση ποδιών ή γονάτων (στο κάρφωμα): Άλμα με το ένα γόνατο προς τα εμπρός για να χτυπηθεί σκόπιμα ο αμυντικός.

Οι διαιτητές που θα σφύριζαν σε κάθε περίπτωση παράνομης επαφής παίκτη θα κυριαρχούσαν στο παιχνίδι, αποκλείοντας τους αθλητές, αλλά η απροθυμία για σφυρίγματα θα καθιστούσε το παιχνίδι υπερβολικά βίαιο. Οι κανόνες καθοδηγούν τους διαιτητές να αναζητούν μία ισορροπία μεταξύ αυτών των άκρων, αν και δεν την ορίζουν. ^{[n 2]}

Όταν οι παίκτες ανταγωνίζονται για μία μπάλα που βγαίνει εκτός ορίων και ένας παίκτης διαπράττει παράνομη αλλά μικρή επαφή, οι διαιτητές συχνά δεν θεωρούν ότι δικαιολογείται φάουλ, αλλά επιλύουν την κατάσταση δίνοντας απλώς την κατοχή της μπάλας στην άλλη ομάδα.

Το "φάουλ που φτάνει μέχρι το έδαφος" είναι μία λανθασμένη ονομασία. Το άπλωμα προς έναν παίκτη δεν είναι φάουλ, αν και η σωματική επαφή μπορεί να είναι φάουλ.

Ο επίσημος σημειωτής καταγράφει το φάουλ σε δύο κατηγορίες φάουλ στο φύλλο αγώνα:

• Ως προσωπικό φάουλ παίκτη κατά του παραβάτη παίκτη κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Ένας παίκτης που συγκεντρώνει πολλά φάουλ θα αποβάλλεται (βλέπε. παρακάτω).
• Ως ομαδικό φάουλ κατά της ομάδας του παραβάτη παίκτη κατά τη διάρκεια της τρέχουσας περιόδου ή του ημιχρόνου. Μια ομάδα που συγκεντρώνει πολλά φάουλ σε αυτή την περίοδο μπαίνει σε κατάσταση ποινής και βάζει την άλλη ομάδα στο "πλεονέκτημα". Στο κολεγιακό μπάσκετ (αλλά όχι στο γυναικείο), ένας άλλος, μεγαλύτερος αριθμός ομαδικών φάουλ δίνει στην άλλη ομάδα ένα "διπλό μπόνους" όσον αφορά τον αριθμό των ελεύθερων βολών. (Βλέπε το άρθρο για τις ελεύθερες βολές . )

Σε φάουλ που διαπράττει η άμυνα (και σε φάουλ για χαλαρή μπάλα όταν καμία από τις δύο ομάδες δεν έχει την κατοχή της μπάλας), εάν η ομάδα που διαπράττει το φάουλ βρίσκεται σε κατάσταση πέναλτι ή ο παίκτης που υπέπεσε σε φάουλ ήταν στην πράξη να σουτάρει, ο παίκτης που υπέπεσε σε φάουλ κερδίζει ελεύθερες βολές. Διαφορετικά, και σε επιθετικά φάουλ, η ομάδα του παίκτη που υπέπεσε σε φάουλ αποκτά την κατοχή της μπάλας για να περάσει εντός του γηπέδου από το σημείο εκτός γηπέδου που βρίσκεται πλησιέστερα στο φάουλ. Το ρολόι βολής μηδενίζεται .

Σε ορισμένα εγχειρίδια κανονισμών, όπως αυτό της FIBA, η τεχνική ποινή περιλαμβάνεται στην καταμέτρηση των προσωπικών φάουλ.

Εάν το παιχνίδι οδηγηθεί στην παράταση, ο αριθμός των φάουλ δεν μηδενίζεται, αλλά συνεχίζεται σαν η παράταση να ήταν συνέχεια της τελευταίας κανονικής περιόδου. Το NBA και το WNBA αποτελούν εξαιρέσεις, καθώς κάθε παράταση έχει τη δική της μέτρηση των φάουλ της ομάδας.

Ελεύθερες βολές συν κατοχή

Το ΝΒΑ απονέμει στον παίκτη με φάουλ ελεύθερες βολές και στη συνέχεια την κατοχή της μπάλας στις ακόλουθες περιπτώσεις:

• Αντιαθλητικό φάουλ.
• Αμυντικό φάουλ όταν ο κάτοχος της μπάλας βρίσκεται στο μπροστινό γήπεδο με "καθαρό δρόμο" προς το καλάθι (δεν υπάρχει αμυντικός μεταξύ του κατόχου της μπάλας και του καλαθιού). ^[5]
• Ένα φάουλ "μακριά από τη μπάλα" στα δύο τελευταία λεπτά του αγώνα.

Οι φίλαθλοι και οι σχολιαστές συχνά μιλούν για "καλό φάουλ" όταν ο παίκτης που υπέπεσε σε φάουλ θα είχε διαφορετικά πετύχει ένα σίγουρο καλάθι. Κάνοντας φάουλ στον παίκτη και αποτρέποντας την εύκολη επίτευξη δύο πόντων, ο αμυντικός αναγκάζει τον επιθετικό παίκτη να "κερδίσει" τους δύο πόντους από τη γραμμή των ελεύθερων βολών. Ωστόσο, αν το φάουλ δεν εμποδίσει τον παίκτη να σκοράρει, το καλάθι μετράει και ο παίκτης που υπέπεσε σε φάουλ παίρνει μια επιπλέον ελεύθερη βολή.

Αφού ο παίκτης με φάουλ εκτελέσει ελεύθερες βολές, η ομάδα που βρισκόταν στην άμυνα είναι πιθανό να αποκτήσει την κατοχή της μπάλας. Αυτό γίνεται με κατακύρωση, αν η τελευταία ελεύθερη βολή ήταν εύστοχη. Ακόμη και αν χαθεί, οι αμυντικοί παίκτες μπορούν να καταλάβουν καλύτερες θέσεις στο πλάι του διαδρόμου για να πάρουν το ριμπάουντ.

Κοντά στο τέλος του παιχνιδιού, μία ομάδα που χάνει μπορεί να κάνει σκόπιμα φάουλ σε επιθετικούς παίκτες για να σταματήσει το ρολόι και να ανακτήσει την κατοχή της μπάλας, με την ελπίδα ότι ο παίκτης θα χάσει τις ελεύθερες βολές του. Οι προπονητές μελετούν τα ποσοστά των ελεύθερων βολών, έτσι ώστε η άμυνα να κάνει φάουλ σε έναν παίκτη που δεν είναι καλός στις ελεύθερες βολές. Η στρατηγική "Χακ-ε-Σαλ" εφαρμόστηκε περίφημα εναντίον του Σακίλ Ο' Νιλ λόγω του χαμηλού ποσοστού του. Η άμυνα δεν είναι ελεύθερη να εκτελέσει φάουλ της επιλογής της μεταξύ των πέντε επιθετικών παικτών, καθώς ένα φάουλ "μακριά από τη μπάλα" οδηγεί σε ελεύθερες βολές και κατοχή. Η χρήση σκοπίμων φάουλ για την παράταση ενός αγώνα είναι μοναδική στο μπάσκετ. Τα περισσότερα άλλα αθλήματα θεωρούν τέτοιους ελιγμούς ως μία μορφή αντιαθλητικής συμπεριφοράς και επιβάλλουν αυστηρότερες ποινές στις ομάδες που τους επιχειρούν (βλέπε επαγγελματικό σφάλμα και άδικη πράξη στους ποδοσφαιρικούς κώδικες).

Φάουλ να δώσει

Κοντά στο τέλος του παιχνιδιού, μια ομάδα μπορεί να έχει διαπράξει τόσο λίγα φάουλ ώστε να μπορεί να διαπράξει ένα ή περισσότερα φάουλ χωρίς να βάλει τον αντίπαλο στο μπόνους. Λέγεται ότι η ομάδα έχει ένα ή περισσότερα φάουλ να δώσει. Ένας παίκτης που δεν είναι κοντά στο φάουλ μπορεί να κάνει φάουλ σε αντίπαλο ατιμώρητα για να αποτρέψει ένα πιθανό γκολ.

Για να μην καθυστερούν τα παιχνίδια με φτηνά φάουλ, οι κανόνες του ΝΒΑ προβλέπουν ότι το δεύτερο φάουλ στα δύο τελευταία λεπτά του ημιχρόνου βάζει την ομάδα που υπέπεσε σε φάουλ στο μπόνους (που επιτρέπει τις ελεύθερες βολές), ανεξάρτητα από τον αριθμό των φάουλ της ομάδας.

Ένας παίκτης που διαπράττει πέντε προσωπικά φάουλ κατά τη διάρκεια ενός αγώνα 40 λεπτών, ^{[n 3]} ή έξι σε έναν αγώνα 48 λεπτών, αποβάλλεται και αποκλείεται για το υπόλοιπο του αγώνα. Ένας παίκτης που απέχει ένα ή δύο φάουλ από την αποβολή είναι σε "πρόβλημα φάουλ" Οι παίκτες που εκτελούν φάουλ δεν αποβάλλονται και μπορούν να παραμείνουν στον πάγκο για το υπόλοιπο του αγώνα. Η αποβολή από τον αγώνα δεν αποτελεί πειθαρχική ποινή.

Στο NCAA και στη FIBA, εάν μία ομάδα μειωθεί κάτω από πέντε παίκτες λόγω φάουλ, τραυματισμού ή αποβολής, το παιχνίδι συνεχίζεται. Μια ομάδα ανακηρύσσεται ηττημένη αν μείνει μόνο ένας παίκτης της στον αγώνα.

Ο κανόνας αυτός εφαρμόστηκε σε έναν αγώνα NCAA μεταξύ των Μινεσότα Γκόλντεν Γκόφερς και Αλαμπάμα Κρίμσον Τάιντ στις 25 Νοεμβρίου 2017. Με 13:39 να απομένουν για το δεύτερο ημίχρονο, ξέσπασε μία συμπλοκή μεταξύ των παικτών της Μινεσότα που βρίσκονταν στο παιχνίδι και των παικτών της Αλαμπάμα στον πάγκο. Όλος ο πάγκος της Αλαμπάμα αποβλήθηκε, αφήνοντας τους Κρίμσον Τάιντ με μόνο πέντε ενεργούς παίκτες. Ο Ντέιζον Ίνγκραμ της Αλαμπάμα έκανε φάουλ στο 11:37 και ο Τζον Πέτι αποχώρησε από το παιχνίδι με διάστρεμμα στον αστράγαλο, αναγκάζοντας τους Τάιντ να παίξουν τα τελευταία 10:41 με τρεις παίκτες.

Στο NBA και το WNBA, οι ομάδες δεν μπορούν να παίξουν με κάτω από πέντε παίκτες. Μία κατάσταση ποινής ομαδικών φάουλ υφίσταται όταν απομένουν μόνο πέντε παίκτες που έχουν δικαίωμα συμμετοχής. Εάν υπάρχουν μόνο πέντε παίκτες, ένας παίκτης που κάνει φάουλ παραμένει στο παιχνίδι. Εάν κάποιος άλλος από τους πέντε παίκτες αποβληθεί ή τραυματιστεί, ο τελευταίος παίκτης που έκανε φάουλ επανέρχεται στο παιχνίδι. Σύμφωνα με τον κανόνα της ποινής του φάουλ παίκτη, κάθε κατάσταση οδηγεί σε ένα τεχνικό φάουλ, με την ομάδα που δεν παραβιάζει την ποινή να εκτελεί μία ελεύθερη βολή με τεχνικό φάουλ. Εάν ο παίκτης αυτός υποπέσει σε άλλο φάουλ, ο αντίπαλος θα κερδίσει μία επιπλέον ελεύθερη βολή υπό την ίδια κατάσταση, επιπλέον των ελεύθερων βολών που έχουν καταλογιστεί, συμπεριλαμβανομένων των επιθετικών φάουλ, τα οποία κανονικά δεν αξιολογούνται ως ελεύθερες βολές. Κάθε τέτοια κατάσταση θα βαθμολογείται ως τεχνικό φάουλ μη αντιαθλητικής συμπεριφοράς. Αυτά τα τεχνικά φάουλ δεν αφορούν αντιαθλητική συμπεριφορά, οπότε δεν οδηγούν σε αποβολή από το παιχνίδι.

Αυτός ο κανόνας επέτρεψε στον Ντον Ότεν να κάνει την υψηλότερη επίδοση προσωπικών φάουλ στο NBA σε αγώνα κανονικής περιόδου. Είχ�� οκτώ φάουλ ενώ έπαιζε για τους Τρισίτις Μπλάκχοκς (νυν Ατλάντα Χοκς ) απέναντι στους Σιμπόιγκαν Ρεντ Σκινς στις 24 Νοεμβρίου 1949. ^[6]Ο κανόνας εφαρμόστηκε επίσης σε έναν αγώνα μεταξύ των Λος Άντζελες Λέικερς και των Κλίβελαντ Καβαλίερς στις 5 Φεβρουαρίου 2014. Με τους Λέικερς να έχουν μείνει με πέντε παίκτες λόγω τραυματισμών,, όταν ο Ρόμπερτ Σακρ έκανε φάουλ, παρέμεινε στο παιχνίδι. ^[7]

Σε εγκεκριμένους από τη FIBA αγώνες 3x3 σε μισό γήπεδο, οι παίκτες δεν μπορούν να κάνουν φάουλ, επειδή τα προσωπικά φάουλ καταγράφονται μόνο σε ομαδική βάση και όχι ατομικά. ^[8] Ωστόσο, τα αντιαθλητικά φάουλ και τα φάουλ αποκλεισμού (ισοδύναμα με τα αντιαθλητικά φάουλ των περισσότερων βορειοαμερικανικών κανονισμών) καταλογίζονται σε άτομα και ένας παίκτης που διαπράττει δύο αντιαθλητικά φάουλ ή ένα φάουλ αποκλεισμού αποβάλλεται από το παιχνίδι. ^{[9] [10]}

Στο ΝΒΑ, τα φάουλ που οδηγούν σε αποκλεισμό είναι δύο τεχνικές ποινές ή ένα αντιαθλητικό 2ου τύπου (περιττή και υπερβολική επαφή). Οι παίκτες του πάγκου και το προσωπικό υπόκεινται σε συσσώρευση ομαδικών τεχνικών φάουλ. Το προπονητικό επιτελείο υπόκειται επίσης σε αποβολή από τον αγώνα. Το προσωπικό που εκδιώκεται μπορεί επίσης να υποστεί πρόστιμα.

• Κανόνες καλαθοσφαίρισης 2008 NCAA ανδρών και γυναικών (PDF)
• Διεθνής Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (Ιούνιος 2004). Επίσημοι κανόνες καλαθοσφαίρισης 2004 Αρχειοθετήθηκε 2013-08-06 στο Wayback Machine. .
• Κανόνας ΝΒΑ υπ' αριθμόν 12: Φάουλ και ποινές
• Βιβλίο κανόνων NBA 2019-2020. Δείτε τον Κανόνα υπ' αριθμόν 12: Φάουλ και ποινές.