Dream Theater

Dream Theater
Οι Dream Theater το 2011
Πληροφορίες
Προέλευση	ΗΠΑ
Μουσικά είδη	Progressive metal,Progressive rock
Παρουσία	1985 - σήμερα
Μέλη	Τζέιμς ΛαΜπρι Τζον Μιανγκ Τζον Πετρούτσι Μάικ Μαντσίνι Τζόρνταν Ρούντες
Πρώην μέλη	Μάικ Πορτνόι Κέβιν Μουρ Κρις Κόλινς Τσάρλι Ντομινίτσι Ντέρεκ Σέρινιαν
Ιστότοπος
http://www.dreamtheater.net
wikidata (π)

Οι Dream Theater είναι αμερικανικό progressive metal συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε το 1985 στο Μουσικό Κολέγιο Μπέρκλι (Berklee College of Music) από τρεις μαθητές. Μέσα στα τριάντα ένα χρόνια από την ίδρυση τους, έχουν γίνει ένα από τα πιο εμπορικώς επιτυχημένα συγκροτήματα από την εποχή που το Progressive Rock βρισκόταν στο ζενίθ του, τη δεκαετία του '70, παρά το γεγονός ότι ήταν σχετικά άγνωστο στους κύκλους και της εμπορικής ροκ μουσικής. Τα δύο άλμπουμ τους που έχουν πραγματοποιήσει τις μεγαλύτερες πωλήσεις είναι το "Images And Words" το οποίο κυκλοφόρησε το 1992 και έγινε χρυσό, ενώ θεωρείται μια από τις σημαντικότερες progressive metal κυκλοφορίες και το "Awake" το οποίο κυκλοφόρησε το 1994. Το πρώτο έφτασε το νούμερο # 61 στη λίστα Billboard 200 και το δεύτερο το νούμερο # 32. Οι Dream Theater έχουν πουλήσει πάνω από δύο εκατομμύρια άλμπουμ στην Αμερική και πάνω από έξι εκατομμύρια άλμπουμ και DVD, παγκοσμίως.

Το συγκρότημα είναι γνωστό για την άριστη τεχνική που έχει το κάθε μέλος στο όργανό του. Τα μέλη έχουν κερδίσει πολλά βραβεία σε μουσικά περιοδικά και φέρουν την εκτίμηση πολλών metal και rock ονομάτων, γεγονός που οδήγησε τους Dream Theater σε συνεργασίες με πολλούς άλλους γνωστούς μουσικούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο κιθαρίστας του συγκροτήματος Τζον Πετρούτσι, ο οποίος ονομάστηκε πέντε φορές ως το τρίτο μέλος της περιοδείας G3 μαζί με τους Στηβ Βάι και Τζο Σατριάνι, ακολουθώντας έτσι τα βήματα του Έρικ Τζόνσον, του Ρόμπερτ Φριπ, του Ίνγκβαι Μάλμστιν και άλλων δεξιοτεχνών του είδους.

Οι Dream Theater είναι επίσης γνωστοί για τη μουσική τους ευλυγισία, όπως και για τα πολλά διαφορετικά είδη μουσικής που περιλαμβάνει η μουσική τους, γεγονός που τους έχει επιτρέψει να κάνουν συναυλίες με συγκροτήματα διαφόρων ειδών. Οι συναυλιακές συνεργασίες τους περιλαμβάνουν ονόματα όπως Deep Purple, Emerson, Lake and Palmer, Iron Maiden, Joe Satriani, King's X, Marillion, Megadeth, In Flames, Pain of Salvation, Porcupine Tree, Queensrÿche, Spock's Beard, Fear Factory, Symphony X και Yes. Το 2005, περιοδεύσαν στη Βόρεια Αμερική στο Gigantour Festival και εμφανίζονταν σαν πρώτο όνομα μαζί με τους Megadeth.

Οι Dream Theater σχηματίστηκαν το 1985 από τον κιθαρίστα Τζον Πετρούτσι, τον μπασίστα Τζον Μιανγκ και το ντράμερ Μάικ Πορτνόι καθώς σπούδαζαν στο Κολέγιο Μπέρκλι στη Βοστώνη. Ο Κέβιν Μουρ, φίλος του Πετρούτσι από το σχολείο (παλαιότερα έπαιζαν στο ίδιο συγκρότημα), προτάθηκε για να παίζει πλήκτρα, ενώ ο Κρις Κόλινς ανέλαβε τα φωνητικά.

Οι πέντε τους κατέληξαν στο όνομα "Majesty" για το νέο τους συγκρότημα (ένα όνομα εμπνευσμένο από την περιγραφή του Πορτνόι για το τελικό μέρος του "Bastille Day" των Rush) και οι τρεις μαθητές του Μπέρκλι άφησαν τη σχολή για να συγκεντρωθούν στο συγκρότημα. Η πρώτη αξιοσημείωτη δισκογραφική τους δουλειά ήταν τα "Majesty Demos", μια συλλογή από ιδέες και ντεμο που είχαν κυκλοφορήσει το 1986.^[1] Η αρχική εκτύπωση χιλίων αντιτύπων ξεπουλήθηκε μέσα σε έξι μήνες.

Το Νοέμβριο του 1985, μερικούς μόνο μήνες μετά τη δημιουργία του συγκροτήματος, ο Κόλινς αποχώρησε λόγω καλλιτεχνικών διαφορών με τα άλλα μέλη. Μετά από ένα χρόνο έρευνας για αντικαταστάτη, ο Τσάρλι Ντομινίτσι που ήταν πολύ πιο μεγάλος και έμπειρος από όλους τους υπόλοιπους, έκανε μια επιτυχημένη οντισιόν και προσχώρησε στους Majesty.^[2] Με τη σταθερότητα που έφερε ο ερχομός του Ντομινίτσι στο συγκρότημα, οι Majesty άρχισαν να παίζουν σε πολλούς χώρους στη Νέα Υόρκη και στην ευρύτερη περιοχή, γεγονός που επέφερε μία αξιόλογη ποσότητα έκθεσης στον κόσμο, για τα δεδομένα ενός συγκροτήματος που δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμη δίσκο.

Λίγο μετά την προσχώρηση του Ντομινίτσι, υποχρεώθηκαν να αλλάξουν το όνομα τους όταν κάποιο άλλο συγκρότημα με το όνομα Majesty απείλησε πως θα κινηθεί νομικά εναντίον τους. Πολλά ονόματα προτάθηκαν, μέχρι που ο πατέρας του Πορτνόι τους πρότεινε το όνομα Dream Theater, το όνομα ενός πρόσφατα κατεδαφισμένου σινεμά στο Μόντερεϊ της Καλιφόρνια. Υπέγραψαν το πρώτο τους δισκογραφικό συμβόλαιο με τη "Mechanic Records" το 1988 και ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις του πρώτου τους άλμπουμ.^[3]

Το "When Dream And Day Unite" κυκλοφόρησε το 1989, κάνοντας μια λιγότερο κραυγαλέα είσοδο από αυτήν που περίμεναν τα μέλη του συγκροτήματος.^[4] Η "Mechanic" κατέληξε στο να σπάσει την πλειονότητα των οικονομικών υποσχέσεων που είχε κάνει με το συγκρότημα πριν την υπογραφή του συμβολαίου τους, γεγονός που τους υποχρέωσε να κάνουν συναυλίες με στόχο να προωθήσουν τη δουλειά τους. Η περιοδεία για τον δίσκο αποτελούταν από πέντε μόνο συναυλίες στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης και στο Ρόουντ Άιλαντ.

Μετά την τέταρτη συναυλία, ο Ντομινίτσι απολύθηκε. Παρ' όλα αυτά, οι Marillion ζήτησαν από τους Dream Theater να ανοίξουν μία συναυλία τους στο "Ritz" της Νέας Υόρκης και δόθηκε η ευκαιρία στον Ντομινίτσι να τραγουδήσει για τελευταία φορά με τους Dream Theater. Θα περνούσαν ακόμη δύο χρόνια μέχρι να βρεθεί νέος τραγουδιστής για το συγκρότημα.

Έπειτα από την απόλυση του Ντομινίτσι, οι Dream Theater έσπασαν επιτυχώς το συμβόλαιο με τη "Mechanic" και ξεκίνησαν τη σύνθεση νέου υλικού για το επόμενο τους άλμπουμ, ενώ άρχισαν ακροάσεις για την εύρεση τραγουδιστή. Στο διάστημα αυτής της αναζήτησης, έγραψαν την πλειονότητα της μουσικής που θα αποτελούσε τον δεύτερο δίσκο τους, "Images And Words".

Πάνω από 200 καλλιτέχνες έκαναν ακρόαση στα πλαίσια της αναζήτησης νέου τραγουδιστή, ανάμεσά τους και ο πρώην τραγουδιστής των Fates Warning, Τζον Αρτς,^[5] αλλά όλοι τους απορρίφθηκαν για διάφορους λόγους. Το 1991, κατέφθασε μία κασέτα από τον τραγουδιστή του καναδέζικου σχήματος Winter Rose, Κέβιν Τζέιμς ΛαΜπρι, ο οποίος μετέβη απευθείας στη Νέα Υόρκη για μία κανονική ακρόαση. Έπειτα από ένα σύντομο jam session, προσελήφθη ως πλήρες μέλος του συγκροτήματος και άρχισε να χρησιμοποιεί το μεσαίο του όνομα, Τζέιμς, για να αποφευχθεί σύγχυση με τον Κέβιν Μουρ.

Μέσα στους επόμενους μήνες, το συγκρότημα ξεκίνησε και πάλι τις ζωντανές εμφανίσεις, με τον ΛαΜπρι να δουλεύει πάνω στα φωνητικά μέρη όλης της μουσικής που είχε γραφτεί ως εκείνο το σημείο. Η ATCO Records (τώρα "EastWest Records") υπέγραψε με τους Dream Theater ένα συμβόλαιο για επτά άλμπουμ και ένα ντέμο τριών τραγουδιών (αργότερα έγινε διαθέσιμο ως "The ATCO Demos" μέσω του fan club του συγκροτήματος).^[6]

Το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν έχοντας υπογράψει το νέο συμβόλαιο, ήταν το "Images And Words" το 1992, το πρώτο από πολλά άλμπουμ που ηχογραφήθηκε στα "BearTracks Studios".^[7] Το τραγούδι "Pull Me Under" έλαβε πολλές ραδιοφωνικές μεταδόσεις και είχε ως αποτέλεσμα να κυκλοφορήσει ένα βιντεοκλίπ για την προώθησή του.^[8]

Η επιτυχία του "Pull Me Under", συνδυαζόμενη με τις μακρόχρονες περιοδείες στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ιαπωνία, βοήθησε το "Images And Words" να γίνει χρυσό στην Αμερική και πλατινένιο στην Ιαπωνία.^[9]. Θεωρείται ακόμη και σήμερα το πιο εμπορικά επιτυχημένο άλμπουμ τους.

Το 1993, ακολούθησε μία περιοδεία στην Ευρώπη, η οποία περιελάμβανε μια συναυλία στο γνωστό "Marquee Jazz Club" του Λονδίνου. Η συναυλία ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε ως "Live At The Marquee", ο πρώτος επίσημος ζωντανά ηχογραφημένος δίσκος των Dream Theater.^[10] Ακόμη κυκλοφόρησαν ένα βίντεο με τμήματα από τις συναυλίες στην Ιαπωνία (μαζί με κάποιες σκηνές από τα παρασκήνια της περιοδείας), που ονομάστηκε "Images and Words: Live in Tokyo".

Οι Dream Theater επέστρεψαν στο στούντιο τον Μάιο του 1994. Ήταν η πρώτη φορά που το συγκρότημα, έγραφε μουσική ως ενιαίο σώμα, με μοναδικό στόχο την κυκλοφορία ενός δίσκου, καθώς το "Images And Words" είχε γραφτεί εξ ολοκλήρου χωρίς τραγουδιστή, ενώ το μέλλον του ήταν αβέβαιο σχετικά με την ηχογράφηση του. Το "Awake" κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1994.^[11] Χαρακτηρίστηκε από έναν ευκρινώς σκληρότερο ήχο από τις προηγούμενες κυκλοφορίες, γεγονός που πιθανότατα ενέτεινε τόσο τις θετικές, όσο και τις αρνητικές κριτικές του. Λίγο πριν τη μίξη του δίσκου, ο Μουρ ανακοίνωσε στους υπολοίπους ότι επιθυμούσε να επικεντρωθεί στα δικά του μουσικά σχέδια και πώς θα αποχωρούσε από τους Dream Theater. Εξ αποτελέσματος, το συγκρότημα έπρεπε να βρει έναν αντικαταστάτη πριν σχεδιάσει την επόμενη περιοδεία του.

Ο Τζόρνταν Ρούντες, ένας ανερχόμενος κιμπορντίστας, σχετικά άγνωστος εκείνη την εποχή στους ροκ κύκλους, προσκλήθηκε για να παίξει μια οντισιόν με τους Dream Theater, με την ελπίδα να εισέλθει στο συγκρότημα. Η συναυλία στο Μπέρμπανκ της Καλιφόρνια, πήγε καλά αλλά ο Ρούντες αποφάσισε αντ' αυτού να δεχτεί μια πρόσκληση από τους Dixie Dregs. Ο Ντέρεκ Σέρινιαν προσελήφθη ως προσωρινός αντικαταστάτης του Μουρ. Όταν πια είχε ολοκληρωθεί η περιοδεία για την προώθηση του "Awake", ο Σέρινιαν είχε γίνει πια πλήρες μέλος του συγκροτήματος.

Η νέα σύνθεση του συγκροτήματος αποφάσισε να κυκλοφορήσει το ΕΡ "A Change Of Seasons", του οποίου το ομώνυμο κομμάτι είχε ηχογραφηθεί το 1989 και οι Dream Theater είχαν σαν σκοπό να το συμπεριλάβουν στο "Images And Words", κάτι που αναβλήθηκε λόγω της διάρκειας του τραγουδιού. Η νέα ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε στα "BearTracks Studios" τον Μάιο του 1995, με το κομμάτι να ξεπερνάει πλέον τα 23 λεπτά. Στην κυκλοφορία συμπεριλήφθηκαν ζωντανές εκτελέσεις διασκευών σε τραγούδια συγκροτημ��των που επηρέασαν τους Dream Theater, από τη συναυλία τους στο "Ronnie Scott's Jazz Club" του Λονδίνου στις 31 Ιανουαρίου 1995.^[12] Μεταξύ των τραγουδιών που συμπεριλήφθηκαν στη συγκεκριμένη κυκλοφορία ήταν τα "Funeral for a Friend/Love Lies Bleeding" του Έλτον Τζον, "Perfect Strangers" των Deep Purple, και δύο medley, το ένα αποτελούμενο από τρία τραγούδια των Led Zeppelin και το άλλο από κομμάτια των Pink Floyd, Kansas, Queen, Dixie Dregs, Genesis και Journey. Μετά από μία σύντομη περιοδεία εξέδωσαν μέσω του επίσημου fan club τους ένα CD σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, κάτι που συνέχισαν να κάνουν κάθε Χριστούγεννα μέχρι το 2005.

Το 1996, το συμβόλαιο του συγκροτήματος με την "EastWest" άλλαξε λόγω αλλαγής της σύνθεσης της εταιρείας, με τη νέα στελέχωση να πιέζει τους Dream Theater για μία πιο εμπορική κατεύθυνση στον επόμενο τους δίσκο. Με την προσθήκη του παραγωγού Ντέσμοντ Τσάιλντ, ο οποίος ώθησε την αλλαγή προς λιγότερο περίτεχνες και περισσότερο εμπορικές συνθέσεις, το συγκρότημα έγραψε υλικό για δύο δίσκους, μεταξύ αυτών και μία εικοσάλεπτη συνέχεια στο κομμάτι "Metropolis–Part I: The Miracle and the Sleeper" από το "Images And Words". Η δισκογραφική εταιρεία απέρριψε την πρόταση για την κυκλοφορία διπλού CD, με τα κομμάτια που δεν συμπεριλήφθηκαν στο άλμπουμ να κυκλοφορούν αργότερα στη συλλογή "Falling into Infinity Demos".^[13]

Ο δίσκος με τίτλο "Falling Into Infinity" κυκλοφόρησε στις 23 Σεπτεμβρίου 1997 ανεβαίνοντας στο # 52 του Billboard και σκαρφαλώνοντας στο Top-10 στη Γερμανία, τη Φινλανδία και την Ουγγαρία.^[14] Το άλμπουμ έλαβε μέτριες κριτικές λόγω της εμπορικής εικόνας που παρουσίασε. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας "Touring into Infinity", η εμφάνιση τους στο "Le Bataclan" του Παρισιού ηχογραφήθηκε για την κυκλοφορία "Once In A LIVEtime", τον Οκτώβριο του 1998.^[15]

Ο Μάικ Πορτνόι και ο Τζον Πετρούτσι, μαζί με τον μπασίστα Τόνι Λέβιν και τον κιμπορντίστα Τζόρνταν Ρούντες σχημάτισαν το πρότζεκτ Liquid Tension Experiment με τους οποίους κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ. Μέσω αυτού του σχήματος, οι Dream Theater πίεσαν τον Ρούντες να πάρει τη θέση του Σέρινιαν ο οποίος αποχώρησε μετά το τέλος της περιοδείας για το "Falling Into Infinity". Ο Ρούντες δέχτηκε και έγινε μέλος του συγκροτήματος στις αρχές του 1999.

Οι Dream Theater επέστρεψαν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν ένα άλμπουμ το οποίο θα αποτελούσε συνέχεια του "Metropolis–Part I: The Miracle and the Sleeper", έχοντας ήδη πραγματοποιήσει μία σχετική ηχογράφηση για τον προηγούμενο τους δίσκο. Το concept άλμπουμ "Metropolis Pt. 2: Scenes from a Memory" κυκλοφόρησε στις 26 Οκτωβρίου 1999 λαμβάνοντας ιδιαίτερα θετικές κριτικές και θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα άλμπουμ του Progressive Metal.^[16] Ακολούθησε μία πολύ μεγάλη παγκόσμια περιοδεία, κατά τις ζωντανές εμφανίσεις της οποίας έπαιζαν στο πρώτο μισό ολόκληρο το "Metropolis Pt. 2: Scenes from a Memory" συνοδευόμενο από την προβολή δραματικών σκηνών της ιστορίας που περιέγραφαν οι στίχοι προβαλλόμενων σε οθόνη πίσω από το συγκρότημα. Κατά την τελευταία αμερικάνικη εμφάνιση τους στο "Roseland Ballroom" της Νέας Υόρκης, ηθοποιοί προσελήφθησαν για να ενσαρκώσουν τους χαρακτήρες της ιστορίας μαζί με μία χορωδία, με τη συναυλία να βιντεοσκοπείται για το DVD "Metropolis 2000: Scenes from New York", ενώ η ηχογράφηση της συγκεκριμένης εμφάνισης κυκλοφόρησε στο τριπλό άλμπουμ "Live Scenes From New York".^[17]

Οι Dream Theater επέστρεψαν στο στούντιο για την ηχογράφηση του έκτου τους άλμπουμ, του διπλού "Songs, Reviews, Credits, Awards - Allmusic", του οποίου το δεύτερο μέρος αποτελούνταν από το ομώνυμο κομμάτι διάρκειας 42 λεπτών.^[18] Οι κριτικές ήταν θετικές και το άλμπουμ ανέβηκε στο # 46 των αμερικάνικων τσαρτ και το Top-20 των περισσότερων αντίστοιχων ευρωπαϊκών, με υψηλότερη θέση το # 2 στη Φινλανδία. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του δίσκου, το συγκρότημα έπαιξε σε διαφορετικές εμφανίσεις ολόκληρα τα άλμπουμ "Master of Puppets" των Metallica και "The Number of the Beast" των Iron Maiden.^[19]

To 2003, οι Dream Theater επέστρεψαν στο στούντιο για την ηχογράφηση του επόμενου τους άλμπουμ, διαδικασίες οι οποίες διακόπηκαν για μία περιοδεία μαζί με τους Fates Warning και τους Queensrÿche.^[20] Μετά το τέλος αυτών των εμφανίσεων, το συγκρότημα ολοκλήρωσε την ηχογράφηση του άλμπουμ "Train Of Thought", παρουσιάζοντας ένα σύνολο με μικρότερη διάρκεια κομματιών σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ τους, κάτι που προκάλεσε μετριασμένες αντιδράσεις από τους φανατικούς οπαδούς του σχήματος.^[21] Μία ακόμη περιοδεία, αυτή τη φορά μαζί με τους Yes, με την ονομασία "An Evening With Dream Theater", οδήγησε στην ηχογράφηση του άλμπουμ "Live At Budokan", το οποίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2004.^[22]

Μετά το πέρας της περιοδείας, το συγκρότημα μπήκε στα "Hit Factory studios" της Νέας Υόρκης με σκοπό την ηχογράφηση του όγδοου στούντιο δίσκου του. Ο δίσκος με τίτλο "Octavarium" κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2005, ανεβαίνοντας στο # 36 στην πατρίδα το συγκροτήματος και το Top-10 στη Φινλανδία, την Ιταλία, τη Σουηδία, την Πολωνία, την Ολλανδία, την Ουγγαρία και τη Νορβηγία.^[23] Αυτό ήταν και το τελευταίο τους άλμπουμ για την "Elektra Records", η οποία είχε αγοράσει τα δικαιώματα της "EastWest".^[24]

Το συγκρότημα περιόδευσε για τον δίσκο γιορτάζοντας ταυτόχρονα τα είκοσι χρόνια ύπαρξης του, συμμετέχοντας στην "Gigantour" μαζί με τους Megadeth, Fear Factory, Nevermore και Symphony X.^[25] Οι Dream Theater συνέχισαν την περιοδεία τους ολοκληρώνοντας τις εμφανίσεις τους στο "Radio City Music Hall" της Νέας Υόρκης στις 1 Απριλίου 2006, εμφάνιση η οποία ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε στο άλμπουμ "Score-20th Anniversary World Tour" από τη "Rhino Records".^[26]

Τον Σεπτέμβριο του 2006, οι Dream Theater μπήκαν στα "Avatar Studios" για την ηχογράφηση του διαδόχου του "Octavarium", του οποίου ο τίτλος ήταν "Systematic Chaos" και κυκλοφόρησε στις 5 Ιουνίου 2007.^[27] Το άλμπουμ κυκλοφόρησε μέσω της "Roadrunner Records" και το συγκρότημα μπήκε για πρώτη φορά στο αμερικάνικο Top-20 φτάνοντας στο # 19, ενώ για την προώθηση του γυρίστηκε το βίντεο κλιπ του τραγουδιού "Constant Motion". Την ίδια χρονιά, εκδόθηκε το βιβλίο "Lifting Shadows", το οποίο παρουσίαζε την ιστορία των πρώτων είκοσι χρόνων του συγκροτήματος.^[28] Η περιοδεία "Chaos In Motion World Tour" περιελάμβανε εμφανίσεις σε μεγάλα φεστιβάλ όπως το "Download Festival" στη Μεγάλη Βρετανία, το "Hellfest Summer Open Air" στη Γαλλία και το "Fields of Rock Festival" στην Ολλανδία.

Τον Απρίλιο του 2008, κυκλοφόρησε η διπλή συλλογή "Greatest Hit (...and 21 Other Pretty Cool Songs)" και το συγκρότημα πραγματοποίησε την περιοδεία "Progressive Nation 2008", επισκεπτόμενο πόλεις στις οποίες δεν είχε παίξει στο παρελθόν.^[29]

Τον Οκτώβριο του 2008 επέστρεψαν στο στούντιο για την ηχογράφηση του "Black Clouds And Silver Linings", το οποίο κυκλοφόρησε το καλοκαίρι της επόμενης χρονιάς.^[30] Ο δίσκος ανέβηκε στο # 6 του Billboard κατά την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του, με πωλήσεις οι οποίες ξεπέρασαν τις 40.000 αντίτυπα. Ακολούθησε η περιοδεία "Progressive Nation tour" σε Ευρώπη και Αμερική. Μετά το τέλος της περιοδείας ξαναμπήκαν στο στούντιο για την ηχογράφηση του τραγουδιού "Raw Dog", το οποίο συμπεριλήφθηκε στο παιχνίδι "God of War".

Στις 8 Σεπτεμβρίου 2010, ο Μάικ Πορτνόι ανακοίνωσε την επικείμενη αποχώρηση του από το συγκρότημα, οδηγώντας τις σχέσεις του με τον Τζέιμς ΛαΜπρι σε ρήξη. Αργότερα, ο ντράμερ δήλωσε ότι είναι διατεθειμένος να επιστρέψει στους Dream Theater.

Μετά την ανακοίνωση της αλλαγής της σύνθεσης του συγκροτήματος με την αποχώρηση του Μάικ Πορτνόι, ακολούθησε διαδικασία ακρόασης ντράμερ κάτω από το όνομα "The Spirit Carries On". Συγκεκριμένα επιλέχθηκαν προς αξιολόγηση οι εξής:^[31]

1. Μάικ Μαντσίνι
2. Ντέρεκ Ρόντι
3. Τόμας Λανγκ
4. Βίρτζιλ Ντονάτι
5. Μάρκο Μίνεμαν
6. Ακίλις Πρίστερ
7. Πίτερ Γουίλντοερ

Και οι επτά ντράμερ φάνηκαν επαρκώς μελετημένοι στα κομμάτια του συγκροτήματος, όπως επίσης έδειξαν υψηλά επίπεδα αφομοίωσης στο νέο, άγνωστο υλικό που τους δόθηκε. Το τελευταίο αποτέλεσε το δυσκολότερο μέρος της αξιολόγησης για τους υποψήφιους, μιας και οι συνθέσεις που επιλέχθηκαν ήταν αρκετά περίπλοκες. Το μέρος αυτό θεωρήθηκε σημαντικό μιας και αποτελεί προσομοίωση της δημιουργικής διαδικασίας των Dream Theater. Οι υποψήφιοι που ξεχώρισαν από τη διαδικασία ήταν οι: Μάικ Μαντσίνι, Μάρκο Μίνεμαν και Πίτερ Γουίλντοερ. Το συγκρότημα τελικά αποφάσισε πως ο Μάικ Μαντσίνι θα αποτελέσει το νέο μέλος της οικογένειας των Dream Theater με ανακοίνωση της νέας σύνθεσης τους στις 29 Απριλίου 2011.^[32]

Οι Dream Theater μπήκαν στα "Cove City Sound Studios" τον Ιανουάριο του 2011, για να ξεκινήσουν τις ηχογραφήσεις του πρώτου τους άλμπουμ με τη νέα σύνθεση. Η συγγραφή των κομματιών ολοκληρώθηκε δύο μήνες αργότερα χωρίς τη συμμετοχή του Μαντσίνι. Το άλμπουμ με τίτλο "A Dramatic Turn of Events κυκλοφόρησε στις 12 Σεπτεμβρίου 2011 σκαρφαλώνοντας στην όγδοη θέση στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο # 1 στη Φινλανδία, ενώ κατάφερε να μπει στο Top-10 αρκετών ευρωπαϊκών χωρών.^[33][34] Το τραγούδι "On the Backs of Angels" έλαβε υποψηφιότητα για Βραβείο Γκράμι στην κατηγορία "Best Hard Rock/Metal Performance" κατά την 54η απονομή των βραβείων.^[35] Ακολούθησε η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, με το συγκρότημα να περνάει από την Ευρώπη, την Ασία και τη Βόρεια Αμερική πριν ολοκληρώσει τις ζωντανές του εμφανίσεις στο Μπουένος Άιρες, συναυλία η οποία ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε στο άλμπουμ "Live at Luna Park" το Νοέμβριο του 2013.

Τον Δεκέμβριο του 2012, οι Dream Theater ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις του επόμενου τους δίσκου, ο οποίος κυκλοφόρησε μέσω της "Roadrunner" στις 23 Σεπτεμβρίου 2013.^[36] Ο δίσκος πούλησε πάνω από 34.000 αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του, σκαρφαλώνοντας στην έβδομη θέση του Billboard, ενώ ανέβηκε στο Top-10 δεκάδων χωρών.^[37]

Μέσα στο 2014, το συγκρότημα κυκλοφόρησε το box-set "The Studio Albums 1992-2011" και το ζωντανά ηχογραφημένο "Breaking the Fourth Wall".^[38] Την επόμενη χρονιά, οι Dream Theater ηχογράφησαν το 13ο άλμπουμ τους με τίτλο "The Astonishing", το οποίο κυκλοφόρησε στις 29 Ιανουαρίου 2016.^[39] Η λίστα τραγουδιών έγινε γνωστή στις 23 Νοεμβρίου 2015.^[40] Ο δίσκος σκαρφάλωσε στην ενδέκατη θέση και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού,^[41] ενώ εκδόθηκαν και δύο σινγκλ για τα κομμάτια "The Gift of Music" και "Moment of Betrayal".

Στις 30 Ιανουαρίου 2017, το συγκρότημα ξεκίνησε μία ευρωπαϊκή περιοδεία για να γιορτάσει τα 25 χρόνια από την κυκλοφορία του "Images And Words". Μέχρι τις 18 Φεβρουαρίου, έπαιξαν στην Ιταλία, την Ελβετία, την Τσεχία, την Ολλανδία, τη Γερμανία και τη Σουηδία.^[42]

Singles/EP [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Status Seeker (1989) Afterlife (1989) Pull Me Under (1992) Metropolis Pt.1,The Miracle And The Sleeper (1992) Take The Time (1992) Another Day (1993) Lie (1994) Caught In A Web (1994) The Silent Man (1994) A Change Of Seasons (EP, 1995) Burning My Soul (1997) You Not Me (1997) Hollow Years (1997) Home(1999) Through Her Eyes (2000) As I Am (2003) Constant Motion (2007) Forsaken (2008) A Rite Of Passage (2009) Wither (2009) On The Backs Of Angels (2011) Built Me Up, Break Me Down (2012) The Enemy Inside (2013) Along For The Ride (2013) The Looking Glass (2014) The Gift Of Music (2015) Moment Of Betrayal (2016)

Ζωντανές ηχογραφήσεις [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Live At The Marquee (1993) Once In A LIVEtime (1998) Live Scenes From New York (2001) Live At Budokan (2004) Score-20th Anniversary World Tour (2006) Chaos in Motion: 2007–2008 (2008) Live at Luna Park (2013) Breaking the Fourth Wall (2014) Distant Memories - Live in London (2020)

Συλλογές [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Greatest Hit (...and 21 Other Pretty Cool Songs) (2008)

• Τζέιμς ΛαΜπρι - φωνητικά, κρουστά (1991-σήμερα)
• Τζον Πετρούτσι - κιθάρα και δεύτερα φωνητικά (1985-σήμερα)
• Τζον Μιανγκ - μπάσο, Chapman Stick (1985-σήμερα)
• Τζόρνταν Ρούντες - πλήκτρα, continuum (1999-σήμερα)
• Μάικ Πορτνόι - τύμπανα, κρουστά, δεύτερα φωνητικά (1985-2010 & 2023-σήμερα)

• Κρις Κόλινς - φωνητικά (1986)
• Τσάρλι Ντομινίτσι - φωνητικά (1987-1990)
• Κέβιν Μουρ - πλήκτρα (1986-1994)
• Ντέρεκ Σέρινιαν - πλήκτρα (1995-1998)
• Μάικ Μαντσίνι - τύμπανα (2011-2023)

• Dream Theater - Biography
• Dream Theater | Music Biography, Credits and Discography | Allmusic
• Dream Theater - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives
• Dream Theater | Cracked.com Αρχειοθετήθηκε 2014-11-25 στο Wayback Machine.

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Dream Theater

• Επίσημη ιστοσελίδα