Jump to content

uitgaan

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 15:51, 22 September 2024.

Afrikaans

Etymology

From Dutch uitgaan, from Middle Dutch ûtegâen, from Old Dutch ūtgān.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitgaan (present gaan uit, present participle uitgaande, past participle uitgegaan)

  1. go out; exit

Antonyms

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ûtegâen, from Old Dutch ūtgān, from Proto-West Germanic *ūtgān. Equivalent to uit- +‎ gaan.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯txaːn/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: uit‧gaan

Verb

uitgaan

  1. (intransitive) to go out (to go to public places for leisure)
    Synonym: stappen
  2. (intransitive) to turn off, to shut down
  3. (intransitive) to expire, to break up (of a relationship)

Conjugation

Conjugation of uitgaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive uitgaan
past singular ging uit
past participle uitgegaan
infinitive uitgaan
gerund uitgaan n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular ga uit ging uit uitga uitging
2nd person sing. (jij) gaat uit, ga uit2 ging uit uitgaat uitging
2nd person sing. (u) gaat uit ging uit uitgaat uitging
2nd person sing. (gij) gaat uit gingt uit uitgaat uitgingt
3rd person singular gaat uit ging uit uitgaat uitging
plural gaan uit gingen uit uitgaan uitgingen
subjunctive sing.1 ga uit ginge uit uitga uitginge
subjunctive plur.1 gaan uit gingen uit uitgaan uitgingen
imperative sing. ga uit
imperative plur.1 gaat uit
participles uitgaand uitgegaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

(deprecated template usage)
(deprecated template usage)

Descendants

  • Afrikaans: uitgaan

Anagrams

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=uitgaan&oldid=81753688"