Keen Johnson
| Keen Johnson | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 12-an de januaro 1896 en Kantono Liono |
| Morto | 7-an de februaro 1970 (74-jaraĝa) en Richmond |
| Lingvoj | angla |
| Ŝtataneco | Usono 
|
| Alma mater | Universitato de Kentukio Central Methodist University (en) 
|
| Okupo | |
| Okupo | ĵurnalisto politikisto redaktisto
|
Keen JOHNSON (Distrikto de Lyon, 12-a de januaro 1896 – Richmond, 7-a de februaro, 1970) estis usona politikisto kiu funkciis kiel la 45-a Guberniestro de Kentukio, de 1939 ĝis 1943; estis la nura ĵurnalisto kiu okupis tiun pozicion. [1] Poste, inter 1946 kaj 1947, li tenis la pozicion de Vicsekretario pri Laboro en Usono.
Post militservo en la Unua Mondmilito, Johnson aĉetis kaj redaktis la Mirror Elizabeth. Li revivigis la gazeton, vendis ĝin al konkuranto, kaj uzis la enspezon por gajni sian ĵurnalismogradon de la Universitato de Kentukio en 1922. Post diplomiĝo li iĝis redaktisto de The Anderson News, kaj en 1925 li akceptis oferton kuneldoni kaj redakti la Richmond Daily Register .
En 1935 Johnson estis elektita kiel la Demokrata kandidato por vicgubernatoro. Li estis elektita kaj servis sub guberniestro AB "Feliĉa" Chandler de 1935 ĝis 1939. Kiam li jam certigis la Demokratan guberniestran nomumon en 1939, Chandler rezignis pri la posteno kaj levis Johnson al guberniestro tiel ke Johnson povis nomumi Chandler por sidloko en la Usona Senato lasita vaka per la morto de MM Logan. Li poste sukcesis gajni plenan guberniestran oficperiodon en la parlamenta balotado, venkante Respublikanon King Swope. La deziro de Johnson vastigi la sociajn servojn de la ŝtato estis malhelpita per la financa premo trudita al la ŝtato per la ekapero de la Dua Mondmilito. Tamen, li prizorgis imposte konservativan administracion kaj prenis la ŝtaton de situacio kie ĝi ŝuldis 7 milionojn USD al unu kie ĝi havis pluson de 10 milionoj USD antaŭ la fino de sia regotempo.
Post lia periodo kiel guberniestro, Johnson aliĝis al Reynolds Metals kiel speciala asistanto al la prezidanto. Li restis dungito de Reynolds ĝis 1961. Li prenis jaran forpermeson en 1946 por akcepti la nomumon de usona prezidento Harry S. Truman kiel la unua usona Subsekretario de Laboro, servante sub Lewis B. Schwellenbach. Li konkuris malsukcese por usona senatloko en 1960, perdante kontraŭ Respublikisto John Sherman Cooper. Johnson mortis la 7-an de februaro 1970, kaj estis entombigita en Richmond Cemetery en Richmond, Kentukio.
Ekvivo
[redakti | redakti fonton]Keen Johnson estis naskita en duĉambra kabano en Brandon Chapel, Distrikto Lyon, Kentukio, la 12-an de januaro 1896. [2] Li estis la sola virfilo de Pastoro Robert kaj Mattie (Holloway) Johnson. [3] Liaj gepatroj nomis lin laŭ John S. Keen, familiamiko de Kantono Adair (Kentukio). [4] La paro Johnson ankaŭ havis du filinojn - Catherine (Keturah) kaj Christine. [5] Robert Johnson estis metodista pastro, kaj la familio moviĝis ofte pro la okupo de la familia patriarko. [2]
Post kompletigado de sia elementa eduko en publikaj lernejoj, Johnson studis en Vanderbilt Preparatory School for Boys, metodist-institucio en Elkton, Kentukio.[5] [6] Li finis sian preparan kurson en 1914 kaj enskribiĝis ĉe Central Methodist College en Fayette, Misurio. [2] Johnson intencis daŭrigi siajn studojn ĉe la Universitato de Misouri Lernejo de Ĵurnalismo, aliflanke li interrompis sian trejnadon por membriĝi en la US-armeo por servo en 1-a Mondmilito. [2]
Post kompletigado de baza trejnado, Johnson ricevis oficirtrejnadon ĉe Fort Riley la 15-an de majo 1917. [2] [5] En aŭgusto 1917 li estis promociita al dua leŭtenanto kaj asignita al 354-89-a infanteria Divizio de la Usonaj Ekspediciaj Trupoj ĉe Camp Funston. [4] [5] Li estis promociita al ĉefleŭtenanto la 29-an de marto 1918, kaj la 4-an de junio 1918, li estis sendita al Francio, kie li studis loĝistikajn komunikadojn ĉe la Lernejo de Linio kaj Ĉefa stabo de la armeo. [5] Li restis en Eŭropo kun la Usona Ekspedicia Trupo ĝis aprilo 1919 kaj estis honore eligita de la armeo la 31-an de oktobro 1919. [5]
La 23-an de junio 1917, dum daŭre kompletiganta sian soldatedukon, Johnson geedziĝis kun Eunice Nichols. Ilia solinfano, nomita Judit, estis naskita la 19-an de majo 1927. [2] Post sia reveno de la militistaro, Johnson aĉetis la Elizabethtown Mirror kun financa helpo de sia patro. [2] Li konstruis la gazeton preskaŭ de nulo, kaj konkuranto rapide aĉetis ĝin je profito. [2] Johnson uzis la enspezon de la vendo de la Spegulo por daŭrigi sian edukadon ĉe la Universitato de Kentukio. [2] Kiel studento, li laboris kiel raportisto por la Lexington Herald. [4] Li ricevis sian bakalaŭron en ĵurnalismo en 1922. [2] Poste, tiu sama universitato aljuĝis al li honoran doktorecon pri Juro en 1940. [5]
Post diplomiĝo Johnson aĉetis duonon de la proprieto de The Anderson News kaj laboris kiel la redaktisto de la gazeto. [4] En 1925, Shelton M. Saufley petis al Johnson eniĝi en komunentrepreno por aĉeti la Richmond Daily Register. [2] Altirita de la ideo eldoni ĉiutagan gazeton, Johnson akceptis. [2] Kiel rezulto de unu el liaj ĉefartikoloj, Johnson estis nomumita administra sekretario de la Ŝtata Demokrata Centra Komitato en 1932. [6] Li daŭre tenis tiun pozicion kaj publikigis la Registron ĝis 1939. [6]
Politika kariero
[redakti | redakti fonton]En 1935 Johnson estis unu el tri kandidatoj por la Demokrata nomumo por vicgubernatoro. En la antaŭbalotoj, li ricevis pli da voĉoj ol liaj kontraŭuloj, JE Wise kaj BF Wright, sed lastatempe promulgita elektoleĝo postulis drenaĵon se neniu kandidato ricevis plimulton. La 7-an de septembro, Johnson venkis Wise en la dua raŭndo. [5]
En la guberniestraj antaŭbalotoj, AB "Happy" Chandler venkis Tom Rhea, la kandidaton favoritan fare de guberniestro Ruby Laffoon. [7] Johnson ankaŭ favoris Reaon kaj apogis Robert T. Crowe super JCW Beckham, en la elekto de Chandler en la Demokrata antaŭbaloto de 1927. [8] Tamen, ambaŭ flankenmetis siajn diferencojn kaj venkis en la parlamenta balotado. [9] Chandler venkis Respublikanan King Swope per pli ol 95 000 voĉoj, kaj Johnson venkis JJ Kavanaugh per pli ol 100 000 voĉoj. [3][9]
Guberniestro de Kentukio
[redakti | redakti fonton]La disigo inter Chandler kaj Laffoon kondukis al frakciismo ene de la ŝtata Demokrata Partio. Kiam neniu forta guberniestra kandidato eliris el la Chandler-frakcio en 1939, Chandler pruntedonis sian subtenon al Johnson. John Y. Brown, Sr. sciigis ke li defius Johnson en la antaŭbalotoj. Tio plifirmigis subtenon por la Chandler-frakcio, ĉar Brown estis sincera kritikisto de la Chandler-registaro. Brown akiris subtenon de la kritikistoj de Chandler, precipe iama guberniestro Ruby Laffoon, Tom Rhea, Earle C. Clements kaj Alben Barkley. Li ankaŭ ricevis subtenon de la United Mine Workers kaj de la laboristestro John L. Lewis. Tamen, tio estis senutila, kiam Johnson venkis Brown en la antaŭbalotoj per pli ol 33 000 voĉoj, certigante la Demokratan nomumon por guberniestro. [8]
Respublikanoj elektis King Swope, kiu estis venkita en la guberniestra elekto en 1935, por kontraŭbatali Johnson. [10] Duonvoje tra la kampanjo, aliflanke, Johnson estis levita al guberniestro. [3] Usona Senatano MM Logan mortis en oktobro 1939, kaj guberniestro Chandler eksiĝis tiel ke Johnson - tiel levita al guberniestro - povis nomumi lin al la vaka posteno. [3] En la la 17-an de novembro parlamenta balotado, Johnson venkis Swope per 460 834 voĉoj al 354 704, certigante plenan esprimon kiel guberniestro. [3]
En sia inaŭgura parolado, Johnson promesis esti "ekonomia guberniestro, ŝparema kaj ŝparema". [1] Liaj politikoj helpis al li elimini la ŝtatŝuldon de 7 milionoj USD kaj forlasis la fiskon kun pluso de 10 milionoj USD antaŭ la fino de sia regotempo. [1] Estis la unua fojo ke la ŝtato havis pluson ekde la administrado de JCW Beckham en 1903. [1] Johnson atingis la pluson sen pasigado de iujn ajn impostplialtigoj. [2] Ne ĉiuj en la partio de Johnson estis feliĉa pro lia aliro al registaro; unu recenzisto rimarkis, "Old Keen ŝanceliĝis ĉi tie kaj ŝanceliĝis tie ĝis li preskaŭ ŝanceliĝis nin ĝis morto."[1][rompita ligilo]
Paportisto de Louisville Courier-Journal nome Howard Henderson skribis plurajn rakontojn elmontrantajn korupton en la Johnson-registaro, inkluzive de grava rakonto pri lavotadkontraktoj. Hubert Meredith, la politike ambicia generaladvokato de Johnson, libere elsendis siajn zorgojn pri la registaro, gajnante rekonon por li mem por la diskonigo kiun ĝi generis. Historiisto James C. Klotter opiniis, "Estas dubinde ke la administrado de Johnson havis pli politikan skandalon ol aliaj, sed la diskonigo igis ĝin ŝajni tiel." [10]
En la leĝdona sesio en 1940, Johnson sukcese celvarbis al la plenkunsido por asigni monon al instruista emeritiĝsistemo kiu estis antaŭe rajtigita sed ne financita. Malgraŭ ĝia imposte konservativa naturo, li pliigis financadon por altrangaj helpprogramoj je 1 miliono USD jare. Aliaj plenumoj de la sesio inkludis disponigi pensiojn al Kentucky Court of Appeals -juĝistoj, kreante konservadajn distriktojn en la ŝtato, kaj malpermesante la vendon de mariĥuano. [11]
La ĉefa intereso de Johnson[rompita ligilo] estis plibonigado de la mesmalsanaj kaj punaj institucioj de la ŝtato. [1] Tiuj plibonigoj komenciĝis sub guberniestro Chandler, kaj kvankam Johnson asertis, ke psikiatriaj hospitaloj kaj malliberejoj estis ĉe sia plej bona stato en kvardek jaroj je la fino de lia regotempo, li estis seniluziigita, ke li ne povis fari pli. En lumo de la financaj devontigoj alportitaj de la Dua Mondmilito, li devis moderigi ŝtatkonstruadon. [1]
En la leĝdona sesio en 1941 Johnson vetois iniciaton kiu permesis la vendon de alkoholaĵoj al najbaraj ŝtatoj, eĉ tiuj kun leĝoj kiuj malpermesis la vendon de alkoholo. [12] La politiko estis tre populara, estante apogita per multaj el la potencaj specialinteresoj de la ŝtato. [12] La propono estis aprobita de la Kentukia Reprezentantĉambro per 84 voĉoj kontraŭ 0 kaj de la Kentukia Senato per 31 ĝis 3. [12] Post la vetoo de Johnson, la House inversigis, voĉdonante 86-3 por konfirmi la vetoon. [12]
En la leĝdona sesio en 1942 Johnson substrekis la gravecon de permesado fare de kentukiaj urbocentroj aĉeti kaj distribui potencon de Tennessee Valley Authority.[12] En parolado al la Asembleo, Johnson diris: "Mi neniam havis pli fortan konvinkiĝon en Demando pri Publika Politiko... La principo implikita estas same ĝusta kiel la Dekalogo".[12] La Asembleo aprobis la necesan leĝaron kiam Johnson petis.[12]
Grava atingo de la Johnson-registaro estis la aprobo de leĝdona re-distriktigo. [1] Malgraŭ la fakto ke la usona konstitucio postulas redistriktigon post ĉiu dekjara censo, la leĝdonaj distriktoj de Kentukio restis plejparte senŝanĝaj inter 1893 kaj 1941. [1] Li petis al la leĝdona sesio en 1942 antaŭeniri pli frue tiel ke li povis kunvenigi specialan sesion por la sola celo de pripensado de re-distriktigo. [12] Leĝdonantoj konsentis kaj aprobis leĝproponon ĉe la fino de la speciala kunsido. [12]
Johnson aktive partoprenis la Demokratajn registarajn antaŭbalotojn 1943. Inter la kandidatoj estis Ben Kilgore, Rhodes K. Myers kaj J. Lyter Donaldson. Myers estis la vicgubernatoro de Johnson, sed li turnis sin kontraŭ la administrado. Johnson nomis lin Nordkarolina oportunisto, "politika aventuristo" kaj "falsa farmisto". [13] Li ankaŭ mokis Kilgore, kiu havis fortan subtenon de la Louisville Courier-Journal, la Kampara Elektra Asocio, kaj la Bieno-Agentejo, nomante lin "Casanova". [13] [14] Donaldson, la iama kampanjestro de Johnson, certigis sian subtenon kaj la Demokratan nomumon. Li estis venkita en la parlamenta balotado fare de Respublikisto Simeon Willis. [13]
Vivo kaj morto
[redakti | redakti fonton]
De 1940 Johnson estis membro de la Ŝtata Demokrata Nacia Komisiono, servante ĝis 1948. [6] La 6-an de junio 1942, li estis nomumita al la estraro de regantoj de Eastern State College (nun Eastern Kentucky University aŭ EKU), pozicio kiujn li tenis dum ok jaroj. La Keen Johnson Building de EKU, projekto de Works Progress Administration de 1939, estas tiel nomita en lia honoro. La konstruaĵo kaj ĝia belfrido estas unu el la plej rekoneblaj famaĵoj sur la universitata kampuso. [5]
La 1-an de januaro 1944, li estis nomumita speciala asistanto al la prezidanto de Reynolds Metals, konsilante lin pri postmilitaj senlaborecproblemoj. [5] La sekvan jaron, li iĝis vicprezidanto de publikaj rilatoj por la firmao. [6]
Johnson evoluigis fortan rilaton kun sindikatestroj, kaj en 1946 prezidanto Harry S. Truman kaj Kentukia Senatano Alben Barkley petis al li akcepti nomumon al la lastatempe kreita pozicio de Subsekretario de Laboro. [5] En aŭgusto 1946 Johnson prenis forestopermeson de Reynolds kaj akceptis la nomumon. [2] Johnson partoprenis la registarkunvenojn de prezidanto Truman pro la malsano de sekretario Lewis B. Schwellenbach. [5]
En mez 1947 Johnson revenis al Reynolds. [5] En 1950 li iĝis membro de la direktoraro de la firmao. [5] En tiu rolo, li aranĝis vendejajn kunvenojn kaj vojaĝis grandskale por reklami la aluminioproduktojn de la firmao. [5] Jarojn poste, en januaro 1961, li retiriĝis de Reynolds. [5]
En 1960 Johnson serĉis sidlokon en la Usona Senato. [5] Li venkis John Y. Brown, Sr. en la Demokrataj antaŭbalotoj, sed ne faligis Respublikanan oficanton John Sherman Cooper en la parlamenta balotado. [5] En 1961 kaj 1964 li estis nomumita al la ŝtatestraro de edukado. [6] En 1964 li funkciis kiel delegito al asembleo por revizii la ŝtatkonstitucion. [5] En 1965 la Universitato de Kentukio honoris lin kun la Jarcento-Premio kaj induktis lin en ĝian Halon de Eminentaj Eks-studentoj. [5] [15] Li mortis la 7-an de februaro 1970, en Richmond, Kentukio, kaj estas entombigita en Richmond Cemetery. [6]
Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Ogden 2004
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 Powell 1976
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Harrison in The Kentucky Encyclopedia 1992
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Ogden 2004
- ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 5,16 5,17 5,18 5,19 Guide to the Collection of Keen Johnson
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 Kentucky Governor Keen Johnson". National Governors Association
- ↑ Klotter 1996, p. 304
- ↑ 8,0 8,1 Klotter 1996
- ↑ 9,0 9,1 Klotter 1996, p. 306
- ↑ 10,0 10,1 Klotter 1996, p. 318
- ↑ Klotter 1996
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 12,6 12,7 12,8 Ogden 2004, p. 179
- ↑ 13,0 13,1 13,2 Klotter 1996
- ↑ Harrison in A New History of Kentucky 1992
- ↑ University of Kentucky Alumni Association – Keen Johnson
Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- Harrison, Lowell H. (1992). "Johnson, Keen". en Kleber, John E. (eld.). The Kentucky Encyclopedia. Associate editors: Thomas D. Clark, Lowell H. Harrison, kaj James C. Klotter. Lexington, Kentucky: The University Press of Kentucky. ISBN 0-8131-1772-0.
- Hay, Charles; Rebecca Quillen. "Guide to the Collection of Keen Johnson". Eastern Kentucky University. Arkivita el la originalo la 20an de Junio, 2008. Alirita la 29an de Septembro, 2009.
- "Kentucky Governor Keen Johnson". National Governors Association. Arkivita el la originalo la 17an de Decembro, 2014. Alirita la 4an de Aprilo, 2012.
- Klotter, James C. (1996). Kentucky: Portraits in Paradox, 1900–1950. The University Press of Kentucky. ISBN 0-916968-24-3.
- Ogden, Frederic D. (2004). "Keen Johnson". en Lowell Hayes Harrison (eld.). Kentucky's Governors. Lexington, Kentucky: The University Press of Kentucky. ISBN 0-8131-2326-7.
- Powell, Robert A. (1976). Kentucky Governors. Danville, Kentucky: Bluegrass Printing Company. OCLC 2690774.