Luis de Pablo

Luis de Pablo
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Luis de Pablo Costales
Jaiotza	Bilbo, 1930eko urtarrilaren 28a
Herrialdea	Bizkaia, Euskal Herria
Heriotza	Madril, 2021eko urriaren 10a (91 urte)
Familia
Ezkontidea(k)	Marta Cárdenas
Hezkuntza
Heziketa	Madrilgo Goi Mailako Errege-Musika Kontserbatorioa Madrilgo Complutense Unibertsitatea
Hizkuntzak	gaztelania
Ikaslea(k)	ikusi Manuel Balboa Rodríguez (en)
Jarduerak
Jarduerak	musikagilea
Enplegatzailea(k)	Montrealgo Unibertsitatea
Jasotako sariak	ikusi Officer of Arts and Letters Madrilgo Complutense Unibertsitateko honoris causa doktoregoa  (1997) Arte Ederretako Merituaren Urrezko Domina  (1986) Prize Tomás Luis de Victoria  (2009) Urrezko Lehoia  (2020) Madrilgo Complutense Unibertsitateko honoris causa doktoregoa  (1996)
Kidetza	San Fernandoko Arte Ederren Errege Akademia
Genero artistikoa	opera

Luis de Pablo Costales^[1] (Bilbo, 1930eko urtarrilaren 28a - Madril, 2021eko urriaren 10a)) euskal musikagilea izan zen. Nazioartean, iraskasle famatua izan zen.

Bilbon jaioa bazen ere, Madrilen bizi zen sei urte zituenetik. Zuzenbidea ikasi zuen Madrilgo Unibertsitate Konplutentsean. Autodidakta, hamabi urtez hasi zen moldaketak egiten. Hala ere, Maurice Ohana edo Max Deutsch bezalako irakasleak ere eduki zituen. Boulezek eta Madernak bere lanak zuzendu dituzte.

Lehen musika ikasketak Hondarribian egin zituen eta ondoren Madrilen ikasi zuen. Bere kasa ikasi bazuen ere, Maurice Ohana, Max Deutsch eta beste musikagile ospetsu batzuen aholkuak jaso zituen. 1957. urtean Grupo Nueva Música taldearen sorreran parte hartu zuen, eta 1958. urtean Tiempo y Música zikloa sortu zuen, musika berria ezagutzera emateko. 1964. urtean Madrilgo Musika Berriaren Bi Urtekoa sortu zuen eta 1965. urtean, Alea, musika berria bultzatzeko kontzertu sorta.

Zenbait urtez Estatu Batuetan eta Kanadan irakaslea izan zen, eta ondoren Madrilgo kontserbatorioan. 1983. urtean Musika Berria Zabaltzeko Zentroko zuzendari izendatu zuten. Lehendabizi serieko musika idatzi zuen, eta geroago moduluka idatzitako konposiziora iritsi zen; jolearen esku gelditzen zen musika lanaren antolaketa. Estilo askotako eta hainbat kulturatan errotutako musika idatzi zuen.

1990. urtean Espainiako musika sari nazionala eman zioten. 1998an Madrilgo Unibertsitate Konplutentseak honoris causa doktore izendatu zuen, eta 2000. urtean Donostiako Musika Hamabostaldiak, SGAErekin batera, omenaldi handia eskaini zion 70 urte betetzen zituela eta. Urte berean jaso zuen, halaber, Bizkaiko Foru Aldundiak ematen duen omenezko Makila.

• Libro de imágenes, Segunda Lectura, Metáforas. Stradivarius
• Senderos del aire and works for flute. Legno
• Dibujos, Fragments from Kiu, Chamber Concerto etc. ADDA
• Tarde de Poetas. Harmonia Mundi
• Piano Trio. Ermitage ERM 413
• Visto de Cerca, para 3 músicos y cinta; Chaman, obra electronica. Hispavox LP (30) 130 202
• Al Son que Tocan, Homenaje a Antonio Machado. RCA LP SRL2-2444

Azken urteotako lanen artean aipagarriak ditu, besteak beste, Euskadiko Orkestra Sinfonikoaren aginduz konposatu zuen Impromptus (EOSek 2000. urtean grabatua) eta 2001. urtean Madrilgo Teatro Realen estreinatu zuen La señorita Cristina opera, Mircea Eliaderen Miss Christina eleberrian oinarritua.

• Aproximación a una estética de la música contemporánea, 1968
• Lo que sabemos de música, 1968

• Playa insólita (1963) (Javier Agirre)
• Último encuentro (1967) (Antxon Ezeiza)
• Pepermint frappe (1968) (Carlos Saura)
• Goya - Historia de una Soledad (1972) (Nino Quevedo)
• Ana y los Lobos (1973) (Carlos Saura)
• El espíritu de la colmena (1973) (Víctor Erice)
• La Prima Angélica (1974) (Carlos Saura)
• Pascual Duarte (1976) (Ricardo Franco)

• https://web.archive.org/web/20160304135738/http://www.berria.eus/paperekoa/1909/034/001/2015-11-08/elitea_ezinbestekoa_da_baina_iritsi_erraza_izan_behar_du.htm Gorka Erostarbek Berrian egindako elkarrizketa, 2015-11-08.