Otto Piene

Otto Piene

Biografía
Nacemento	18 de abril de 1928 Bad Laasphe (República de Weimar)
Morte	17 de xullo de 2014 (86 anos) Berlín, Alemaña
Educación	Universidade de Colonia (1953–1957) Kunstakademie Düsseldorf (en) (1950–1953)
Actividade
Campo de traballo	Arte cinética
Lugar de traballo	Düsseldorf Cambridge
Ocupación	escultor, pintor, debuxante
Período de actividade	1955 - 2014
Empregador	Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts
Membro de	Zero (en)
Movemento	Zero (en)
Representante	Sperone Westwater Gallery (en)
Obra
Obras destacables (1992) Star Pit (en)
Arquivos en	Bibliotecas do Instituto de Tecnologia de Massachusetts (pt)
Familia
Cónxuxe	Elizabeth Goldring-Piene
Fillos	Chloe Piene
Premios
(2013)  Max Beckmann prize (en) (1987)  Ordem de Mérito da Renânia do Norte-Vestfália (pt)  Cruz de Oficial da Orde do Mérito da República Federal de Alemaña
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Otto Piene, nado en Laasphe o 18 de abril de 1928 e finado en Berlín o 17 de xullo de 2014,^[1] foi un pintor e escultor alemán.

Otto Piene creceu en Lübbecke. Entre 1949 e 1953, estudou pintura na Academia de Arte de Múnic e na de Düsseldorf. Entre 1952 e 1957 estudou filosofía na universidade de Colonia. En 1959 celebrou a súa primeira exposición individual na Galería Schmela de Düsseldorf. En 1964 aceptou un posto como docente na Universidade de Pensilvania, cargo que exerceu durante catro anos. A Universidade de Baltimore nomeouno Doutor en Belas Artes en 1994. Ultimamente alternaba as súas residencias entre Massachusetts e Düsseldorf.

En 1957, Piene e Heinz Mack fundaron o grupo ZERO, uníndoselles en 1961 Günther Uecker. Este grupo mostrouse moi activo entre 1961 e 1966, celebrando numerosas exposicións, así como publicando de xeito periódico a revista homónima. A esa época pertencen obras como Lichtballette ("Balé de luz") e Rauchbilder ("Imaxes de fume"), no que a relación entre a obra exposta e as enerxías naturais primarias son máis que evidentes. Piene participou con obras súas en documenta en 1959, 1964 e 1977.

Otto Piene traballou cos seus Rauchbilder; lume e fume son elementos importantes nas súas obras. Tamén experimentou con combinacións de elementos multimedia. Xunto cos seus correlixionarios Günther Uecker e Heinz Mack, converteuse en portavoz do Neuen Idealismus ("Novo Idealismo"). En 1968 realizou, en colaboración con Aldo Tambellini, o programa televisivo Black Gate Cologne, que é recoñecido como un dos pioneiros no seu xénero.

Tamén participou en dúas edicións da Bienal de Venecia, en concreto nos anos 1967 e 1971. En 1985 fixo o propio na Bienal de São Paulo. Quizais a súa obra máis popular fose o Arco da vella creado para a clausura dos Xogos Olímpicos de Múnic.

• 1994: Doutor en Belas Artes h.c. pola Universidade de Maryland
• 1996: Premio de Escultura pola American Academy of Arts and Letters, Nova York
• 2003: Premio Mundial de Artes Leonardo da Vinci polo Consello Cultural Mundial
• 2008: Premiado pola Kulturstiftung Dortmund

• Busch, Julia M., A Decade of Sculpture: the New Media in the 1960's Arquivado 29 de setembro de 2007 en Wayback Machine. (The Art Alliance Press: Philadelphia; Associated University Presses Arquivado 13 de febreiro de 2010 en Wayback Machine.: Londres, 1974) ISBN 0-87982-007-1
• Radford, Georgia and Warren Radford, "Sculpture in the Sun, Hawaii's Art for Open Spaces", Universidad de Hawaii, 1978, 95.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Otto Piene

• Biographie des Künstlers Otto Piene (medienkunstnetz.de)
• Bilder der Landmarke Halde Rheinpreussen
• Ausstellung - Arbeiten der 50er & 60 er in der Galerie Leu