Garlascum

Garlascum

Res apud Vicidata repertae:

Civitas: Italia
Locus: 45°12′0″N 8°55′0″E
Numerus incolarum: 9 504
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis

Gestio

Procuratio superior: Provincia Papiensis

Geographia

Superficies: 39.18 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Alania Laumellinorum, Durnus, Tromellum, Gerbulum, Burgus Sancti Syri, Graupellum

Tabula aut despectus

Garlascum^[1] (-i, n.) (alia nomina: Garilassium) (-i, n.) (Italiane: Garlasco) est urbs Italica et municipium circiter 9878 incolarum, in Langobardia regione, in Provincia Papiensi, et in Laumellina historica ac geographica regione sita. Incolae Garilassii Garlascenses vel Garilassenses appellantur.

Haec civitas, una maiorum Laumellinae, nota est ob Sanctuarium Mariae Virginis Bozzolae, meta itinerum sacrorum quod quattuor chiliometris a media urbe stat.

• 
  Urbs Italiae

Garlascum situm in media-orientale Laumellina est, paucum distans a laeva ripa rivi Terdopii et non remotum a valle fluminis Ticini. Fines Garlascenses prope plane plani sunt, et in eis culturae sunt risus, frugum, et frumenti. Eae proprietates finium sunt maiores causae continentalis humidi caeli urbis: per hiemem saepe nebula est, cum per aestatem aestus et caligines sint.

Mention urbis saeculo decimo facta est: urbs anno 981 a Imperatore Sacri Romani Imperii Ottone II monasterio Sancti Salvatoris in Papia donata est. Saeculo duodecimo, Garlascum factum est pars finium Papiae. Anno 1436, Guarnerius Castiglioni comes Garlasci a Philippo Maria Vicecomis factus est, et eos fines liberis suis dedit. Alphonsus Gaetanus Castiglioni, ab anno 1774 ad annum 1797, ultimus comes Garlasci fuit. Anno 1818, Garlasco additus est Vicus Aurelius et Sanctus Blasius.

In foro maiore magna ecclesia Garlasci est, Beatae Virgini Assumptae et Sancto Francisco Xaviero dedicata. Ea tria spatia^? habet et magnificum tholum. Aedificata est inter annos 1715 et 1783 super reliquias pristinae ecclesiae Sanctae Mariae "intra muros," cuius vestigii in fundamentis sacrae turris manent. Frons anno 1931 confecta est, in qua tres aditus sunt.

Haec ecclesia aedificata est saeculo sexto decimo et post ecclesiam Sanctae Mariae Assumptae ponitur. Comes Iohannes Castiglioni eam anno 1570 aedificavit; multas artis operas habuerat cum, anno 1813, copiae Napoleonis eam diripuerunt.

Post prodigium sanctuarium aedificatum est circiter annum 1600. Anno 1662, aedificata est sacra turris, et anno 1720 octangulus tholus. Anno 1927, sanctuario datus est titulus Basilicae Minoris. Multa sunt itinera sacra et ligamena cum aliis sacris locis.

Inter saecula quartum decimum et quintum decimum, arx aedificata est et fit maiorum Laumellinae, deinde Propugnaculum Papiae dicta. Hodie modo turris remanetur post forum.

• 
  Municipium
• 
  Virginis signum super ecclesia Sanctae Mariae
• 
  Frons ecclesiae Sancti Rochi

• 
  Internum ecclesiae Sancti Rochi
• 
  Frons interna ecclesiae Sancti Rochi
• 
  Collocatio finium Municipii in Provincia Papiensi.
• 
  Collocatio Agri Laumellini in Provincia Papiensi.

• Bozzola,
• San Biagio

• Graupellum vel Ripelium,
• Alania Laumellinorum,
• Burgus Sancti Syri,
• Durnae.
• Tromellum
• Gerbulum.

• Langobardia,
• Provincia Papiensis,
• Laumellina,
• Papia,
• Via Francigena,
• Urbs Italiae.

• Situs Publicus (Italiane)

Vicimedia Communia plura habent quae ad Garlascum spectant.

Haec stipula ad urbem spectat. Amplifica, si potes!