Homoeostasis

Homoeostasis est proprietas systematis in quo variabile quoddam, sicut concentratio aut temperies rei dilutae, strenue ita ordinatur, ut paene constans maneat. Quae moderatio intra fines rei cuiuspiam fit, plerumque intra corpus organismi vivi. Exemplo homoeostasis sunt ordinatio temperaturae corporis animalis, pH eius liquidorum extracellularium, vel concentrationes iontum natrii (Na⁺) et calcii (Ca²⁺) vel glucosi in plasmate sanguineo factae, quascunque vitae condicionum mutationes patitur animal, quibusvis escis vescitur, quodcunque facit (sive quiescit sive se movet). Temperatura corporis, pH, concentrationesque supra dictae suo quaeque systemate homoeostatico temperantur, quae omnia una vitam sustinent. Systemata homoeostatica sunt machinationes physiologicae energia motae.^[1]

Notio homoeostasis a Claudio Bernard, physiologo Francico, anno 1865 descripta, et vocabulum ipsum a Gualterio Bradford Cannon anno 1926 excogitata est.^[2] Homoeostasis compositum est ex verbis Graecis q.s. ὁμοῖος 'similis' et στάσις 'status, positio'.

• Banci, Lucia, ed. 2013. Metallomics and the Cell. Metal Ions in Life Sciences, 12. Springer. ISBN 9789400755604. doi:10.1007/978-94-007-5561-1_3, ISBN 9789400755611. ISSN 1559-0836, ISSN 1868-0402.
• Cannon, Walter Bradford. 1926. Physiological regulation of normal states: some tentative postulates concerning biological homeostatics. In A. Pettit (ed.) A Charles Richet: ses amis, ses collègues, ses élèves. Paris: Les Éditions Médicales. p. 91.
• Cannon, Walter Bradford. 1932. The Wisdom of the Body. New York: W. W. Norton & Company.
• Langley, L. L., ed. 1973. Homeostasis: origins of the concept. Stroudsburg Pennsilvaniae: Dowden, Hutchinson & Ross. ISBN 0879330074.

Vide Homoeostasis in Victionario.

Vicimedia Communia plura habent quae ad homoeostasin spectant.

• Homoeostasis. Biology-innovation.co.uk.