absolutius
Discretiva
|
absolutius dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| absolūtius | casus nominativus singularis · genus neutrum | adiectivi absolūtior (absolūtus comparativus) |
| absolūtius | casus accusativus singularis · genus neutrum | adiectivi absolūtior (absolūtus comparativus) |
| absolūtius | casus vocativus singularis · genus neutrum | adiectivi absolūtior (absolūtus comparativus) |
| absolūtius | gradus comparativus | adverbii absolūtē |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /absoˈluːtius/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ab·so·lū·ti·us — morphologica: ab-solut-ius
Loci
[+/-]| C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
[+/-]
- Aurum invenitur in nostro orbe, ut omittamus Indicum a formicis aut apud Scythas grypis erutum, tribus modis: fluminum ramentis, ut in Tago Hispaniae, Pado Italiae, Hebro Thraciae, Pactolo Asiae, Gange Indiae, nec ullum absolutius aurum est, ut cursu ipso attrituque perpolitum. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 33, cap. 21, [66] — absolutius
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: absolutius.