woch

woch /wɒx/

1. wuuert gebroek veur 'nen toestandj dae es serjeus gezeen wuuert mit aaf te sjuven of lichter te make

   Woch, doe mós neet loestere nao die misselike opmirkinge die dae maak.

Aafbraeking

• woch

Variaasje

• hoch

Aafleijinge

• wochgod

Verwantje wäörd

• och, woh

• Nederlandjs: och
• Zweeds: ah^(sv:)