Dwergslangen
| Dwergslangen | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Maskerdwergslang (Eirenis modestus), exemplaar uit Samos, Griekenland. | |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||||
| Eirenis Jan, 1863 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Dwergslangen op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Dwergslangen[1] (Eirenis) zijn een geslacht van slangen uit de familie toornslangachtigen (Colubridae) en de onderfamilie Colubrinae.
Naam en indeling
[bewerken | brontekst bewerken]De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Giorgio Jan in 1863. Veel soorten behoorden eerder tot andere geslachten, zoals Contia, Calamaria en Homalosoma.[2]
Er zijn 21 verschillende soorten bekend, inclusief de pas in 2019 wetenschappelijk beschreven soort Eirenis yassujicus. Alle soorten komen voor in delen van zuidoostelijk Europa en het Arabisch Schiereiland.
Uiterlijke kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]Dwergslangen danken hun naam de geringe lichaamsgrootte, veel soorten bereiken een totale lichaamslengte van niet meer dan veertig tot vijftig centimeter.[1]
Levenswijze
[bewerken | brontekst bewerken]Alle soorten zijn bodembewoners die weinig klimmen. Ze maken voornamelijk kleine prooidieren buit zoals insecten.[1]
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]De slangen komen voor in delen van westelijk Azië, oostelijk Europa en het Midden-Oosten en leven in de landen Armenië, Azerbeidzjan, Bulgarije, Djibouti, Eritrea, Ethiopië, Georgië, Irak, Iran, Israël, Jordanië, Libanon, Rusland, Soedan, Syrië, Turkmenistan en Turkije.[2]
De habitat bestaat uit droge tropische en subtropisch scrubland, rotsige omgevingen en weilanden.[3]
Beschermingsstatus
[bewerken | brontekst bewerken]Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan zestien soorten een beschermingsstatus toegewezen. Veertien soorten worden gezien als 'veilig' (Least Concern of LC) en twee soorten als 'onzeker' (Data Deficient of DD).[3]
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Referenties
- ↑ a b c Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 473. ISBN 90 274 8626 3.
- ↑ a b Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database - Eirenis. Gearchiveerd op 25 juni 2023.
- ↑ a b International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Eirenis - IUCN Red List.
Bronnen
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Eirenis - Website Geconsulteerd 26 februari 2020
· 
· 