Surinaamse koraalslang
| Surinaamse koraalslang IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2014) | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_(13929030809).jpg)
| |||||||||||||||||||
| Surinaamse koraalslang | |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Micrurus surinamensis Cuvier, 1817 | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Surinaamse koraalslang op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
De Surinaamse koraalslang[2] (Micrurus surinamensis) is een zeer giftige slang uit de familie koraalslangachtigen (Elapidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1817 als Elaps surinamensis door Cuvier gepubliceerd.[3]
Deze koraalslang heeft een geheel rode kop waarvan iedere schub een zwarte rand heeft. De kop is naar verhouding groot en de slang kan meer dan een meter lang worden. De grote kop bevat naar verhouding grote giftanden en gifklieren die tot 160 mg gif kunnen inspuiten; dit is de grootste hoeveelheid van alle koraalslangen.[4]
Verspreiding en leefgebied
[bewerken | brontekst bewerken]Deze soort komt voor in grote delen van noordelijk en centraal Zuid-Amerika, waaronder de typelocatie Suriname.
Leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]De soort heeft een aquatische leefwijze, eet vooral vis en predeert onder andere op de grijze mesvis Sternopygus macrurus.[5]
Gif
[bewerken | brontekst bewerken]De slang is uiterst giftig en produceert een geel vergif dat oplosbaar is en bij chemische analyse 62 componenten tussen de 6 en 8 kDa opleverde. Daaronder zijn cytotoxinen en neurotoxinen die voor vis (Brachidanio rerio) dodelijk zijn. Onderzoek in 2008 wees uit dat er een groot aantal nieuwe alfa-neurotoxinen aanwezig waren, die het aantal gifstoffen dat voor het genus Micrurus bekend was zelfs verdubbelde.[6] Het gif heeft een LD50 van 0,75 mg/kg en is voldoende verschillend van dat van de verwante slangensoort M. frontalis dat tegengif, zoals dat in 2017 in Brazilë en Costa Rica voorhanden is, niet toereikend is om mensen die door de slang gebeten worden te redden. De slang vertegenwoordigt daardoor een probleem voor de volksgezondheid met mogelijk dodelijke gevolgen.[7]
Genetisch onderzoek
[bewerken | brontekst bewerken]Dit is de enige aquatische koraalslang en zijn gif is dan ook uniek voor het genus Micrurus. Het mitochondriale genoom van de soort is vastgesteld. Het bestaat uit 17.375 bp. Het is vergeleken met dat van andere slangen van de genera Micrurus, Bungarus, Naja en Laticauda. Hoewel de andere Micrurus en Bungarus soorten in de vergelijking terrestrisch zijn, zijn zij het nauwst verwant en niet bijv. Laticauda die aquatisch zijn.[8]
Fotogalerij
[bewerken | brontekst bewerken]-
-
-
-
De geheel rode kop
_(14092448236).jpg)
_(7774173090).jpg)
_(7774174194).jpg)
_(7774186502).jpg)
- Bronnen
- (en) Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Micrurus surinamensis. Geraadpleegd op 20 juni 2020.
- David Burnie (2001). Animals. Dorling Kindersley Limited, London. ISBN 90-18-01564-4.
- Referenties
- ↑ (en) Surinaamse koraalslang op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Slangen van Suriname
- ↑ IUCN IUCN
- ↑ Venomous Snakes of the World: A Manual for Use by U.S. Amphibious Forces Author Department of the Navy Bureau of Medicine and Surgery; Scott Shupe; Skyhorse Publishing Inc., 2013; ISBN 162087623X, ISBN 9781620876237, blz 86
- ↑ Predation of Sternopygus macrurus (Bloch & Schneider, 1801) by Micrurus surinamensis (Cuvier, 1817) in one fragment forest in Amazon, Brazil; F. Corrêaa, J. S. Araújo. L. J. S. Vieira, M. B. Souza; Braz. J. Biol. vol.78 no.4 São Carlos Nov. 2018 Epub Jan 08, 2018
- ↑ Proteomic Analysis of the Venom From the Fish Eating Coral Snake Micrurus Surinamensis: Novel Toxins, Their Function and Phylogeny; Timoteo Olamendi-Portugal, Cesar V F Batista, Rita Restano-Cassulini, Victoria Pando, Oscar Villa-Hernandez, Alfonso Zavaleta-Martínez-Vargas, Maria C Salas-Arruz, Ricardo C Rodríguez de la Vega, Baltazar Becerril, Lourival D Possani; Proteomics. 2008 May;8(9):1919-32. DOI:10.1002/pmic.200700668
- ↑ Proefschrift Caracterização bioquímica e imunológica do veneno da serpente Micrurus surinamensis; Oliveira, Daysiane de; 2017 (in Portugees)
- ↑ Anita de Moura Pessoa, Rhewter Nunes, Mariana Pires de Campos Telles, Koki Nishitsuji, Kanako Hisata, Steven D. Aird, Alexander S. Mikheyev & Nelson Jorge da Silva Jr (2020) The complete mitochondrial genome of the aquatic coralsnake Micrurus surinamensis (Reptilia, Serpentes, Elapidae), Mitochondrial DNA Part B, 5:1, 233-235, DOI:10.1080/23802359.2019.1699460