hinken

• Geluid:  hinken    (hulp, bestand)

• hin·ken

• In de betekenis van ‘mank gaan’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1301 ^[1]

hinken

1. inergatief ongelijk lopen omdat men slechts op één been steunen kan

   • Hij verzwikte zijn voet en heeft daarna een beetje gehinkt, maar het bleek niet ernstig. 

2. ergatief ergens slechts op één been heen gaan

   • De kinderen zijn van de ene kant van het pad naar het andere gehinkt. 

• hinkebenen, hinkelen, hinkepinken

• Hinken op twee gedachten

• Het woord hinken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "hinken" herkend door:

• Geluid:  hinken    (hulp, bestand)

hinken

1. onovergankelijk hinken
2. onovergankelijk niet kloppen, onjuist/verkeerd zijn, rammelen [6]