remmen

• Geluid:  remmen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈrɛmə(n) / (2 lettergrepen)

• rem·men

• erfwoord Uit Middelnederlands remmen 'stil doen staan', uit Protogermaans *hramjan 'tegenhouden', vergelijk Oudnederlands chramin 'hindering, belemmering', Oudengels hremman 'hinderen, belemmeren', Oudnoords hremma 'vastpakken', Gotisch hramjan 'kruisigen'. Verwant aan Slavisch *krom-, Russisch kroma 'rand', za-kromit' 'omgeven', e.d.
• In de betekenis van ‘tot stilstand brengen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1477 ^[1]

remmen

1. snelheid doen verminderen

   • De automobilist remde stevig om het plotseling opdoemende obstakel te kunnen vermijden. 

de remmen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord rem

• Het woord remmen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "remmen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.