vellen

• Geluid:  vellen    (hulp, bestand)

• vel·len

• In de betekenis van ‘doen vallen’ voor het eerst aangetroffen in 1220 ^[1]
• (causatief) van vallen. ^{[2] [3]}

vellen

1. overgankelijk neer doen komen, doen vallen

   • Hij velde zijn tegenstander met een rechtse hoek. 

2. overgankelijk horizontaal richten, m.n. een speer of lans

   • Hij velde zijn speer. 

3. overgankelijk, (jachttaal) een dier doden

   • De beer werd door de jager geveld. 

4. onovergankelijk vellen vormen

   • De verf velt. 

• afvellen, neervellen

de vellen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord vel

• Het woord vellen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "vellen" herkend door: