Przejdź do zawartości

Anastasija Pawluczenkowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anastasija Pawluczenkowa
Ilustracja
Państwo

 Rosja

Data i miejsce urodzenia

3 lipca 1991
Samara

Wzrost

176 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

grudzień 2005

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Aleksandr Pawluczenkow

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

12 WTA, 5 ITF

Najwyżej w rankingu

11 (8 listopada 2021)

Australian Open

QF (2017, 2019, 2020)

Roland Garros

F (2021)

Wimbledon

QF (2016)

US Open

QF (2011)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

6 WTA, 8 ITF

Najwyżej w rankingu

21 (16 września 2013)

Australian Open

QF (2013)

Roland Garros

QF (2013, 2021)

Wimbledon

QF (2014)

US Open

QF (2015, 2018)

Gra mieszana
Wygrane turnieje

1

Australian Open

1R (2012, 2015)

Roland Garros

1R (2010, 2015)

Wimbledon

1R (2010, 2019, 2021)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosyjski Komitet Olimpijski
Igrzyska olimpijskie
złoto Tokio 2020 tenis ziemny
(gra mieszana)
Reprezentacja  Rosja
Uniwersjada
złoto Kazan 2013 gra podwójna
srebro Kazan 2013 gra drużynowa
Strona internetowa

Anastasija Siergiejewna Pawluczenkowa, ros. Анастасия Сергеевна Павлюченкова (ur. 3 lipca 1991 w Samarze) – rosyjska tenisistka, finalistka French Open 2021 w grze pojedynczej, złota medalistka igrzysk olimpijskich z Tokio (2020) w grze mieszanej, medalistka Letniej Uniwersjady 2013, multimistrzyni juniorskich turniejów wielkoszlemowych – trzykrotnie wygrywała w singlu i pięciokrotnie w deblu; liderka klasyfikacji ITF do lat osiemnastu.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

W wieku sześciu lat Pawluczenkowa rozpoczęła treningi tenisowe pod okiem ojca, Siergieja. W marcu 2004 po raz pierwszy wystąpiła w juniorskim turnieju na terenie Mołdawii i od razu odniosła zwycięstwo. Dwa miesiące później przed własną publicznością w Samarze doszła do finału. W sierpniu przyjechała do Polski, ale w półfinale Mistrzostw Śląska uległa Agnieszce Radwańskiej. W finale prestiżowej imprezy w Polsce, Mera Cup, odegrała się jednak na siostrach Radwańskich, pokonując w decydującym meczu Urszulę.

Pawluczenkowa ostro weszła do czołówki światowej rywalizacji juniorskiej, wygrywając kolejne turnieje (Mistrzostwa Czech). Mając już ugruntowaną pozycję, w 2006 roku w Melbourne zdobyła swój pierwszy indywidualny tytuł wielkoszlemowy w kategorii do lat osiemnastu. W finale w trzech setach pokonała Dunkę Caroline Wozniacki. Wkrótce przegrała mistrzostwo Roland Garros z Radwańską. Na Wimbledonie sensacyjnie została pokonana w pierwszej rundzie, jednak na US Open znów była najlepsza. 31 grudnia została liderką klasyfikacji juniorskiej mieszanej.

W styczniu 2007 obroniła tytuł z Australian Open, pokonując w ostatnim meczu Madison Brengle. W kolejnych odsłonach Wielkiego Szlema nie wygrała, a w Londynie przegrała z Urszulą Radwańską. Rosjanka dominowała także w konkurencji gry podwójnej. W sezonie 2006 osiągnęła wszystkie cztery możliwe finały (z Sharon Fichman i Alisą Klejbanową), ale w Nowym Jorku nie zdołała postawić kropki nad i, brakującej do zdobycia klasycznego Wielkiego Szlema. W 2007 roku wygrała deblowy Wimbledon z Urszulą Radwańską, a także Australian Open w roku 2008, partnerując Kseniji Łykinie. Rok 2009 nie przyniósł rosyjskiej tenisistce zbyt wiele rozgłosu, jednak 2010 to pasmo sukcesów młodej gwiazdy, wygrała dwa turnieje WTA: Monterrey Open 2010 i Istanbul Cup 2010. Rok później obroniła tytuł wywalczony w Meksyku, a także doszła do wielkiego osiągnięcia jakim z pewnością jest dojście do ćwierćfinału French Open 2011.

W grudniu 2005 roku została tenisistką profesjonalną. W listopadzie startowała w kwalifikacjach do kobiecej imprezy Międzynarodowej Federacji Tenisowej w Pradze, ale nie przebrnęła przez nie. Została pokonana w drugiej rundzie przez Joannę Sakowicz. W maju 2006 odniosła pierwsze „dorosłe” zwycięstwo we włoskim Casale. W październiku otrzymała dziką kartę, uprawniającą do startu w Ladies Kremlin Cup w Moskwie. W swoim profesjonalnym debiucie uległa 3:6, 3:6 Nicole Vaidišovej.

W styczniu 2007 wzięła udział w kwalifikacjach do seniorskiego Australian Open. W decydującej fazie przegrała z Juliją Wakułenko. Organizatorzy dali jej możliwość startu na Wimbledonie. Trafiła jednak od razu na Danielę Hantuchovą i gładko jej uległa. W sezonie 2008 wystąpiła w eliminacjach do Wielkiego Szlema w Melbourne. Następnie wystartowała w kilku imprezach ITF, triumfując w Mińsku i Moskwie. W maju w parze z Soraną Cîrsteą zdobyła pierwszy profesjonalny tytuł rozgrywek WTA w marokańskim Fez.

Sezon 2009 rozpoczęła w Auckland, odpadając w drugiej rundzie. Później w Hobart zaliczyła trzeci ćwierćfinał w karierze. Podczas debiutanckiego występu w seniorskim Australian Open zarówno w singlu, jak i w deblu przegrała w pierwszej rundzie. Kolejnym turniejem, w którym zagrała był Open Gaz de France w Paryżu. Przegrała w drugiej rundzie z Jeleną Diemientjewą. Podczas imprezy w Indian Wells osiągnęła największy sukces – doszła do 1/2 finału. Po drodze pokonała po kolei: Martę Domachowską, Jelenę Janković, Karin Knapp, Nurię Llagosterę Vives i Agnieszkę Radwańską w ćwierćfinale. W kolejnym turnieju w USA, w Miami, przegrała w drugiej rundzie z późniejszą triumfatorką – Wiktoryją Azaranką.

W 2012 roku, w parze z Lucie Šafářovą, odniosła swoje trzecie zwycięstwo w deblu – na turnieju w Charleston. W finale pokonały one Anabel Medinę Garrigues oraz Jarosławę Szwiedową 5:7, 6:4, 10–6[1]. W Waszyngtonie osiągnęła finał singla, w którym uległa Magdalénie Rybárikovej 6:1, 6:1.

W pierwszym turnieju sezonu 2013 w Brisbane zdołała awansować do finału, w którym uległa Serenie Williams wynikiem 2:6, 1:6. Podczas startu w Monterrey wygrała całe zawody, pokonując w finale Angelique Kerber 4:6, 6:2, 6:4. Zwyciężyła także w Oeiras, w finale pokonując Carlę Suárez Navarro w dwóch setach. W następnym tygodniu zwyciężyła w zawodach deblowych w Madrycie. Podczas letniej uniwersjady zdobyła dwa medale – złoty w grze podwójnej i srebrny w grze drużynowej.

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A Q3 Q2 1R 2R 3R 2R 1R 3R 1R 1R QF 2R QF QF 1R 3R 1R 2R 0 / 16 22 – 16
French Open A A 2R 3R 3R QF 3R 2R 2R 1R 3R 2R 2R 1R 2R F A QF 2R 0 / 16 29 – 16
Wimbledon A 1R 3R 2R 3R 2R 2R 1R 1R 2R QF 1R 1R 1R NH 3R A A 2R 0 / 15 15 – 15
US Open A Q2 2R 1R 4R QF 2R 3R 2R 2R 3R 1R 1R 2R A 4R A 2R 3R 0 / 15 22 – 15
Ranking na koniec roku 402 281 45 41 21 16 36 26 25 28 28 15 42 30 38 11 367 59 0 / 62 88 – 62

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 1R 1R 1R 1R QF 1R 3R 3R 3R 1R 1R A 1R A 3R 2R 0 / 14 12 – 13
French Open A A A 3R 1R 2R 1R QF 2R 2R A 3R 2R 1R 2R QF A A 1R 0 / 13 15 – 13
Wimbledon A A A 2R 3R 1R 1R 1R QF 3R A A 1R A NH 1R A A A 0 / 9 8 – 9
US Open A A 1R 1R 2R 2R 1R 3R 2R QF A 3R QF 3R A A A 1R 3R 0 / 13 17 – 13
Ranking na koniec roku 209 194 85 83 76 61 60 21 33 27 98 51 55 112 103 105 84 82 0 / 49 52 – 48

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A 1R A A 1R A A A A A A A A A 0 / 2 0 – 2
French Open A A A A 1R A A A A 1R A A A A NH A A A A 0 / 2 0 – 2
Wimbledon A A A A 1R A A A A A A A A 1R NH 1R A A A 0 / 3 0 – 2
US Open A A A A A A A A A A A A A A NH A A A A 0 / 0 0 – 0
0 / 7 0 – 6

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 21 (12–9)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 7 marca 2010 Monterrey Twarda Słowacja Daniela Hantuchová 1:6, 6:1, 6:0
Zwyciężczyni 2. 1 sierpnia 2010 Stambuł Twarda Rosja Jelena Wiesnina 5:7, 7:5, 6:4
Zwyciężczyni 3. 6 marca 2011 Monterrey Twarda Serbia Jelena Janković 2:6, 6:2, 6:3
Finalistka 1. 4 sierpnia 2012 Waszyngton Twarda Słowacja Magdaléna Rybáriková 1:6, 1:6
Finalistka 2. 5 stycznia 2013 Brisbane Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams 2:6, 1:6
Zwyciężczyni 4. 7 kwietnia 2013 Monterrey Twarda Niemcy Angelique Kerber 4:6, 6:2, 6:4
Zwyciężczyni 5. 4 maja 2013 Oeiras Ceglana Hiszpania Carla Suárez Navarro 7:5, 6:2
Finalistka 3. 22 września 2013 Seul Twarda Polska Agnieszka Radwańska 7:6(6), 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 6. 2 lutego 2014 Paryż Twarda (hala) Włochy Sara Errani 3:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni 7. 19 października 2014 Moskwa Twarda (hala) Rumunia Irina-Camelia Begu 6:4, 5:7, 6:1
Finalistka 4. 9 sierpnia 2015 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Sloane Stephens 1:6, 2:6
Zwyciężczyni 8. 18 października 2015 Linz Twarda (hala) Niemcy Anna-Lena Friedsam 6:4, 6:3
Finalistka 5. 24 października 2015 Moskwa Twarda (hala) Rosja Swietłana Kuzniecowa 2:6, 1:6
Zwyciężczyni 9. 9 kwietnia 2017 Monterrey Twarda Niemcy Angelique Kerber 6:4, 2:6, 6:1
Zwyciężczyni 10. 6 maja 2017 Rabat Ceglana Włochy Francesca Schiavone 7:5, 7:5
Finalistka 6. 24 września 2017 Tokio Twarda Dania Caroline Wozniacki 0:6, 5:7
Zwyciężczyni 11. 15 października 2017 Hongkong Twarda Australia Darja Gawriłowa 5:7, 6:3, 7:6(3)
Zwyciężczyni 12. 26 maja 2018 Strasburg Ceglana Słowacja Dominika Cibulková 6:7(5), 7:6(3), 7:6(6)
Finalistka 7. 22 września 2019 Osaka Twarda Japonia Naomi Ōsaka 2:6, 3:6
Finalistka 8. 20 października 2019 Moskwa Twarda (hala) Szwajcaria Belinda Bencic 6:3, 1:6, 1:6
Finalistka 9. 12 czerwca 2021 French Open Ceglana Czechy Barbora Krejčíková 1:6, 6:2, 4:6

Gra podwójna 10 (6–4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 3 maja 2008 Fez Ceglana Rumunia Sorana Cîrstea Rosja Alisa Klejbanowa
Rosja Jekatierina Makarowa
6:2, 6:2
Finalistka 1. 13 czerwca 2008 Palermo Ceglana Rosja Ałła Kudriawcewa Włochy Sara Errani
Hiszpania Nuria Llagostera Vives
6:2, 6:7(1), 4–10
Zwyciężczyni 2. 8 stycznia 2011 Brisbane Twarda Rosja Alisa Klejbanowa Polska Klaudia Jans-Ignacik
Polska Alicja Rosolska
6:3, 7:5
Zwyciężczyni 3. 8 kwietnia 2012 Charleston Ceglana Czechy Lucie Šafářová Hiszpania Anabel Medina Garrigues
Kazachstan Jarosława Szwiedowa
5:7, 6:4, 10–6
Zwyciężczyni 4. 11 maja 2013 Madryt Ceglana Czechy Lucie Šafářová Zimbabwe Cara Black
Nowa Zelandia Marina Erakovic
6:2, 6:4
Finalistka 2. 13 czerwca 2015 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Serbia Jelena Janković Stany Zjednoczone Asia Muhammad
Niemcy Laura Siegemund
3:6, 5:7
Zwyciężczyni 5. 13 stycznia 2017 Sydney Twarda Węgry Tímea Babos Indie Sania Mirza
Czechy Barbora Strýcová
6:4, 6:4
Finalistka 3. 28 kwietnia 2019 Stuttgart Ceglana (hala) Czechy Lucie Šafářová Niemcy Mona Barthel
Niemcy Anna-Lena Friedsam
6:2, 3:6, 6–10
Zwyciężczyni 6. 15 maja 2022 Rzym Ceglana Wieronika Kudiermietowa Kanada Gabriela Dabrowski
Meksyk Giuliana Olmos
1:6, 6:4, 10–7
Finalistka 4. 14 stycznia 2023 Adelaide Twarda Kazachstan Jelena Rybakina Brazylia Luisa Stefani
Stany Zjednoczone Taylor Townsend
5:7, 6:7(3)

Gra mieszana 1 (1–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 1 sierpnia 2021 Tokio Twarda Andriej Rublow Jelena Wiesnina
Asłan Karacew
6:3, 6:7(5), 13–11

Występy w Turnieju Mistrzyń

[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2021 zawodniczka rezerwowa (nie wystąpiła – zrezygnowała ze startu)

Występy w Turnieju WTA Tournament of Champions/WTA Elite Trophy

[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2010 Ćwierćfinał Serbia Ana Ivanović 0:6, 1:6
2013 Półfinał Australia Samantha Stosur 1:6, 6:1, 3:6
2017 Faza grupowa Niemcy Angelique Kerber
Australia Ashleigh Barty
6:3, 3:6, 6:2
4:6, 1:6
2019 Zawodniczka rezerwowa (nie wystąpiła)

Występy w igrzyskach olimpijskich

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Rosja [14]
I runda  Polska: Magda Linette 6:0, 6:3
II runda  Portoryko: Mónica Puig 3:6, 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Rosyjski Komitet Olimpijski [13]
I runda  Włochy: Sara Errani 6:0, 6:1
II runda  Niemcy: Anna-Lena Friedsam 6:1, 6:1
III runda  Hiszpania: Sara Sorribes Tormo 6:1, 6:3
Ćwierćfinał  Szwajcaria: Belinda Bencic [9] 0:6, 6:3, 3:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2006 Australia Australian Open Twarda Dania Caroline Wozniacki 1:6, 6:2, 6:3
Finalistka 2006 Francja French Open Ceglana Polska Agnieszka Radwańska 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 2006 Stany Zjednoczone US Open Twarda Austria Tamira Paszek 3:6, 6:4, 7:5
Zwyciężczyni 2007 Australia Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Madison Brengle 7:6, 7:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (6)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 2006 Australia Australian Open Twarda Kanada Sharon Fichman Francja Alizé Cornet
Włochy Corinna Dentoni
6:2, 6:2
Zwyciężczyni 2006 Francja French Open Ceglana Kanada Sharon Fichman Polska Agnieszka Radwańska
Dania Caroline Wozniacki
6:7(4), 6:2, 6:1
Zwyciężczyni 2006 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Rosja Alisa Klejbanowa Ukraina Chrystyna Antonijczuk
Rumunia Alexandra Dulgheru
6:1, 6:2
Finalistka 2006 Stany Zjednoczone US Open Twarda Kanada Sharon Fichman Rumunia Mihaela Buzărnescu
Rumunia Raluca Olaru
5:7, 2:6
Zwyciężczyni 2007 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Polska Urszula Radwańska Japonia Misaki Doi
Japonia Kurumi Nara
6:4, 2:6, 10–7
Zwyciężczyni 2008 Australia Australian Open Twarda Rosja Ksienija Łykina Rumunia Elena Bogdan
Japonia Misaki Doi
6:0, 6:4

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pavlyuchenkova & Safarova Tested En Route to Title. wtatennis.com, 2012-04-08. [dostęp 2012-04-09]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]