Przejdź do zawartości

Apollo Pad Abort Test 1

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pad Abort Test 1

Apollo Pad Abort Test 1 – pierwszy test awaryjnego przerwania startu na wyrzutni przeprowadzony w ramach programu Apollo.

Parametry

[edytuj | edytuj kod]
  1. Masa całkowita: 9800 kg
  2. Masa ładunku: 5800 kg
  3. Maksymalna wysokość 1,6 km

Cele testu

[edytuj | edytuj kod]

Test działania rakietowego systemu ratunkowego (LES) na wyrzutni, przed startem rakiety.

Przebieg testu

[edytuj | edytuj kod]

7 listopada 1963 roku na poligonie White Sands Missile Range w Nowym Meksyku odbył się pierwszy z dwóch testów awaryjnego przerwania startu na wyrzutni. W tym teście wykorzystano makietę modułu dowodzenia statku Apollo, dość dokładnie odwzorowującą oryginał, który w tym czasie zyskiwał ostateczny kształt w zakładach North American Aviation w południowej Kalifornii. Makieta otrzymała nazwę Boilerplate 6 (BP-6) i została wystrzelona bez pomocy silników rakiety Little Joe II. W tym przypadku siłą napędową makiety był rakietowy system ratunkowy (LES), czyli wieżyczka o długości dziewięciu metrów umieszczona na szczycie modułu dowodzenia statku Apollo. LES służył do ewakuowania załogi podczas ewentualnej awarii w trakcie startu rakiety. Za napęd służyły zamontowane na wieżyczce silniki na paliwo stałe. Test PA-1 zakończył się sukcesem. LES wyniósł BP-6 na wysokość 1,6 kilometra.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]