Douglas XB-31
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
projekt ciężkiego samolotu bombowego |
Konstrukcja |
czterosilnikowy, metalowy górnopłat, podwozie z kółkiem przednim, chowane w locie |
Załoga |
8 |
Historia | |
Liczba egz. |
0 |
Dane techniczne | |
Napęd |
4× 28-cylindrowy silnik gwiazdowy Pratt & Whitney R-4360 „Wasp Major” |
Moc | |
Wymiary | |
Rozpiętość |
63,09 m |
Długość |
35,74 m |
Wysokość |
12,32 m |
Powierzchnia nośna |
306,58 m² |
Masa | |
Własna |
49 533 kg |
Użyteczna |
40 280 kg |
Startowa |
89 813 kg |
Zapas paliwa |
49205 litrów |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
575 km/h |
Pułap |
10 675 m |
Zasięg |
4830 km |
Współczynnik obciążenia konstrukcji |
200 kg/m² |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
Uzbrojenie strzeleckie: 4× karabin maszynowy Browning kal. 12,7 mm w górnej i dolnej zdalnie sterowanej wieżyczce strzeleckiej 2× działko kal. 37 mm w zdalnie sterowanej wieżyczce ogonowej Uzbrojenie bombowe: 11000 kg bomb w dwóch komorach bombowych | |
Użytkownicy | |
przewidywane: Stany Zjednoczone |
Douglas XB-31 – projekt ciężkiego bombowca z okresu II wojny światowej. Powstał w odpowiedzi na konkurs rozpisany w 1940 roku przez Korpus Powietrzny Armii Stanów Zjednoczonych na „superbombowiec” o maksymalnej prędkości 640 km/h, zasięgu 8500 km i ładowności 907 kg bomb. W odpowiedzi powstały cztery projekty ocenione przez Armię, mające oznaczenia Boeing XB-29, Lockheed XB-30, Douglas XB-31 i Consolidated XB-32
Douglas XB-31, wewnętrzne oznaczenie firmy Model 423, był największą i najcięższą projektowaną konstrukcją. Planowano, że będzie napędzany czterema silnikami Pratt & Whitney R-4360 o mocy ponad 3000 KM każdy, masa własna miała wynosić prawie 50 ton, a maksymalna masa startowa prawie 90 ton. Piloci mieli siedzieć w osobnych kabinach (podobnego rozwiązania użyto w C-74 Globemaster i XB-42 Mixmaster). Załoga miała składać się łącznie z 8 osób, a planowane uzbrojenie obronne składało się z dwóch działek 37 mm w ogonie samolotu i 4 karabinów maszynowych 12,7 mm, po dwa w wieżyczce górnej i dolnej. Maksymalny ładunek bomb miał wynosić ponad 11 000 kg.
Pomimo że projekt przedstawiał się niezmiernie interesująco, w maju 1941 został zakończy przez dowództwo Armii, które zdecydowało się kontynuować prace tylko na XB-29 (i „w razie czego” także nad XB-32). Pomimo niższych osiągów, projekt XB-29 był na znacznie dalszym stadium rozwoju. Boeing rozpoczął prace nad samolotem jeszcze przed rozpisaniem konkursu na „superbombowiec”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- McDonnell Douglas Aircraft: Since 1920, ISBN 1-55750-550-0.
- Francillon, René J. McDonnell Douglas Aircraft since 1920. Londyn: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-00050-1.
- Jones, Lloyd S. U.S. Bombers: B-1 1928 to B-1 1980s. Fallbrook, Kalifornia: Aero Publishers, Inc., 1974. ISBN 0-8168-9126-5.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcie modelu XB-31. 456fis.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-23)].
- Douglas XB-31 na joebaughter.com (ang.)