Georges St-Pierre
_(cropped).jpg) St-Pierre (2021) | |
| Pseudonim |
GSP, Rush[1] |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
178[1] cm |
| Masa ciała |
84[1] kg |
| Styl walki | |
| Trenowany przez |
Firas Zahabi |
| Debiut |
2002 |
| Kategoria wagowa |
średnia (od 2017), półśrednia (do 2013)[1] |
| Klub |
Tristar Gym[1] |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
28[1] |
| Zwycięstwa |
26 |
| Przez nokauty |
8 |
| Przez poddania |
6 |
| Przez decyzje |
12 |
| Porażki |
2 |
| |
| Strona internetowa | |
Georges St-Pierre (ur. 19 maja 1981 w Saint-Isidore) – kanadyjski zawodnik mieszanych sztuk walki, dwukrotny zdobywca mistrzowskiego pasa organizacji UFC w wadze półśredniej z 2006 i 2008 oraz wagi średniej z 2017.
Trzykrotnie – w 2008, 2009 i 2010 roku – został wybrany przez kanadyjską telewizję Sportsnet sportowcem roku w Kanadzie.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
St-Pierre, Québécois, urodził się w Saint-Isidore, Montérégie, Quebec, jako syn Rolanda i Pauline St-Pierre 19 maja 1981 roku. St-Pierre miał trudne dzieciństwo, uczęszczał do szkoły, w której inni kradli mu ubrania i pieniądze[2]. W dzieciństwie grał w hokeja, jeździł na łyżwach i uprawiał kilka sportów. Rozpoczął naukę Kyokushin Karate w wieku siedmiu lat od swojego ojca, a później od mistrza Kyokushin Karate, aby obronić się przed szkolnym łobuzem[3]. Zajął się zapasami, brazylijskim Jiu-Jitsu i boksem po tym, jak jego nauczyciel karate zmarł, gdy Georges miał około 16 lat. St-Pierre uczęszczał do szkoły średniej w École Pierre-Bédard, gdzie był rekordzistą szkoły w ilości wykonanych podciągnięć[4][5]. Po ukończeniu szkoły podjął studia kinezjologiczne w Cégep Édouard-Montpetit[6]. Przed rozpoczęciem kariery zawodowej w mieszanych sztukach walki, St-Pierre pracował jako bramkarz w montrealskim klubie nocnym w South Shore o nazwie Fuzzy Brossard oraz jako śmieciarz przez sześć miesięcy, aby opłacić czesne w szkole. W wieku 12 lat posiadał już czarny pas karate Kyokushin 2. dan, a pierwszą zawodową walkę stoczył w wieku 20 lat[6].
W młodości St-Pierre był zainspirowany Jean-Claude Van Damme i opisywał walkę z nim w filmie „Kickboxer”: Vengeance jako „spełnienie marzeń”[7].
9 czerwca 2021 roku Saint-Isidore uhonorowało St-Pierre’a odsłonięciem ważącego 136 kg posągu z brązu, wraz z biografią zatytułowaną „Place GSP”. Statua znajduje się w ośmiokącie reprezentującym klatkę UFC z ośmioma podstawowymi wartościami St-Pierre’a wygrawerowanymi po francusku na podłodze ośmiokąta: rodzina, wytrwałość, mądrość, uczciwość, hojność, szacunek, kreatywność i honor[8][9][10].
Trening
[edytuj | edytuj kod]St-Pierre trenował z wieloma grupami w wielu różnych siłowniach przez całą swoją karierę zawodniczą. Przed walką z B.J. Pennem na UFC 58, trenował w Renzo Gracie Jiu-Jitsu Academy w Nowym Jorku. St-Pierre otrzymał swój brązowy pas w BJJ od Renzo Gracie 21 lipca 2006 roku. We wrześniu 2008 roku St-Pierre zdobył czarny pas w brazylijskim jiu-jitsu pod okiem Bruno Fernandesa[11].
St-Pierre rozpoczął treningi z Rashadem Evansem, Nathanem Marquardtem, Keithem Jardine’em, Donaldem Cerrone i innymi zawodnikami mieszanych sztuk walki w szkole Submission Fighting Gaidojutsu Grega Jacksona w Nowym Meksyku. Niektórzy z uczniów Jacksona towarzyszyli St-Pierre’owi do Montrealu, aby pomóc mu przygotować się do walki na UFC 94 z B.J. Pennem w Tristar Gym, w tym Keith Jardine, Nathan Marquardt, Donald Cerrone i Rashad Evans. Trenerem siłowym Georges’a jest Jonathan Chaimberg z Adrenaline Performance Centre w Montrealu. Głównym trenerem Georges’a jest Firas Zahabi z Zahabi MMA, z gymu Tristar. Ta dwójka stoczyła wszystkie ostatnie walki St-Pierre’a i pozostaje jego bliskimi przyjaciółmi. W latach 2006–2009 St-Pierre trenował Muay Thai pod okiem Phila Nurse’a w Wat w Nowym Jorku[12].
Sportowa kariera
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy kontakt ze sportami walki miał w wieku siedmiu lat, gdy rozpoczął treningi karate kyokushin. W późniejszym okresie ćwiczył również zapasy, boks, boks tajski oraz brazylijskie jiu-jitsu (BJJ). W lipcu 2006 roku otrzymał brązowy pas w BJJ od Renzo Gracie, a we wrześniu 2008 czarny od Bruno Fernandesa.
W styczniu 2002 roku zadebiutował jako zawodowiec w MMA. Wygrawszy 5 walk z rzędu przed czasem w kanadyjskiej federacji UCC i zdobywając jej pas mistrzowski, podpisał kontrakt z organizacją UFC. Zadebiutował dla niej w styczniu 2004 roku na UFC 46, gdy pokonał Karapeta Parizjana przez jednogłośną decyzję sędziów. Po kolejnym zwycięstwie (nad Jayem Hieronem) otrzymał szansę walki o wakujące mistrzostwo UFC w wadze półśredniej przeciwko byłemu mistrzowi, Mattowi Hughesowi. Odbyła się on 22 października 2004 roku (UFC 50); St-Pierre przegrał przez poddanie na sekundę przed końcem pierwszej rundy. Była to jego pierwsza porażka w profesjonalnej karierze MMA. Po przegranej z Hughesem, w maju 2005 obronił mistrzostwo TKO Major League (wcześniej UCC) poddając Dave’a Strassera. To była ostatnia walka dla kanadyjskiego TKO Major League, po niej podpisał długoterminowy kontrakt z UFC.
W ciągu następnych dwóch lat zwyciężył w 5 kolejnych walkach (w tym z B.J. Pennem), dzięki czemu zdobył prawo do rewanżowej walki z Hughesem. Doszło do niej 18 listopada 2006 na UFC 65. Tym razem zwyciężył St-Pierre (przez TKO), odbierając Hughesowi mistrzowski pas. Jednak sensacyjnie stracił go już w pierwszej obronie (UFC 69), przegrywając przez TKO z niżej notowanym Mattem Serrą.
Mistrzostwo odzyskał 19 kwietnia 2008 roku w Montrealu, nokautując Serrę w walce rewanżowej na UFC 83 (wcześniej zdobył tymczasowe mistrzostwo, pokonując po raz drugi Hughesa). Następnie sześciokrotnie je obronił, pokonując wszystkich rywali w dominującym stylu (Jona Fitcha, B.J. Penna, Thiago Alvesa, Dana Hardy’ego, Josha Koschecka i Jake’a Shieldsa). Swoją siódmą obronę pasa mistrzowskiego miał stoczyć 29 października 2011 roku na UFC 137 przeciw Carlosowi Conditowi, ale z powodu kontuzji kolana na 10 dni przed galą musiał się wycofać z tego pojedynku[13]. Kolejną datę mistrzowskiego starcia ogłoszono na 4 lutego 2012, ale i tym razem do walki nie doszło ze względu na zerwanie więzadła w kolanie w grudniu przez St-Pierre’a, co spowodowało ponad 10-miesięczną absencję mistrza. Zamiast pojedynku St-Pierre vs Condit na lutowej gali, włodarze UFC zestawili ze sobą Condita z Nickiem Diazem o tymczasowe mistrzostwo w wadze półśredniej – ostatecznie zwyciężył Condit[14].
Do walki unifikacyjnej St-Pierre’a z Conditem w końcu doszło pod koniec 2012 roku na gali UFC 154 w Montrealu. Kanadyjczyk narzucił szybkie tempo, dzięki czemu miał przewagę w pierwszych dwóch rundach. W 3. rundzie Condit znokdaunował St-Pierre’a wysokim lewym kopnięciem w głowę, ale pod koniec rundy Kanadyjczyk doszedł do siebie i do końca rundy atakował Amerykanina w parterze. Ostatnie dwie rundy wyglądały podobnie co dwie pierwsze – obalenia przez St-Pierre’a i zadawanie przez niego serii ciosów łokciami i pięściami w parterze. Po końcowym gongu jednogłośnie na punkty zwyciężył St-Pierre oraz obronił siódmy raz z rzędu pas mistrzowski w kategorii do 77 kg[15].
16 marca 2013 pokonał jednogłośnie na punkty Nicka Diaza broniąc ósmy raz mistrzostwo[16], natomiast 16 listopada tego samego roku niejednogłośną decyzją sędziów zwyciężył Johny’ego Hendricksa[17] po czym zawiesił karierę zawodniczą[18].
Po prawie czterech lata wrócił do zawodowych startów mierząc się 4 listopada 2017 na UFC 217 z mistrzem wagi średniej Brytyjczykiem Michaelem Bispingiem, którego ostatecznie pokonał przez techniczne poddanie duszeniem zza pleców w drugiej rundzie, zostając tym samym mistrzem kat. średniej. Kanadyjczyk został również jednym z czterech zawodników w historii którzy zdobyli dwa pasy UFC w innych kategoriach wagowych, wcześnie ta sztuka udawała się Randy’emu Couturowi, B.J. Pennowi i Conorowi McGregorowi[19]. 7 grudnia 2017 zwakował pas z powodów zdrowotnych[20].
13 grudnia 2018 roku, St-Pierre ujawnił w podcaście La Sueur, że całkowicie wyzdrowiał z wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, ale nie podjął jeszcze decyzji, czy wróci do walki.
St-Pierre ogłosił swoje oficjalne przejście na emeryturę 21 lutego 2019 roku na konferencji prasowej w Bell Centre w Montrealu.
9 maja 2020 roku, UFC ogłosiło, że St-Pierre zostanie wprowadzony do nowoczesnego skrzydła UFC Hall of Fame.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]- 2002–2003: mistrz Universal Combat Challenge (UCC) w wadze półśredniej
- 2005: mistrz TKO Major League w wadze półśredniej
- 2006–2007: mistrz UFC w wadze półśredniej
- 2007–2008: tymczasowy mistrz UFC w wadze półśredniej
- 2008–2013: mistrz UFC w wadze półśredniej
- 2017: mistrz UFC w wadze średniej
- World MMA Awards
- 2008: Poddanie Roku przeciwko Mattowi Hughesowi
- 2009: Zawodnik Roku
- 1992: All Canadian open Junior Kumite – 1. miejsce
- 1993: All Canadian open Junior Kumite – 1. miejsce
- 1994: All Canadian open Junior Kumite – 2. miejsce
- 1995: All Canadian open Junior Kumite – 1. miejsce
- 1996: All Canadian open Junior Kumite – 1. miejsce
Lista walk w MMA
[edytuj | edytuj kod]| Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wygrana | 26-2 |  Michael Bisping (30-7)
|
Techniczne poddanie (duszenie zza pleców) | 3 | 4:23 | UFC 217 | 04.11.2017 |  Nowy Jork
|
Zmiana kategorii wagowej na średnią. Zdobył mistrzostwo UFC w wadze średniej. Bonus za występ wieczoru. |
| Wygrana | 25-2 | Johny Hendricks (15-1)
|
Decyzja (niejednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 167 | 16.11.2013 | Las Vegas
|
Obronił mistrzostwo UFC w wadze półśredniej. Bonus za walkę wieczoru. |
| Wygrana | 24-2 | Nick Diaz (26-8)
|
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 158 | 16.03.2013 |  Montreal
|
Obronił mistrzostwo UFC w wadze półśredniej. |
| Wygrana | 23-2 | Carlos Condit (28-5)
|
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 154 | 17.11.2012 | Montreal
|
Obronił mistrzostwo UFC w wadze półśredniej. |
| Wygrana | 22-2 | Jake Shields (26-4-1)
|
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 129 | 30.04.2011 | Toronto
|
Obronił mistrzostwo UFC w wadze półśredniej. |
| Wygrana | 21-2 | Josh Koscheck (15-4)
|
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 124 | 11.12.2010 | Montreal
|
Obronił mistrzostwo UFC w wadze półśredniej. Bonus za walkę wieczoru. |
| Wygrana | 20-2 | Dan Hardy (23-6)
|
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 111 | 27.03.2010 | Newark
|
Obronił mistrzostwo UFC w wadze półśredniej |
| Wygrana | 19-2 |  Thiago Alves (17-5)
|
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 100 | 11.07.2009 | Las Vegas
|
Obronił mistrzostwo UFC w wadze półśredniej |
| Wygrana | 18-2 | B.J. Penn (13-4-1)
|
TKO (przerwanie przez narożnik) | 4 | 5:00 | UFC 94 | 31.01.2009 | Las Vegas
|
Obronił mistrzostwo UFC w wadze półśredniej |
| Wygrana | 17-2 | Jon Fitch (19-2)
|
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 87 | 09.08.2008 | Minneapolis
|
Obronił mistrzostwo UFC w wadze półśredniej. Bonus za walkę wieczoru. |
| Wygrana | 16-2 | Matt Serra (10-4)
|
TKO (ciosy kolanem w korpus) | 2 | 4:45 | UFC 83 | 19.04.2008 | Montreal
|
Zdobył i zunifikował mistrzostwo UFC w wadze półśredniej. |
| Wygrana | 15-2 | Matt Hughes (42-5)
|
Poddanie werbalne (dźwignia na łokieć) | 2 | 4:54 | UFC 79 | 29.12.2007 | Las Vegas
|
Zdobył tymczasowe mistrzostwo UFC w wadze półśredniej. Bonus za poddanie wieczoru. |
| Wygrana | 14-2 | Josh Koscheck (9-1)
|
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 74 | 25.08.2007 | Las Vegas
| |
| Przegrana | 13-2 | Matt Serra (9-4)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 3:25 | UFC 69 | 07.04.2007 | Houston
|
Stracił mistrzostwo UFC w wadze półśredniej. |
| Wygrana | 13-1 | Matt Hughes (41-4)
|
TKO (wysokie kopnięcie i ciosy pięściami) | 2 | 1:25 | UFC 65 | 18.11.2006 | Sacramento
|
Zdobył mistrzostwo UFC w wadze półśredniej. Bonus za nokaut wieczoru. |
| Wygrana | 12-1 | B.J. Penn (10-2-1)
|
Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 58 | 04.03.2006 | Las Vegas
|
|
| Wygrana | 11-1 | Sean Sherk (30-1-1)
|
TKO (ciosy pięściami i łokciami) | 2 | 2:53 | UFC 56 | 19.11.2005 | Las Vegas
|
|
| Wygrana | 10-1 | Frank Trigg (12-3)
|
Poddanie (duszenie zza pleców) | 1 | 4:09 | UFC 54 | 20.08.2005 | Las Vegas
|
|
| Wygrana | 9-1 | Jason Miller (12-3)
|
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 52 | 16.04.2005 | Las Vegas
|
|
| Wygrana | 8-1 | Dave Strasser (21-5-4)
|
Poddanie (dźwignia na rękę – kimura) | 1 | 1:52 | TKO 19:Rage | 29.05.2005 | Montreal
|
Obronił mistrzostwo TKO Major League MMA w wadze półśredniej. |
| Przegrana | 7-1 | Matt Hughes (36-4)
|
Poddanie (dźwignia na łokieć) | 1 | 4:59 | UFC 50 | 22.10.2004 | Atlantic City
|
Walka o mistrzostwo UFC w wadze półśredniej. |
| Wygrana | 7-0 | Jay Hieron (4-0)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:42 | UFC 48 | 19.06.2004 | Las Vegas
| |
| Wygrana | 6-0 |  Karapet Parizjan (10-2)
|
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 46 | 31.01.2004 | Las Vegas
|
Debiut w UFC. |
| Wygrana | 5-0 | Pete Spratt (12-6)
|
Poddanie (duszenie zza pleców) | 1 | 3:40 | TKO 14:Road Warriors | 29.11.2003 | Victoriaville
|
Obronił kanadyjskie mistrzostwo UCC (dawna nazwa) w wadze półśredniej |
| Wygrana | 4-0 | Thomas Denny (10-9)
|
TKO (przerwanie przez lekarza) | 2 | 2:45 | UCC 12:Adrenaline | 25.01.2003 | Montreal
|
Obronił kanadyjskie mistrzostwo UCC (dawna nazwa) w wadze półśredniej |
| Wygrana | 3-0 | Travis Galbraith (5-1)
|
TKO (ciosy łokciami) | 1 | 2:03 | UCC 11:Thew next level | 11.10.2002 | Montreal
|
Obronił kanadyjskie mistrzostwo UCC (dawna nazwa) w wadze półśredniej |
| Wygrana | 2-0 | Justin Bruckmann (4-1)
|
Poddanie (dźwignia na łokieć) | 1 | 3:53 | UCC 10:Battle | 15.06.2002 | Gatineau
|
Zdobył kanadyjskie mistrzostwo UCC (dawna nazwa) w wadze półśredniej |
| Wygrana | 1-0 | Ivan Menjivar (4-0)
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 4:59 | UCC 7:Bad Boyz | 25.01.2002 | Montreal
|
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- 2009: Never Surrender jako Georges
- 2014: Kapitan Ameryka: Zimowy żołnierz jako Georges Batroc
- 2021: Falcon i Zimowy Żołnierz jako Georges Batroc
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i Statystyki i rekord MMA na sherdog.com. sherdog.com. [dostęp 2017-11-05]. (ang.).
- ↑ Hour.ca – News – Georges St-Pierre leads Montreal to UFC glory [online], web.archive.org, 15 lipca 2007 [dostęp 2021-07-26] [zarchiwizowane z adresu 2007-07-15].
- ↑ mixed-martial-arts-georges-st.pierre [online], web.archive.org, 13 czerwca 2007 [dostęp 2021-07-26] [zarchiwizowane z adresu 2007-06-13].
- ↑ Georges St-Pierre talks bullying and chin-up records on visit to old high school | Globalnews.ca [online], Global News [dostęp 2021-07-26] (ang.).
- ↑ S.I. Staff, Digging into the Quebec roots of UFC welterweight champ Georges St-Pierre [online], Sports Illustrated [dostęp 2021-07-26] (ang.).
- ↑ a b Georges St-Pierre has come long way from skinny kid who was bullied [online], montrealgazette [dostęp 2021-07-26] (ang.).
- ↑ Georges St-Pierre Was Honored To Fight His Hero Jean-Claude Van Damme In ‘Kickboxer: Vengeance’ [online], www.yahoo.com [dostęp 2021-07-26] (ang.).
- ↑ Georges St-Pierre honoured with life-sized statue by his hometown of Saint-Isidore, Quebec [online], MMA Crossfire, 9 czerwca 2021 [dostęp 2021-07-26] (ang.).
- ↑ Georges St-Pierre honoured with life-sized bronze statue in hometown of Saint-Isidore – Montreal | Globalnews.ca [online], Global News [dostęp 2021-07-26] (ang.).
- ↑ Place GSP – Place GSP [online], placegsp.com [dostęp 2021-07-26].
- ↑ UFC®: Ultimate Fighting Championship® [online], web.archive.org, 22 stycznia 2009 [dostęp 2021-07-26] [zarchiwizowane z adresu 2009-01-22].
- ↑ Wat Gear [online], web.archive.org, 25 kwietnia 2012 [dostęp 2021-07-26] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-25].
- ↑ GSP wypada z karty walk UFC 137. fight24.pl, 2011-10-18. (pol.).
- ↑ GSP ponownie kontuzjowany, Diaz vs. Condit o pas interim. mmarocks.pl, 2011-12-07. (pol.).
- ↑ Tomasz Chmura: UFC 154: St-Pierre vs. Condit – wyniki. mmarocks.pl, 2012-11-18. [dostęp 2017-02-19]. (pol.).
- ↑ Tomasz Chmura: UFC 158: St-Pierre vs. Diaz – wyniki i relacja. mmarocks.pl, 2013-03-16. [dostęp 2017-02-19]. (pol.).
- ↑ Tomasz Chmura: UFC 167: St. Pierre vs Hendricks – wyniki i relacja. mmarocks.pl, 2013-11-17. [dostęp 2017-02-19]. (pol.).
- ↑ Wojsław Rysiewski: St. Pierre: „Muszę odejść na jakiś czas”. mmarocks.pl, 2013-11-17. [dostęp 2017-02-19]. (pol.).
- ↑ K. Witek: Wyniki UFC 217: St. Pierre udusił Bispinga, Jędrzejczyk i Garbrandt stracili mistrzowskie pasy. mmanews.pl, 2017-11-04. [dostęp 2017-11-05]. (pol.).
- ↑ Thomas Gerbasi: Whittaker vs Rockhold set for UFC 221 main event. ufc.com, 2017-12-07. [dostęp 2017-12-08]. (ang.).
- ↑ Georges St-Pierre ("Rush") | MMA Fighter Page [online], Tapology [dostęp 2024-04-01] (ang.).
