Herodiada (opera)
Muzyka | |
---|---|
Libretto | |
Liczba aktów |
4 |
Język oryginału | |
Źródło literackie |
opowiadanie Hérodias Gustave’a Flauberta |
Prapremiera |
19 grudnia 1881 |
Herodiada (fr. Hérodiade) – czteroaktowa opera Jules’a Masseneta do libretta Paula Milleta, Georges’a Hartmanna i Henriego Grémonta na podstawie opowiadania Hérodias (1877) Gustave’a Flauberta. Prapremiera 19 grudnia 1881 w Théâtre de la Monnaie w Brukseli.
Osoby
[edytuj | edytuj kod]- Salome – sopran
- Jan Chrzciciel – tenor
- Herodiada – mezzosopran
- Herod – baryton
- Fanuel, wróżbita – bas
- Witeliusz, rzymski namiestnik Palestyny – baryton
- Arcykapłan – baryton
- Głos – tenor
- Młody Babilończyk – sopran
Treść
[edytuj | edytuj kod]Miejsce i czas akcji: Jerozolima roku 32.
Akt I
[edytuj | edytuj kod]Salome, porzucona przed laty przez matkę w Rzymie, wraca do Jerozolimy. Jej zainteresowanie budzi płomienny prorok Jan. W Salome zakochuje się król Herod. Jego żona Herodiada żąda, by położył kres zniewagom, jakich doznaje ze strony Jana.
Akt II
[edytuj | edytuj kod]Heroda dręczy wizja pięknej Salome. Wróżbita Fanuel powiadamia go o pojawieniu się proroka Jana, którego lud uważa za Mesjasza. Król myśli o posłużeniu się nim w walce z rzymskimi najeźdźcami. Tymczasem namiestnik Witeliusz obiecuje swobody religijne. Nadchodzi Jan w otoczeniu tłumu wyznawców, wśród których znajduje się Salome. Herodiada podejrzewając męża o skłonność do pięknej dziewczyny, oskarża Jana i jego zwolenników, w tym Salome, o podburzanie ludu przeciw prawowitej władzy.
Akt III
[edytuj | edytuj kod]Jan i Salome trafiają do tego samego lochu. Również prorok doznaje oczarowania urodą Salome, ale ostatecznie sprawia, że jej namiętność przeradza się w uczucie religijnej natury. Herod proponuje Janowi wspólne działanie przeciw Rzymianom, ale dostrzegając uczucie, które łączy Salome z prorokiem, postanawia go zgładzić.
Akt IV
[edytuj | edytuj kod]Salome postanawia dzielić los z Janem. Ale gdy Herod ją ułaskawia, stara się wstawić za swoim ukochanym. Kiedy jednak nadchodzi wiadomość o jego śmierci, usiłuje pchnąć sztyletem Herodiadę, a gdy ta ujawnia, iż jest jej matką, sama zadaje sobie śmierć.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lesław Czapliński, Ostatnie kuszenie proroka, czyli historia Jana Chrzciciela, Salome i Herodiady” (o „Salome” Richarda Straussa) w: W kręgu operowych mitów, Kraków 2003