Konkurs Piosenki Eurowizji 1968
Informacje ogólne | |||||
Finał |
6 kwietnia 1968 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Miejsce | |||||
Nadawca | |||||
Prowadzący | |||||
Informacje dodatkowe | |||||
Reżyser |
Stewart Morris | ||||
Kierownik wykonawczy |
Clifford Brown (EBU) | ||||
Występ otwarcia |
Orkiestra pod batutą Norrie’ego Paramora – „Puppet on a String” z repertuaru Sandie Shaw | ||||
Występ interwałowy |
Wrażenia z Londynu | ||||
Uczestnicy | |||||
Łącznie |
17 reprezentacji | ||||
| |||||
Głosowanie | |||||
Każdy kraj miał komisję sędziowską złożoną z 10 osób, która przyznawała po 1 punkcie na ulubioną piosenkę. | |||||
Zwycięzca | |||||
Reprezentant | |||||
Piosenka | |||||
Tekst i muzyka |
Ramón Arcusa, Manuel de la Calva | ||||
Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
|
13. Konkurs Piosenki Eurowizji 1968 odbył się w sobotę, 6 kwietnia 1968 w Royal Albert Hall w Londynie.
Finał konkursu wygrała Massiel, reprezentantka Hiszpanii z piosenką „La, la, la”[1].
Lokalizacja
[edytuj | edytuj kod]Konkurs odbył się w sali koncertowej Royal Albert Hall w dzielnicy South Kensington w Londynie. Budynek został otwarty 29 marca 1871 przez Królową Wiktorię[2] i od początku był miejscem różnych wydarzeń kulturalnych, koncertów, konferencji, balów i odczytów naukowych[3][4].
Przebieg konkursu
[edytuj | edytuj kod]Konkurs po raz pierwszy transmitowany był w kolorze przez telewizje we Francji, w Niemczech, Holandii, Szwajcarii i Szwecji. Wielka Brytania pokazała powtórkę konkursu dzień po finale. Konkurs transmitowany był także w Europie Zachodniej oraz w Tunezji[1].
Kontrowersje
[edytuj | edytuj kod]- Zmiana reprezentanta Hiszpanii
Początkowo piosenkę „La, la, la”, która reprezentowała Hiszpanię, miał zaśpiewać Joan Manuel Serrat. Piosenkarz chciał zaśpiewać piosenkę w języku katalońskim, na co nie zgodziły się krajowe władze. Wykonawczynią, a zarazem reprezentantką kraju została Massiel, która zaśpiewała piosenkę w języku hiszpańskim.
- Zarzuty fałszowania głosów
W maju 2008 hiszpański filmowiec Montse Fernández Villa w dokumencie pt. „1968. Yo viví el mayo español” zarzucił sfałszowanie wyników przez dyktatora Hiszpanii Francisco Franco, który miał wysłać funkcjonariuszom telewizji publicznej oferty pieniężne, obietnice kupna programów telewizyjnych oraz kontraktów nieznanych gwiazd. Zarzuty oparto na zeznaniach dziennikarza José María Íñigo, pracownika TVE w czasie, gdy, jak twierdzi, „fałszowanie było powszechnie wiadome”. Zgodnie z treścią dokumentu, konkurs miał wygrać reprezentujący Wielką Brytanię Cliff Richard z piosenką „Congratulations”[5].
Oburzenie zarzutami wyraziła zwyciężczyni konkursu Massiel, która stwierdziła, że „jeżeli wyniki miałyby być zmanipulowane, inni artyści, którzy byli bardziej chętni reżimowi Franca, skorzystaliby na tym”. Iñigo osobiście przeprosił Massiel i przyznał się do rozpuszczenia plotki. Oboje oskarżyli później stację telewizyjną La Sexta, która pokazała dokument, za wywołanie skandalu[6].
Kraje uczestniczące
[edytuj | edytuj kod]W konkursie wzięło udział 17 krajów, które uczestniczyło w 12. Konkursie Piosenki Eurowizji.
W finale konkursu wystąpiła m.in. reprezentująca Francję Isabelle Aubret, która wygrała 6. Konkursu Piosenki Eurowizji w 1962[1].
- Dyrygenci
- Austria – Robert Opratko[7]
- Belgia – Henri Segers[8]
- Finlandia – Ossi Runne[9]
- Francja – Alain Goraguer[10]
- Niemcy – Horst Jankowski[11]
- Irlandia – Noel Kelehan[12]
- Włochy – Giancarlo Chiaramello[13]
- Luksemburg – André Borly[14]
- Monako – Michel Colombier[15]
- Holandia – Dolf van der Linden[16]
- Norwegia – Øivind Bergh[17]
- Portugalia – Joaquim Luís Gomes[18]
- Hiszpania – Rafael de Ibarbia Serra[19]
- Szwecja – Mats Olsson[20]
- Szwajcaria – Mario Robbiani[21]
- Wielka Brytania – Norrie Paramor[22]
- Jugosławia – Miljenko Prohaska[23]
Finał
[edytuj | edytuj kod]Finał konkursu rozegrano 6 kwietnia 1968. O wynikach zdecydowały dziesięcioosobowe komisje jurorskie ze wszystkich uczestniczących krajów[1].
L.p. | Państwo | Język | Artysta | Piosenka | Miejsce | Punkty |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Portugalia | portugalski | Carlos Mendes | „Verão” | 11 | 5 |
2 | Holandia | niemiecki | Ronnie Tober | „Morgen” | 16 | 1 |
3 | Belgia | francuski | Claude Lombard | „Quand tu reviendras” | 7 | 8 |
4 | Austria | niemiecki | Karel Gott | „Tausend Fenster” | 13 | 2 |
5 | Luksemburg | francuski | Chris Baldo i Sophie Garel | „Nous vivrons d'amour” | 11 | 5 |
6 | Szwajcaria | włoski | Gianni Mascoio | „Guardando il sole” | 13 | 2 |
7 | Monako | francuski | Line i Willy | „À chacun sa chanson” | 7 | 8 |
8 | Szwecja | szwedzki | Claes-Göran Hederström | „Det börjar verka kärlek, banne mej” | 5 | 15 |
9 | Finlandia | fiński | Kristina Hautala | „Kun kello käy” | 16 | 1 |
10 | Francja | francuski | Isabelle Aubret | „La source” | 3 | 20 |
11 | Włochy | włoski | Sergio Endrigo | „Marianne” | 10 | 7 |
12 | Wielka Brytania | angielski | Cliff Richard | „Congratulations” | 2 | 28 |
13 | Norwegia | norweski | Odd Børre | „Stress” | 13 | 2 |
14 | Irlandia | angielski | Pat McGeegan | „Chance of a Lifetime” | 4 | 18 |
15 | Hiszpania | hiszpański | Massiel | „La, la, la” | 1 | 29 |
16 | Niemcy | niemiecki | Wencke Myhre | „Ein Hoch der Liebe” | 6 | 11 |
17 | Jugosławia | serbsko-chorwacki | Luči Kapurso i Hamo Hajdarhodžić | „Jedan dan” | 7 | 8 |
Legenda:
1. miejsce
- Tabela punktacyjna finału
Każdy z jurorów przyznawał po 1 punkcie swojej ulubionej piosence[1].
Punkty | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Portugalia | Holandia | Belgia | Austria | Luksemburg | Szwajcaria | Monako | Szwecja | Finlandia | Francja | Włochy | Wielka Brytania | Norwegia | Irlandia | Hiszpania | Niemcy | Jugosławia | ||||
Uczestnicy konkursu | Portugalia | 2 | 3 | |||||||||||||||||
Holandia | 1 | |||||||||||||||||||
Belgia | 1 | 1 | 1 | 1 | 3 | 1 | ||||||||||||||
Austria | 2 | |||||||||||||||||||
Luksemburg | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |||||||||||||||
Szwajcaria | 2 | |||||||||||||||||||
Monako | 2 | 1 | 3 | 1 | 1 | |||||||||||||||
Szwecja | 1 | 1 | 1 | 2 | 6 | 4 | ||||||||||||||
Finlandia | 1 | |||||||||||||||||||
Francja | 3 | 6 | 2 | 3 | 3 | 1 | 2 | |||||||||||||
Włochy | 1 | 2 | 2 | 2 | ||||||||||||||||
Wielka Brytania | 1 | 2 | 2 | 1 | 4 | 5 | 3 | 2 | 4 | 1 | 1 | 2 | ||||||||
Norwegia | 1 | 1 | ||||||||||||||||||
Irlandia | 1 | 1 | 1 | 4 | 1 | 4 | 6 | |||||||||||||
Hiszpania | 4 | 2 | 1 | 4 | 3 | 4 | 3 | 1 | 1 | 6 | ||||||||||
Niemcy | 1 | 1 | 2 | 5 | 2 | |||||||||||||||
Jugosławia | 1 | 1 | 1 | 3 | 2 | |||||||||||||||
Kraje w tabeli są uporządkowane w kolejności występów. |
Międzynarodowi nadawcy i głosowanie
[edytuj | edytuj kod]Spis poniżej przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1968 wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa. Każdy krajowy nadawca miał również swojego komentatora, który relacjonował w ojczystym języku przebieg konkursu. Nazwiska każdego z nich również są podane poniżej[24]:
L.p. | Kraj | Sekretarz | Komentator | Nadawca |
---|---|---|---|---|
01 | Portugalia | Maria Manuela Furtado | Fialho Gouveia | RTP |
02 | Holandia | Willem Duys | Elles Berger | Nederland 1[25] |
03 | Belgia | André Hagon | Janine Lambotte | RTB |
Herman Verelst | BRT | |||
04 | Austria | b.d. | Emil Kollpacher | ORF |
05 | Luksemburg | b.d. | Jacques Navadic | Télé-Luxembourg |
06 | Szwajcaria | Alexandre Burger | Theodor Haller | TV DRS |
Georges Hardy | TSR | |||
Giovanni Bertini | TSI | |||
07 | Monako | b.d. | Pierre Tchernia | Télé Monte Carlo |
08 | Szwecja | Edvard Matz | Christina Hansegård[26] | Sveriges Radio-TV |
09 | Finlandia | Poppe Berg[27] | Aarno Walli | TV-ohjelma 1 |
10 | Francja | b.d. | Pierre Tchernia[28] | Première Chaîne ORTF |
11 | Włochy | Mike Bongiorno | Renato Tagliani | Secondo Programma |
12 | Wielka Brytania | Michael Aspel | Brak komentatora | BBC1 |
Pete Murray[29] | BBC Radio 1 | |||
13 | Norwegia | Sverre Christophersen[30] | Roald Øyen | NRK |
14 | Irlandia | Gay Byrne | Brendan O’Reilly | RTÉ |
Kevin Roche | Radio Éireann | |||
15 | Hiszpania | Joaquín Prat | Federico Gallo | TVE1[31] |
16 | Niemcy | Hans-Otto Grünefeldt | Hans-Joachim Rauschenbach[32] | ARD Deutsches Fernsehen |
17 | Jugosławia | Snežana Lipkovska-Hadžinaumova | Miloje Orlović | Televizija Beograd |
Mladen Delić | Televizija Zagreb | |||
Tomaž Terček | Televizija Ljubljana |
Konkurs transmitowało kilku nadawców, którzy nie wystawili swojego reprezentanta na 13. Konkurs Piosenki Eurowizji.
- Bułgaria – b.d. (BNT 1)
- Czechosłowacja – b.d. (Československá televize)
- NRD – b.d. (Deutscher Fernsehfunk)
- Węgry – b.d. (m1)
- Polska – b.d. (TVP)
- Rumunia – b.d. (TVR1)
- ZSRR – b.d. (CT USSR)
- Tunezja – b.d. (ERTT)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Eurovision Song Contest 1968. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-06-01]. (ang.).
- ↑ The History of the Royal Albert Hall. www.royalalberthall.com. [dostęp 2013-06-01]. (ang.).
- ↑ About the Hall. www.royalalberthall.com. [dostęp 2013-06-01]. (ang.).
- ↑ Hiring the Hall. www.royalalberthall.com. [dostęp 2013-06-01]. (ang.).
- ↑ "TVE 'compró' los votos para que Massiel ganara Eurovisión. Hubo tongo". [w:] 20 Minutos [on-line]. 20minutos.es, 2008-05-05. [dostęp 2009-12-03]. (hiszp.).
- ↑ Massiel e Iñigo acusan a La Sexta de 'urdir todo para favorecer a Chikilicuatre'. El Mundo, 2008-05-06. [dostęp 2009-12-03]. (hiszp.).
- ↑ Tausend Fenster Karel Gott. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (niem.).
- ↑ Quand tu reviendras Claude Lombard. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (fr.).
- ↑ Kun kello käy Kristina Hautala. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (fiń.).
- ↑ La source Isabelle Aubret. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (fr.).
- ↑ Ein Hoch der Liebe Wenche Myhre. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (niem.).
- ↑ Chance of a Lifetime Pat McGeegan. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (ang.).
- ↑ Marianne Sergio Endrigo. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (wł.).
- ↑ Nous vivrons d’amour Chris Baldo & Sophie Garel. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (fr.).
- ↑ À chacun sa chanson Line & Willy. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (fr.).
- ↑ Morgen Ronnie Tober. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (niderl.).
- ↑ Stress Odd Børre. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (norw.).
- ↑ Verão Carlos Mendes. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (port.).
- ↑ La, la, la Massiel. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (hiszp.).
- ↑ Det börjar verka kärlek, banne mej Claes-Göran Hederström. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (szw.).
- ↑ Guardando il sole Gianni Mascolo. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (wł.).
- ↑ Congratulations Cliff Richard. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (ang.).
- ↑ Jedan dan Dubrovački Trubaduri. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (serb.).
- ↑ The Eurovision Song Contest (1968) – Full cast and crew. [w:] IMDb [on-line]. www.imdb.com. [dostęp 2013-06-01]. (ang.).
- ↑ Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival. [w:] Eurovision Artists [on-line]. www.eurovisionartists.nl. [dostęp 2013-06-01]. (niderl.).
- ↑ Leif Thorsson. Melodifestivalen genom tiderna (2006), str. 74. Sztokholm: Premium Publishing AB. ISBN 91-89136-29-2
- ↑ Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien?. [w:] Viisukuppila [on-line]. 2005=04-18. [dostęp 2013-06-01]. (fiń.).
- ↑ CONCOURS EUROVISION DE LA CHANSON 1968. [w:] SongContest [on-line]. www.songcontest.free.fr. [dostęp 2013-06-01]. (fr.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1968. Songs4Europe.com. [dostęp 2013-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
- ↑ Seppo Dyrseth (OGAE Norway)
- ↑ Uribarri comentarista Eurovision 2010. [w:] FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN [on-line]. www.eurosongcontest.phpbb3.es. [dostęp 2013-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-17)]. (hiszp.).
- ↑ Oliver Rau(OGAE Germany)