Przejdź do zawartości

Leucocarbo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leucocarbo
Bonaparte, 1856[1]
Ilustracja
Kormoran niebieskooki (L. atriceps)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

głuptakowe

Podrząd

głuptakowce

Rodzina

kormorany

Rodzaj

Leucocarbo

Typ nomenklatoryczny

Carbo bougainvillii Lesson, 1837

Synonimy
Gatunki

10 gatunków – zobacz opis w tekście

Leucocarborodzaj ptaków z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae).

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej, na Nowej Zelandii, Wyspach Kerguelena i innych wyspach subantarktycznych[4][5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 63–77 cm, rozpiętość skrzydeł 92–125 cm; masa ciała 1330–3300 g[4].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1856 roku francuski zoolog Charles-Lucien Bonaparte w artykule poświęconym relacji z podróży do różnych muzeów w Niemczech, Holandii i Belgii, opublikowanym w czasopiśmie Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences[1]. Gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie)[6] kormoran peruwiański (L. bougainvilliorum).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Leucocarbo: gr. λευκος leukos ‘biały’; rodzaj Carbo Lacépède, 1799[7].
  • Euleucocarbo: gr. ευ eu ‘właściwy, dobry’; rodzaj Leucocarbo Bonaparte, 1857[8]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Pelecanus carunculatus J.F. Gmelin, 1789.
  • Nesocarbo: gr. νησος nēsos ‘wyspa’; rodzaj Carbo Lacépède, 1799[9]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Urile campbelli Filhol, 1878.
  • Notocarbo: gr. νοτος notos ‘południe’; rodzaj Carbo Lacépède, 1799[10]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Phalacrocorax atriceps P.P. King, 1828.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[11]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Ch.-L. Bonaparte. Excursion dans les divers Musées d’Allemagne, de Hollande et de Belgique, et Tableaux paralléliques de l’ordre des Echassiers (suite). „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 43, s. 575, 1856. (fr.). 
  2. a b J.-F. Voisin. Notes on the blue-eyed shags (Genus Leucocarbo Bonaparte). „Notornis”. 20 (3), s. 269, 1973. (ang.). 
  3. D. Siegel-Causey. Phylogeny of the Phalacrocoracidae. „The Condor”. 90 (4), s. 891, 1988. DOI: 10.2307/1368846. (ang.). 
  4. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Cormorants and Shags (Phalacrocoracidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2020, Leucocarbo, DOI10.2173/bow.phalac1.01 [dostęp 2024-12-06] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v14.2). [dostęp 2024-10-14]. (ang.).
  6. W.R. Ogilvie-Grant: Catalogue of the Plataleæ, Herodiones, Steganopodes, Pygopodes, Alcæ, and Impennes in the collection of the British Museum. Cz. 26: Steganopodes (Cormorants, Gannets, Frigate-Birds, Tropic-Birds, and Pelicans), Pygopodes (Divers and Grebes), Alcæ (Auks), and Impennes (Penguins). London: Printed by order of the Trustees, 1898, s. 331, seria: Catalogue of the Birds in the British Museum. (ang.).
  7. The Key to Scientific Names, Leucocarbo [dostęp 2022-10-31].
  8. The Key to Scientific Names, Euleucocarbo [dostęp 2022-10-31].
  9. The Key to Scientific Names, Nesocarbo [dostęp 2022-10-31].
  10. The Key to Scientific Names, Notocarbo [dostęp 2022-10-31].
  11. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 – kormorany – Cormorants (wersja: 2024-10-03). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-12-06].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).