Ludowa Republika Kampuczy
| 1979–1989 | |||||
| |||||
| Dewiza: ឯករាជ្យ សន្តិភាព សេរីភាព សុភមង្គល Êkâréachy, Sântĭphéap, Sériphéap, Sŏphômôngkôl (Niepodległość, Pokój, Wolność, Szczęście) | |||||
| Hymn: បទចម្រៀងនៃសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតកម្ពុជា Bâtchâmriĕng ney Sathéarânârôdth Prâchéaméanĭt Kâmpŭchéa ("Hymn Ludowej Republiki Kampuczy") | |||||
| Ustrój polityczny | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Stolica | |||||
| Data powstania |
7 stycznia 1979 | ||||
| Data likwidacji |
1989 | ||||
| Premier | |||||
| Populacja (1981) • liczba ludności |
| ||||
| Waluta | |||||
| Telefoniczny nr kierunkowy |
+855 | ||||
| Kod samolotowy |
XU | ||||
| Strefa czasowa | |||||
| Narody i grupy etniczne | |||||
| Język urzędowy | |||||
| |||||
Położenie na mapie.svg)
| |||||
.svg)
Ludowa Republika Kampuczy (khm. សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតកម្ពុជា, trl. Sathéaranakrâth Pracheameanit Kâmpŭchéa, wiet. Cộng hòa Nhân dân Campuchia) – nazwa państwa kambodżańskiego obowiązująca w latach 1979–1989, czyli pomiędzy obaleniem Czerwonych Khmerów, a wycofaniem wojsk wietnamskich. W 1989 roku nazwę kraju zmieniono na Państwo Kambodżańskie oraz flagę na nową. Nazwa Państwo Kambodżańskie funkcjonowała krótko w latach 1989–1993 do momentu przywrócenia monarchii w Kambodży.
W grudniu 1978 roku, po kilku latach granicznych starć i wskutek masowego napływu uchodźców do Wietnamu, dywizje wietnamskie wsparły rozpoczęte w kwietniu 1978 antypolpotowskie powstanie, którym kierował dowódca 4 Dywizji Piechoty Heng Samrin i 7 stycznia 1979 roku, współdziałając z oddziałami powstańczymi, zajęły Phnom Penh, obalając reżim Pol Pota[1][2]. 10 stycznia 1979 została proklamowana Ludowa Republika Kampuczy, której zwierzchnikiem został Heng Samrin. Od 1981 roku jednopartyjną władzę objęła Kampuczańska Partia Ludowo-Rewolucyjna[1][2][3].
Nowy rząd nie przyniósł spokoju w kraju. Czerwoni Khmerzy schronili się w dżungli oraz w bazach przy granicy tajlandzkiej. W 1982 roku z inicjatywy Czerwonych Khmerów powstał Koalicyjny Rząd Demokratycznej Kampuczy na czele z Norodomem Sihanoukiem. Nasilała się wojna domowa, która trwała do końca lat osiemdziesiątych. W 1985 roku premierem został Hun Sen, który wyraził gotowość do rozmów z Sihanoukiem. Dwa lata później we Francji obaj się spotkali. W 1988 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ wydało rezolucję, która przewidywała wycofanie wojsk wietnamskich z Kampuczy i rok później, w 1989 roku z Kambodży wycofała się armia wietnamska. U władzy pozostał rząd, którym kierował premier Hun Sen.
Okres przejściowy i Państwo Kambodża (1989–1993)
[edytuj | edytuj kod]W 1990 roku rząd Ludowej Kampuczy wraz z emigrantami z obozu Sihanouka postanowiły położyć kres wewnętrznym niepokojom. 23 października 1990 pod auspicjami ONZ, strony konfliktu przeprowadziły konferencję w Paryżu i podpisano porozumienie pokojowe które kończyło wojnę domową. Powołano Radę Narodową jako rząd tymczasowy. Na czele rządu stał Hun Sen, natomiast do kraju powrócił Sihanouk, który został głową państwa. W 1993 roku przywrócono monarchię, królem został Sihanouk[1][2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ian Harris, Buddhism in Extremis: The Case of Cambodia, [w:] Ian Harris (red.), Buddhism and Politics in Twentieth-Century Asia, 54-78 (Londyn–Nowy Jork: Pinter, 1999). ISBN 1-85567-598-6.
- Evan Gottesman, Cambodia after the Khmer Rouge: Inside the politics of Nation Building.
- Ben Kiernan and Caroline Hughes (eds). Conflict and Change in Cambodia. Critical Asian Studies 34(4) (grudzień 2002).
- Irwin Silber, Kampuchea: The Revolution Rescued, Oakland, 1986
- Michael Vickery, Cambodia: 1975-1982, Boston: South End Press, 1984.
- Toby Alice Volkmann, Cambodia 1990. Special edition. Cultural Survival Quarterly 14(3) 1990.