Przejdź do zawartości

Makron (znak diakrytyczny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ā ā
Ǣ ǣ
Ē ē
Ī ī
Ō ō
Ū ū
Ӣ ӣ
Ӯ ӯ

Makron (gr. μακρόv / makrón, dosłownie: długi) – znak diakrytyczny umieszczany nad lub pod samogłoską, początkowo używany do zaznaczania długiej sylaby w metrum greckim lub łacińskim. Dzisiaj używany jest także do zaznaczenia, że dana samogłoska jest długa (jego przeciwieństwem jest brevis ˘, używany początkowo do oznaczenia krótkiej sylaby, a dziś także krótkiej samogłoski).

Różnice między długimi i krótkimi samogłoskami są zwykle fonetyczne. W Międzynarodowym alfabecie fonetycznym makron oznacza pośredni ton; znakiem długiej samogłoski jest zmodyfikowany, trójkątny dwukropek.

W Unikodzie znak diakrytyczny makron występuje w wersjach:

Znak Unicode Kod HTML Nazwa unikodowa Nazwa polska
¯ U+00AF ¯ lub ¯ lub ¯ MACRON makron
ˉ U+02C9 ˉ lub ˉ MODIFIER LETTER MACRON makron górny modyfikujący
͟ˍ U+02CD ˍ lub ˍ MODIFIER LETTER LOW MACRON makron dolny modyfikujący
̄ U+0304 ̄ lub ̄ COMBINING MACRON makron dostawny górny
̱ U+0331 ̱ lub ̱ COMBINING MACRON BELOW makron dostawny dolny