Przejdź do zawartości

Royal Naval Air Service

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Royal Naval Air Service
Ilustracja
Łódź latająca Felixstowe F.2A należąca do RNAS podczas lotu patrolowego
Historia
Państwo

 Wielka Brytania

Sformowanie

1 lipca 1914

Rozformowanie

31 marca 1918

Tradycje
Kontynuacja

Royal Air Force,
Fleet Air Arm

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Podległość

Royal Navy

Royal Naval Air Service (RNAS, Królewska Służba Lotnicza Marynarki Wojennej) – dawna brytyjska formacja lotnictwa morskiego istniejąca w latach 1914–1918, podlegająca marynarce wojennej (Royal Navy). Po połączeniu z Royal Flying Corps dała początek współczesnym siłom powietrznym – Royal Air Force[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Brytyjska marynarka wojenna pierwsze eksperymenty z użyciem statków powietrznych rozpoczęła w 1903 roku, poczynając od latawców, balonów i sterowców. W składzie utworzonego w 13 kwietnia 1912 roku Royal Flying Corps (RFC) znalazły się dwa skrzydła – lotnictwo wojsk lądowych (Military Wing) oraz lotnictwo marynarki (Naval Wing). 1 lipca 1914 roku to drugie zostało wydzielone z RFC i przekształcone w osobną formację – Royal Naval Air Service, która podlegała bezpośrednio Admiralicji. W jej skład weszło 55 wodnosamolotów, 40 samolotów bazowania lądowego, 7 sterowców i 655-osobowa kadra, w tym 111 oficerów[2].

Wybuch I wojny światowej, do której Wielka Brytania przystąpiła 4 sierpnia 1914, przyczynił się do szybkiego rozwoju formacji[3]. Do głównych zadań wypełnianych przez RNAS należały zwalczanie okrętów podwodnych i sterowców, w tym naloty na bazy, z których owe operowały, oraz działania zwiadowcze[1].

1 kwietnia 1918 roku RNAS i RCF zostały połączone w Royal Air Force, siły powietrzne niezależne zarówno od wojsk lądowych jak i marynarki. W momencie rozwiązania RNAS liczyło 2949 samolotów, 66 sterowców, 55 000 osób kadry i 126 baz wojskowych[2][a]. W działaniach wojennych zginęło 795 żołnierzy RNAS[4].

Do koncepcji osobnej formacji lotnictwa morskiego powrócono w 1924 roku wraz z utworzeniem Fleet Air Arm, początkowo jednostki w ramach Royal Air Force, od 1939 roku podlegającej Royal Navy[2].

  1. Według The Oxford companion to ships and the sea – 2949 samolotów, 103 sterowce i 67 000 osób kadry.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b John Cannon (red.), The Oxford companion to British history, Oxford: Oxford University Press, 2002, s. 823, ISBN 0-19-860514-5, OCLC 237725962.
  2. a b c Fleet Air Arm History. Fleet Air Arm Officers Association (FAAOA). [dostęp 2021-10-11]. (ang.).
  3. Peter Kemp, Peter Milne (red.), The Oxford companion to ships and the sea, London: Oxford University Press, 1976, s. 728-729, ISBN 0-19-211553-7, OCLC 2929040.
  4. Royal Naval Air Service. Navy Wings. [dostęp 2021-10-11]. (ang.).