Stadtbahn Bonn
| premetro | |
| |
 Stacja kolei miejskiej Bonn Hauptbahnhof | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Organizator | |
| Operator |
Stadtwerke Bonn GmbH |
| Liczba linii |
9 zwykłych |
| Lata funkcjonowania |
od 1892 (jako tramwaj) |
| Infrastruktura | |
 Sieć kolei miejskiej w Bonn | |
| Długość sieci | |
| Rozstaw szyn |
1435 mm |
| Napięcie zasilania |
750 V DC |
| Liczba stacji |
64 |
| Liczba zajezdni |
2 |
| Tabor | |
| Liczba pojazdów |
100[2] |
| Strona internetowa | |
Stadtbahn Bonn – system kolei miejskiej funkcjonujący w byłej stolicy Niemiec, Bonn. Obejmuje swoim zasięgiem także okoliczne miejscowości: Siegburg, Bornheim, Sankt Augustin, Königswinter i Bad Honnef. Oprócz tego posiada połączenie z systemem Stadtbahn Köln poprzez dwie trasy międzymiastowe – nr 16 i 18. Łącznie składa się z 9 linii, z których sześć kursuje przez cały dzień (16, 18, 61, 62, 63 i 66), a trzy pozostałe wykonują tylko kilka kursów dziennie (65, 67 i 68). System kolei miejskiej w Bonn łączy cechy lekkiego metra i tradycyjnego tramwaju.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza linia tramwajowa łącząca Bonn z ówcześnie podmiejskim Bad Godesberg ruszyła w 1892 roku[3]. Była obsługiwana pojazdami parowymi. Pierwsza linia tramwaju elektrycznego ruszyła w 1902 roku[4].
W latach 60. XX wieku rozpoczęto proces przekształcania sieci tramwajowej na kolej miejską, w tym celu przeprowadzając część tras pod ziemią. Jednocześnie postanowiono do systemu włączyć sieć oplatających miasto kolejek podmiejskich, które przedstawiono w tabeli poniżej[5]. Pierwszy odcinek kolei miejskiej po przebudowie otwarto 22 marca 1975 roku, a była to trasa łącząca centrum miasta z dzielnicą Bad Godesberg[3].
| Nazwa kolei | Trasa | Rok otwarcia | Długość | Data przekształcenia w kolej miejską | Współczesne linie |
|---|---|---|---|---|---|
| Rheinuferbahn | Köln Mülheimer Brücke – Bonn Rheinuferbahnhof | 1905 r. | 25 km | 1978 r. | 16, 63 |
| Siegburger Bahn | Bonn Hauptbahnhof – Siegburg Bahnhof | 1911 r. | 14 km | 1979 r. | 66, 67 |
| Siebengebirgsbahn | Bonn Konrad-Adenauer-Platz – Bad Honnef | 1911 r. | 14 km | 1979 r. | 62, 66 |
| Vorgebirgsbahn | Köln Barbarossaplatz – Bonn Rheinuferbahnhof | 1897 r. | 32 km | 1985 r. | 18, 68 |
Linie
[edytuj | edytuj kod]Sieć kolei miejskiej składa się z 9 linii zwykłych, które można podzielić na dwie kategorie: linie nr 16, 18, 63, 66, 67 i 68 są obsługiwane pojazdami wysokopodłogowymi lekkiej kolei (tam, gdzie to możliwe korzystają z podwyższonych peronów), natomiast linie 61, 62 i 68 są obsługiwane typowymi tramwajami niskopodłogowymi. Ponadto linie 16, 18, 61, 62, 63 i 66 to linie całodzienne, natomiast linie nr 65, 67 i 68 wykonują jedynie kilka kursów dziennie. Linie nr 16 i nr 18 są obsługiwane przez przedsiębiorstwo Kölner Verkehrs-Betriebe AG, natomiast pozostałe przez lokalną spółkę Stadtwerke Bonn GmbH[2].
| Linia | Trasa | Uwagi |
|---|---|---|
| 16 | Köln-Niehl – Köln Hbf – Wesseling – Rheinuferbahn – Tannenbusch – Bonn Hbf – Adenauerallee – Bad Godesberg Stadthalle | |
| 18 | Köln-Thielenbruch – Köln-Mülheim – Köln Hbf – Brühl – Vorgebirgsbahn – Bornheim – Bonn Hbf | |
| 61 | Dottendorf – Bonn Hbf – Stadthaus – Auerberg | |
| 62 | Dottendorf – Bonn Hbf – Stadthaus – Bertha-von-Suttner-Platz – Beuel – Siebengebirgsbahn – Ramersdorf – Oberkassel Süd-Römlinghoven | |
| 63 | Tannenbusch-Mitte – Rheinuferbahn – Bonn Hbf – Adenauerallee – Bad Godesberg Stadthalle | |
| 65 | (Ramersdorf – Siebengebirgsbahn –) Beuel – Bertha-von-Suttner-Platz – Auerberg | Wyłącznie jako kursy wyjazdowe i zjazdowe z linii 61 do zajezdni. |
| 66 | Siegburg – Siegburger Bahn – Bonn Hbf – Adenauerallee – Südbrücke – Ramersdorf – Siebengebirgsbahn – Königswinter – Bad Honnef | |
| 67 | Siegburg – Siegburger Bahn – Bonn Hbf – Adenauerallee – Bad Godesberg | Dwa kursy rano w dni powszednie. |
| 68 | Bornheim – Vorgebirgsbahn – Bonn Hbf – Adenauerallee – Südbrücke – Ramersdorf | Cztery kursy w dni powszednie. |
Tabor
[edytuj | edytuj kod]Na tabor kolei miejskiej w Bonn składają się aktualnie trzy typy taboru. Ich stan na koniec 2019 roku przedstawiono w tabeli poniżej. Pojazdy lekkiej kolei miejskiej kursują przeważnie w składach składających się z dwóch pojazdów[2].
| Typ | Rodzaj | Liczba | Producent | Lata produkcji | Długość | Obsługiwane linie |
|---|---|---|---|---|---|---|
| B100S | lekka kolej miejska | 61 | Duewag | 1974–1993 | 28,0 m | 63, 66, 67, 68 |
| MGT6D | tramwaj niskopodłogowy | 24 | Duewag | 1994 | 28,6 m | 61, 62, 65 |
| K5000 Flexity Swift | lekka kolej miejska | 15 | Bombardier Transportation | 2003 | 29,3 m | 63, 66, 67, 68 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Z wyłączeniem tras międzymiastowych do Kolonii.
- ↑ a b c d Robert Schwandl: Tram Atlas Deutschland 5. Berlin: 2019, s. 26–27.
- ↑ a b Gustav Hofmann: Die Dampfstraßenbahn Bonn–Godesberg–Mehlem. 1998.
- ↑ 1902 Elektrische Bahn der Stadt Bonn – Die erste „elektrische” Bahn rollt durch Bonn. Stadtwerke Bonn. [dostęp 2021-01-21].
- ↑ Hans Schmitt: Stadtbahn Rhein-Sieg im Raume Bonn. 1973.
